به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، در سالروز شهادت کریم اهلبیت علیهالسلام، حضرت امام حسن مجتبی علیهالسلام، حرم مطهر کریمه اهلبیت علیهمالسلام حال و هوایی متفاوت به خود گرفت؛ گویی داغ مدینه در آستان خواهر خورشید دوباره تازه شده بود.
هیئتهای عزادار؛ سیل تسلیت در صحنهای حرم
از ساعات ابتدایی صبح، دستههای عزاداری هیئتهای مذهبی قم یکی پس از دیگری وارد حرم مطهر شدند. بیرقهای مشکی، طبل و سنج، نوحهخوانی و شعارهای «یا حسن» فضای شهر را تا آستانه حرم بانوی کرامت از اندوه آکنده کرده بود. صدای سینهزنی در هوای گرم نیمهروز تابستان، با اشکهای جاری زائران همراه شده بود و هر دسته با احترام و نظم، در صفوف مرتب وارد صحنها میشد و در برابر مضجع شریف حضرت معصومه(س)، عرض تسلیت میکرد.
این هیئتها اغلب با لباسهای یکدست و کودکان و نوجوانانی در صف اول عزاداری، حامل پیام استمرار محبت به اهلبیت(ع) از نسلی به نسل دیگر بودند.
زائرانی از سراسر کشور
با وجود شدت گرمای هوا، زائران از استانهای مختلف خود را به قم رسانده بودند. برخی از آنها با لباسهای خنک و دستمالهای مرطوب در دست، اما با دلی گرم از عشق، پای در مسیر زیارت گذاشته بودند.
خانمی از استان فارس، که همراه دو دختر جوانش به حرم آمده بود، گفت: هوا گرم است، اما ما آمدهایم هم تسلیت به حضرت معصومه(س) بگوییم و هم برای حاجاتمان توسل بجوییم. روز شهادت امام حسن(ع) بهترین زمان برای گریه از دل است.
پیرمردی از کرج که با عصا در صف زیارت ایستاده بود، لبخند آرامی بر لب داشت: به عشق امام حسن آمدهام. همیشه حس میکنم امام حسن در کنار حرم خواهر امام رضا(ع) حاضر است. اینجا، جای گریه است، اما گریهای همراه با امید.
روایت دلهای عاشق؛ از نذر گرفته تا عهد
گفتوگو با زائران حال و هوای عمیقتری از این روز را نمایان میکرد؛ هر کدام با نیتی، با خاطرهای، یا با دلی شکسته پا به حرم گذاشته بودند.
مریم دهقان، زائر اهل یزد، گفت: برای شفا گرفتن آمدهام. چند سالی است برای شفای مادرم نذر کردهام که شب شهادت امام حسن(ع) قم باشم. حس میکنم اینجا، اشکها زودتر بالا میرود.
در گوشهای از شبستان امام، جوانی از تهران در حال خواندن زیارت عاشورا بود. او میگفت: به امام حسن مدیونم. روزهای سختی را گذراندم، و در بدترین شرایط زندگی به او توسل کردم. حالا هر سال در روز شهادتش، به حرم حضرت معصومه(س) میآیم تا ادای دین کنم.
پدر و مادری از اهواز که کودک خردسالشان را در آغوش داشتند، از تصمیم خود برای تربیت فرزندی حسنی گفتند: امام حسن(ع) مظهر حلم و کرامت است. آمدهایم تا از حضرت معصومه(س) بخواهیم فرزندمان اهل صلح باشد، اهل گذشت، و اهل راه اهلبیت.
زهرا سادات، دختر جوانی از کرمانشاه که با دوستانش به قم آمده بود، گفت: حضور در چنین روزهایی، به آدم هویت میدهد. این اشکها فقط غم نیست، نوعی پیوند است با تاریخ، با مظلومیت، با حقیقت.
در میان هیاهوی جمعیت و صدای طبل و سینهزنی، همه آنچه دیده میشد، روایتهای صادقانهای از عشق به امام حسن(ع) بود؛ عشقی بیمرز و بدون زمان.
شب شهادت؛ حرم غرق در ماتم و معنویت
شب گذشته نیز مراسم عزاداری ویژه شب شهادت امام حسن مجتبی(ع) در حرم مطهر برگزار شد. هزاران نفر از زائران و مجاوران از ساعات ابتدایی شب در صحنهای مطهر حاضر بودند و در مراسمی باشکوه و معنوی، به عزاداری پرداختند. سخنرانی علما، مرثیهخوانی مداحان اهلبیت(ع)، و اشکهای بیصدا و بعضاً بلند زائران، جلوهای خاص از ارادت شیعیان به سبط اکبر رسول خدا(ص) بود.
در فضای شبانهی حرم، نور سبز گنبد، پرچمهای سیاه، و صدای زمزمهی دعاها و نوحهها، حال و هوایی قدسی به صحنها بخشیده بود. بسیاری از زائران پس از پایان مراسم، با چشمهای اشکآلود تا صبح در حرم ماندند.
بانوی کرامت، میزبان عزای کریم اهلبیت
حرم حضرت فاطمه معصومه(س) در ایام شهادت امام حسن مجتبی(ع)، نه تنها مأمن زائران عزادار، بلکه محملی برای پیوند دوباره دلهای عاشق با سیره و مظلومیت اهلبیت(ع) است.
در این روز، زائران علاوه بر زیارت و اقامه عزاداری، فرصت پیدا میکنند تا تأملی دوباره در فضائل اخلاقی و سیره کریمانه امام حسن(ع) داشته باشند؛ امامی که در اوج غربت و مظلومانه به شهادت رسید.
انتهای پیام/