به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس، در شرایطی که جنوب ایران روزهایی پرحرارت، بیباران و اضطرابآور را پشت سر میگذارد، هرمزگان این روزها در صف نخست استانهای تشنه ایران ایستاده است؛ استانی با کمبارشی بیسابقه و سدهایی تقریباً خالی.
آمارهای رسمی سازمان هواشناسی و شرکت آب منطقهای، حاکی از آن هستند که هرمزگان با کاهش 72.8 درصدی بارش نسبت به بلندمدت، رکورددار خشکسالی در کشور شده است؛ عددی که اگرچه در ظاهر فقط یک درصد است، اما در باطن، نشانی از بحران حیات، مهاجرت و تهدید زیستپذیری در جنوب کشور دارد.
آنگونه که دادههای سازمان هواشناسی نشان میدهد، میزان بارندگی از ابتدای سال آبی جاری (مهر 1403) تا تیرماه 1404 در استان هرمزگان تنها 25.6 میلیمتر بوده است؛ در حالیکه میانگین بلندمدت بارندگی در همین بازه زمانی بیش از 185 میلیمتر ثبت شده است، بهعبارتی، استان شاهد کاهش 86.2 درصدی بارشها بوده و به پایینترین سطح بارندگی چند دهه اخیر رسیده است.
جمشید عیدانی مدیرعامل شرکت آب منطقهای هرمزگان در همین زمینه از بحرانی کمسابقه در منابع آبی استان سخن گفت و افزود: این کاهش شدید بارش، باعث افت 76 درصدی در ورودی آب به سدهای استان شده؛ بهطوریکه مجموع ورودی آب از ابتدای مهر تا نیمه تیر تنها 56 میلیون مترمکعب بوده، در حالی که پارسال این رقم 236 میلیون مترمکعب بود.
برای درک بهتر از عمق بحران، نگاهی به وضعیت چهار سد مهم استان کافی است؛ جایی که دیگر خبری از آب کافی برای شرب یا کشاورزی نیست.
سد استقلال میناب، که یکی از اصلیترین منابع آب شرب کلانشهر بندرعباس و شهرستان میناب محسوب میشود، اکنون با برداشت از «حجم مرده» و تنها 9 میلیون مترمکعب آب ذخیرهشده در آستانه از کار افتادن است.
سد سرنی هم سرنوشتی مشابه دارد و تنها 8 میلیون مترمکعب از آب مرده خود را در اختیار دارد. سد شمیل و نیان بهطور کامل خشک شدهاند و هیچ ذخیره آبی برای بهرهبرداری ندارند. تنها نقطه امید، سد جگین است که آن هم با حدود 51 درصد پرشدگی، در بهترین حالت نقش یک منبع کمکی را ایفا میکند و قادر به جبران کسری گسترده منابع نیست.
در مجموع، تنها 19.5 درصد از ظرفیت کل سدهای هرمزگان پر است؛ رقمی که نسبت به سال گذشته، 27 درصد کاهش یافته است. نکته تلختر اینکه از این حجم کم، بیش از 85 درصد آن فقط مربوط به سد جگین است و سدهای تأمینکننده آب شرب مردم بندرعباس و میناب، سهمی کمتر از سه درصد دارند.
تهدید فراتر از یک بحران زیستمحیطی
این وضعیت تنها یک پدیده طبیعی نیست؛ بلکه زنگ خطر آغاز دورهای از تنش اجتماعی، ناپایداری معیشت و حتی مهاجرت اجباری در جنوب کشور است کاهش منابع آبی، بهویژه در استانهایی که بهطور سنتی به کشاورزی، دامداری و فعالیتهای بندری وابستهاند، میتواند زنجیرهای از مشکلات اقتصادی و اجتماعی را در پی داشته باشد.
جمشید عیدانی با اشاره به این مسئله تأکید کرد: از همه شهروندان هرمزگانی تقاضا داریم نسبت به مصرف بهینه آب کمک کنند. رسانهها نیز باید با اطلاعرسانی درست و مسئولانه، در تغییر الگوی مصرف و ارتقای فرهنگ عمومی آبمحور نقشآفرین باشند.
انتهای پیام/864/.