به گزارش خبرگزاری تسنیم، دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا 2 آوریل گذشته اعلام کرد: تعرفههای متقابل جدیدی برای کشورهای مختلف وضع میکند که بازتاب گستردهای در جهان داشت و بسیاری از کشورهای طرف تجاری ایالت متحده آمریکا به موضوع واکنش نشان دادند و یک به یک با برگزاری نشستهای اقتصادی نسبت به بازبینی روابط تجاری و همچنین ارائه پیشنهادهای جذاب برای استفاده از بازار ایالات متحده اقدام کردند و در این زمینه رئیسجمهور تایوان، لای چینگته، نیز اعلام کرد قصد دارد خرید نفت و گاز طبیعی از آمریکا را گسترش دهد.
به گفته کارشناسان بازار انرژی اگرچه اقدام به افزایش مبادلات گاز مایع میان دو کشور قبلا در دولت تایوان مطرح شده بود اما اعلام همزمان این سیاست با اجرای تعرفههای تجاری آمریکا علیه سایر کشورها اقدامی هوشمندانه از سوی دولت تایوان بوده که علاوه بر موارد اقتصادی برخی سیاستهای بینالمللی را هم در پی خود داشته است.
این افراد براین باورند که واردات LNG از آمریکا را به عنوان هدفی راهبردی دولت برای مقابله با سایه سنگین تهاجمهای چین به این جزیره در نظر گرفته بود، به این ترتیب که 20 مارس گذشته (فروردین 1404) ، شرکت دولتی نفت تایوان (CPC) نامهای برای خرید سالانه 6 میلیون تن LNG از شرکت توسعه گاز آلاسکا امضا کرد که معادل 30 درصد از تولید پیشبینیشده آلاسکا است و میتواند بیش از 2.3 میلیارد دلار سرمایهگذاری اضافی به همراه داشته باشد.
انتخاب این پروژه برای خرید گاز مایع به گفته کارشناسان به این دلیل است که پروژه LNG آلاسکا قصد دارد تا سال 2030 سالانه 20 میلیون تن LNG صادر کند و با موقعیت جغرافیایی نزدیکتر به شرق آسیا نسبت به سایر پایانههای آمریکا، زمان حمل و نقل را از 20-26 روز به 7-10 روز کاهش دهد، بنابراین این پروژه به عنوان پایهای برای تعمیق همکاری انرژی بین آمریکا و متحدان دموکراتیک آن معرفی شده است.
به این ترتیب با وجود تقاضای قوی، خریداران شرق آسیایی در مقایسه با پروژههای ارزانتر قطر، کانادا و پایانههای خلیج آمریکا، نگران هزینههای بالای 44 میلیارد دلاری آلاسکا هستند. این موضوع به دلیل چالشهای محیطی و لجستیکی است که قیمت نهایی LNG آلاسکا را به 10-11 دلار به ازای هر MMBtu میرساند، در حالی که رقبا حدود 7-8 دلار هزینه دارند.
نیمه پنهان این قرارداد تجاری
به گفته برخی مفسران سیاسی انگیزه تایوان فراتر از قیمت است؛ مشارکت در پروژههای LNG آلاسکا میتواند همکاری انرژی و تجاری بین تایوان و آمریکا را تقویت کرده و امنیت انرژی منطقه هند-آرام را در شرایط تنشهای منطقهای افزایش دهد و در عین حال ژاپن و کره جنوبی نیز نگرانیهای مشابهی دارند.
با این حال، سه کشور هنوز با احتیاط عمل میکنند؛ گذار از نامههای قصد به سرمایهگذاری واقعی مستلزم رفع نگرانیها درباره قابلیت اجرایی و تطابق با اولویتهای داخلی است. عوامل ژئوپلیتیکی و اهداف پایداری نیز جایگاه تایوان را در این عرصه انرژی شکل میدهند و مشارکت پایدار آمریکا برای ایجاد همکاریهای مقاوم و سودمند ضروری است تاجایی که هر سه کشور میتوانند درمقابل سیاستهای چین نسبت به آنها به واسطه همین قراردادهای تجاری روی پشتیبانی سیاسی آمریکا نیز حساب کنند.
استراتژی تامین LNG تایوان: تعادل بین گذار انرژی و امنیت انرژی
به گفته کارشناسان انرژی البته وابستگی تایوان به گاز طبیعی عمدتاً ناشی از تقاضای بخش تولید برق در این جزیره است. بهصورتی که طبق سیاستهای گذار انرژی تایوان، انتظار میرود تا سال 2030، گاز طبیعی 50 درصد تولید برق را تامین کند؛ هرچند این سهم تا 20-27 درصد تا 2050 کاهش مییابد، اما تقاضای کلی برق رشد خواهد کرد و واردات LNG افزایش مییابد.
شرکت CPC برای تضمین پایداری تامین، تنوع در خریدها از کشورهای مختلف را در دستور کار دارد. در 2023، تایوان حدود 20 میلیون تن گاز طبیعی وارد کرده که عمده آن از استرالیا (40.2 درصد)، قطر (27.9 درصد) و آمریکا (9.8 درصد) بوده است.
استرالیا بزرگترین تامینکننده کنونی است، اما تصمیم دولت استرالیا در 2022 برای محدود کردن قیمتها و خطر کمبود ساختاری گاز تا 2027، نگرانیها را افزایش داده است. چین نیز در اوایل آوریل واردات LNG از آمریکا را متوقف و به استرالیا روی آورده؛ بنابراین آمریکا در بلندمدت نقش مهمتری در تامین انرژی تایوان ایفا خواهد کرد.
افزایش واردات LNG تایوان از آمریکا، عمدتاً از قراردادهایی است که با شرکتهای صادرکننده از ساحل خلیج آمریکا منعقد شده است. اما حمل و نقل از خلیج آمریکا به شرق آسیا از طریق کانال پاناما انجام میشود که زمان طولانی (20-26 روز) و خطرات مرتبط با چین را دارد. در مقابل، پایانههای جنوبی آلاسکا مسیر کوتاهتر و اطمینان بیشتری دارند.
سناتور آلاسکا، دن سالیوان، پیشنهاد داده است که نیروی دریایی آمریکا کشتیهای LNG آلاسکا را همراهی کند که این امر امنیت تامین را بیشتر افزایش میدهد. این حمایت امنیتی میتواند جذابیت LNG آلاسکا را برای تایوان افزایش دهد و نگرانیهای مربوط به رقابت قیمتی را کاهش دهد.
چالشها و فرصتها: زیرساخت، سیاست و منافع استراتژیک
بههرحال اگرچه آغاز تامین گاز تایوان از آلاسکا تا 2030 هنوز در هالهای از ابهام است، اما مشکلات کوتاهمدت تایوان نسبت به اجرایی شدن این قرارداد شامل دعاوی زیستمحیطی و افزایش هزینههای مواد اولیه بهعلاوه تعرفههاست و در بلندمدت، تغییر سیاستها در دولتهای آتی نگرانی دیگر است که باعث تردید سرمایهگذاران تایوانی شده است.
برای موفقیت راهبرد انرژی ترامپ، باید تعادلی بین رقابتپذیری قیمت و امنیت تامین برقرار شود. نگرانیهای داخلی درباره نوسانات قیمت، بهویژه در اوج زمستان و افزایش تقاضا از مراکز داده هوش مصنوعی، نیازمند برنامهریزی بلندمدت زیرساختی است که هم نیازهای داخلی و هم ظرفیت صادرات را مدنظر قرار دهد.
رسیدن به برتری انرژی واقعی از طریق همکاری با متحدان
مشارکت محتاطانه تایوان در پروژه LNG آلاسکا نشان میدهد که حتی متحدان دموکراتیک با همراستایی استراتژیک هم نمیتوانند واقعیتهای هزینه و اهداف اقلیمی بلندمدت را نادیده بگیرند.
پروژههایی که محدودیتهای داخلی کشورها از جمله نوسانات قیمت، قفل شدن زیرساختها و برنامههای کربنزدایی را در نظر نگیرند، خطر تبدیل شدن به نمادهایی از زیادهروی به جای همسویی استراتژیک را دارند. بنابراین دیپلماسی انرژی آمریکا در آسیا باید همراه با اعتبار در تحویل، تامین مالی و تطابق سیاستها باشد.
آمریکا میتواند نگرانیها را با تعهد به کمک در توسعه فناوریهای جذب و ذخیره کربن (CCUS) که با برنامه اقلیمی تایوان هماهنگ است، کاهش دهد. همکاری در CCUS و دیگر فناوریهای کمانتشار مانند زمینگرمایی و هیدروژن نشان میدهد روابط انرژی تایوان و آمریکا فراتر از توافقات خرید است و با اهداف اقلیمی تایوان همخوانی دارد.
تمایل تایوان برای افزایش واردات LNG آمریکا، علاقهمندی برای کاهش کسری تجاری را نشان میدهد، اما حسن نیت به تنهایی برای موفقیت آمریکا در شکلدهی به چشمانداز انرژی آسیا کافی نیست. مدیریت ابهامات قیمت، امکانسنجی اقتصادی و اطمینان از تطابق با مسیر کربنزدایی تایوان کلید موفقیت هم برای اهداف صادراتی آمریکا و هم اعتماد ژئوپلیتیکی بلندمدت است.
https://moneyandbanking.co.th
انتهای پیام/