به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، در میان آوار خانهها و قحطی و گرسنگی در شمال نوار غزه، فاجعه انسانی در شهر بیت حانون که هزاران خانواده زیر بار گرسنگی زندگی میکنند، همچنان عمیقتر میشود؛ به ویژه کودکان به دلیل کمبود غذا، دارو و مایحتاج اولیه زندگی با خطر مرگ تدریجی مواجهند.
پر کردن شکمهای خالی با آب
ماهر نسیم، یکی از آوارگان در بیت حانون در گفتگو با خبرنگار الجزیره اظهار داشت: رنج کودکان در غزه به دلیل ناتوانی خانوادهها در تهیه غذا و حتی آب، به سطوح غیرقابل تحملی رسیده است.
وی افزود: بزرگسالان اغلب مجبور میشوند برای تسکین درد گرسنگی و برای زنده ماندن آب بخورند. ما حتی قادر به توضیح آنچه که برای فرزندانمان اتفاق میافتد نیستیم و آنها نمیتوانند چیزی برای رفع گرسنگی خود پیدا کنند.
این شهروند آواره فلسطینی در شمال نوار غزه اظهار داشت: وضعیت روانی فرزندان من به شدت رو به وخامت گذاشته و شروع به پرسیدن سوالات دردناکی میکنند که نشان دهنده ناامیدی آنها از زندگی است.
حسن ابوشغیبه، سرپرست خانواری که منبع درآمد خود را از دست داده است نیز گفت: خانواده من مجبور به خوردن غذاهایی شدهاند که در شرایط عادی قابل خوردن نیست. فرزندانم گوشت اسب مصرف کردهاند و برخی روزها ما فقط با نمک سر کردهایم؛ زیرا نمیتوانیم هیچ غذایی پیدا کنیم و یکی از فرزندان من به شدت معلول بوده و نه تنها دارو، بلکه غذا هم برایش پیدا نمیشود.
وی ادامه داد: وضعیت غزه از همه نظر فاجعه بار بوده و دشمن اشغالگر مسئول رساندن مردم به این مرحله از قحطی و محرومیت در نتیجه محاصره ظالمانه مداوم و حملات نظامی به زیرساختها و مراکز بشردوستانه است.
مقاومت با شکمهای خالی
ابوعزویدی، از دیگر شهروندان آواره فلسطینی در بیت حانون هم گفت: گرسنگی در اینجا چهره افراد را کاملا تغییر داده و ما چهره نزدیکانمان را هم نمیتوانیم تشخیص بدهیم. شدت رنج، اثرات روانی و جسمی خود را روی همه گذاشته و بسیاری از مردم در بحبوحه آوارگی و گرسنگی مداوم، توانایی تشخیص شب و روز را از دست دادهاند.
وی اظهار داشت: بیت حانون به نمادی از گرسنگی و فروپاشی انسانی در غزه تبدیل شده، اما با این وجود مردم همچنان ثابت قدم و پایدار هستند و حضور مداوم خود در غزه را نوعی مقاومت میدانند؛ حتی اگر به قیمت مواجهه با گرسنگی، بیماری و مرگ برایشان تمام شود.
قصه تلخ نوزدانی که از گرسنگی جان میدهند
نورهان صالحه، زن 20 ساله اهل غزه که یک نوزاد 6 ماهه دارد و از زمان به دنیا آمدن دخترش «حیات» دائماً از جایی به جای دیگر آواره شدهاند، گفت: ما تصمیم گرفتیم نام دخترم را حیات بگذاریم تا بتوانیم در میان این تاریکی، ناامیدی، مرگ، ویرانی و قحطی، کمی نور و امید به زندگی پیدا کنیم؛ اما واقعیت پیچیده و فراتر از رویاها و آرزوهای ساده ماست.
این مادر 20 ساله فلسطینی تاکید کرد: من در ماههای بارداری تا زمان تولد حیات، دائماً در اضطراب، گرسنگی، آوارگی، بیخانمانی و مشاهده صحنههای مرگ و نابودی قرار داشتم. این احساسات و تجارب بد در دوره جنینی حیات، بر او تاثیر گذاشته و موجب شد با ضعف ایمنی و عفونت شدید به دنیا بیاید و پزشکان او را به مدت 25 روز در دستگاه انکوباتور قرار دادند.
وی افزود: حیات با وزن 3 کیلوگرم به دنیا آمد؛ اما به جای اینکه وزنش بیشتر شود، شروع به کاهش کرد و واقعا چگونه میتوان انتظار داشت وزن او افزایش یابد؛ در حالی که خود من از قحطی رنج میبرم و نمیتوانم به او شیر بدهم.
دکتر خلیل الدقران، سخنگوی بیمارستان شهداء الاقصی در مرکز نوار غزه در بیانیهای مطبوعاتی اعلام کرد که به دلیل ازدحام شدید کودکان در بیمارستانها که با سوء تغذیه شدید و سایر بیماریهای عفونی ناشی از پیامدهای قحطی مواجهند، میزان اشغال تخت در بخش کودکان 250 درصد تخمین زده میشود.
مونا ابوعریبان، یکی دیگر از مادران غزه که پسر 4 سالهاش خالد در بیمارستان بستری است و از اردوگاه المغازی به اردوگاه النصیرات در مرکز نوار غزه آواره شده، گفت که پسرم برای مدت طولانی هیچ غذایی نخورده بود و سپس بدن او با خوردن یک حبه انگور دچار شوک شد. من سه فرزند دیگر هم دارم، اما بیماری و قحطی ما را از هم جدا کرده و سایر فرزندانم دور از من هستند و نمیدانم چه کار میکنند و چه چیزی میخورند.
وی ادامه داد: با هر حمله هوایی که در مورد اردوگاه النصیرات میشنوم، بدنم میلرزد و احساس میکنم اتفاقی برای خانواده و فرزندانم افتاده است. آیا نام این وضعیت زندگی است؟ جایی که ما هر لحظه و به هر وسیلهای مرگ را تجربه میکنیم: بمباران، بیماری و گرسنگی.
طبق آخرین آمار رسمی منتشر شده توسط وزارت بهداشت غزه، بیمارستانهای این باریکه تنها طی 24 ساعت گذشته 15 مورد مرگ بر اثر گرسنگی و سوء تغذیه ثبت کردهاند که چهار نفر از آنها کودک بودند و به این ترتیب آمار رسمی کسانی که از زمان آغاز جنگ نسل کشی رژیم صهیونیستی علیه غزه بر اثر گرسنگی جانشان را از دست دادهاند، به 101 نفر میرسد که 80 نفرشان کودک هستند. البته این آمار مربوط به کسانی است که نام آنها در بیمارستان ثبت شده و بسیاری از نهادهای بینالمللی تاکید دارند تعداد واقعی قربانیان بسیار بیشتر از اینهاست.
انتهای پیام/