به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، لرستان، با آن قوسهای سبز زاگرس، زمانی از پرآبترین اقلیمهای غرب ایران بود. اما حالا، گویی یکییکی رگهایش بسته میشوند.
خشکسالی از بالادست آمده، از کوهها پایین خزیده، و اکنون در دشتها، روستاها و سدها ریشه دوانده. خشکسالی در لرستان تنها یک بحران اقلیمی نیست؛ بحران زندگی است.
در فاصله سالهای 1400 تا 1404، بارشها روندی نزولی گرفتهاند. میانگین بارندگی سالانه از حدود 600 میلیمتر در دهه گذشته، در برخی سالهای اخیر به کمتر از 300 میلیمتر رسیدهاست و فصلهای بارانزا به کوتاهترین بارش ممکن بسنده کردهاند.
از اعماق زاگرس تا امتداد دشتهای ترکخوردهی خرمآباد، صدای خشکی در استخوانهای لرستان پیچیده است. این سرزمین در تابستان 1404 با آفتاب به جنگ نشسته و آب، در سدها هم تهی است.
کاهش محسوس بارندگیها در سال آبی اخیر، تداوم خشکسالی، و تغذیهنشدن مناسب سفرههای زیرزمینی، لرستان را به وضعیتی رسانده که از مرز هشدار عبور کردهاست.
داریوش حسننژاد، مدیرعامل شرکت آب منطقهای لرستان، در گفتوگو با تسنیم از کاهش 35 درصدی حجم آب در مروک، کاهش 31 درصدی در سد ایوشان، کاهش 21 درصدی در تنگ هاله، کاهش 47 درصدی در سد کزنار و کاهش 43 درصدی آب در سد حوضیان خبر میدهد.
بهگفته او حجم آب موجود در مجموع شش سد مهم لرستان به 56.63 میلیون متر مکعب رسیده و این رقم در زمان مشابه سال گذشته 77.42 میلیون مترمکعب بودهاست.
مدیرعامل شرکت آب منطقهای لرستان فقط 26 درصد از ظرفیت سدهای این استان را پر میداند و توضیح میدهد که میزان ذخیره آب سدها در مقایسه با سال گذشته کاهشی 29 درصدی را تجربه کردهاست.
از مجموع ورودی آب به سدهای لرستان فقط 0.21 متر مکعب بر ثانیه ثبت شدهاست و خروجی آب از سدها 3.70 متر مکعب بر ثانیه بیش از 12 برابر میزان ورودی است.
روزگاری آب در لرستان آواز میخواند. چشمهها در کوه میجوشیدند، رودخانهها شبانهروزی آوازشان را درهدره میریختند. اما حالا زمین، تشنه مانده.
لرستان که بهواسطه چشمهها، رودها و درههای ژرفش از تبار آب بود، اکنون در چنگال خشکی فرو میرود.
انتهای پیام/ 644