به گزارش خبرگزاری تسنیم از زاهدان، در فرهنگ اصیل سیستان، ضربالمثلی است که شاید امروز بیشتر از همیشه به آن نیاز داریم: «یا کارکو باش یا کار وَرَهکو»؛ یعنی یا خودت کاری انجام بده، یا کار کسی را راه بینداز.
این جمله ساده در دل خود فلسفهای عمیق از مسئولیت اجتماعی و مشارکت جمعی دارد؛ چیزی که در متون مدیریتی جدید با اصطلاحاتی چون «کار گروهی»، «مدیریت وظایف» و «عدم اتلاف منابع انسانی» شناخته میشود.
این مثل، بهروشنی میگوید که انسان یا باید در مسیر تولید و اقدام باشد، یا در خدمت کسانی که کاری انجام میدهند. یعنی هیچ جایگاهی برای «بیمصرف بودن»، «سربار بودن» یا «تماشاگر بودن» در جامعهی سیستانی وجود نداشته است.
در ذهن و زبان مردم، فقط دو گروه شایستهاند: تولیدگر یا پشتیبان تولید.
چنین نگاهی به کار و مسئولیت، نشان میدهد که مردم این سرزمین، بسیار پیشتر از آنکه دانشگاهها رشته مدیریت تعریف کنند، خود در میدان زندگی، اصول آن را اجرا میکردهاند. سیستانیها مردمانی عملگرا بودهاند؛ با نگاهی اخلاقی، کاربردی و شریف به کار، کمک و تعهد اجتماعی.
امروز که بحرانهای اقتصادی، بیکاری و فرار از مسئولیت جامعه را تهدید میکند، بازخوانی چنین مثلهایی میتواند درمانگر باشد. این فرهنگ کهن، نهفقط باید حفظ شود، بلکه باید در قالب سیاستگذاریهای جدید، به الگویی برای تربیت نیروی انسانی در کشور تبدیل شود.
بیاییم دوباره به یاد بیاوریم: یا کار انجام بده، یا راه را برای کار باز کن؛ غیر از این، جایی در جامعه نداریم.
عباس نورزائی، فعال سیاسی و اجتماعی
انتهای پیام/