به گزارش خبرگزاری تسنیم از دهدشت، بخش دیشموک، نماد محرومیت در کهگیلویه و بویراحمد، سالهاست که در گرداب جادههای نامناسب و پرخطر دست و پا میزند و این منطقه با وجود ظرفیتهای بیبدیل طبیعی و کشاورزی به دلیل فقدان راههای ارتباطی استاندارد، نه تنها از توسعه اقتصادی بازمانده، بلکه به قتلگاه جوانانش تبدیل شده است.
بخش دیشموک یکی از بخشهای مهم و راهبردی شهرستان کهگیلویه در استان کهگیلویه و بویراحمد است که به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خود، نقش کلیدی در پیوند سه استان مهم کشور ایفا میکند و این بخش از شمال با شهرستان لردگان در استان چهارمحال و بختیاری، از غرب با ایذه، باغملک و صیدون در استان خوزستان، از جنوب با ارتفاعات کوهسیاه و شهرستان لنده و از شرق با شهرهای مارگون و قلعهرئیسی هممرز است.
بخش دیشموک با 104 روستا، در دو بخش شرقی و غربی، وسعتی بالغ بر 976 کیلومتر مربع دارد و در محل تلاقی سه استان کهگیلویه و بویراحمد، خوزستان و چهارمحال و بختیاری واقع شده است و با وجود خدمات قابلتوجهی که در طول سالهای پس از انقلاب اسلامی در این منطقه انجام شده، اما به علت وسعت زیاد، موقعیت کوهستانی و توسعهنیافتگی زیرساختی، مشکلات متعددی به ویژه در حوزه راه و راهداری، همچنان پابرجاست و مطالبهای جدی از سوی مردم تلقی میشود.
بخش دیشموک شهرستان کهگیلویه با جمعیتی بالغ بر 28 هزار نفر جمعیت با دارا بودن ظرفیتها و پتانسیلهای مختلف کشاورزی، معدنی و جاذبههای طبیعی اما به دلیل نداشتن محورهای مواصلاتی مناسب و بیتوجهی مسئولان به نیازهای حداقلی این بخش پرجمعیت همچنان غرق در محرومیت است.
سالهای زیادی است که برچسب محرومیت، فقر و عقبماندگی بر پیشانی بخش بزرگ و پرجمعیت دیشموک حک شده است؛ منطقهای کوهستانی اما سرشار از ظرفیتهای مختلف که روزگاری قرار بود با ارتقاء به شهرستان شدن، رویای دست نیافتنی اهالی این دیار مظلوم را محقق سازد.
کوهستانی که دلش را بر روی دیشموک بست!
منطقه دیشموک در دلِ کوهستان قرار گرفته است و برای رفتن به دیشموک از شرق و غرب و شمال، باید از جادههای صعبالعبور و گردنههای خطرناک و پر پیچ و خم کوهستانی عبور کرد. بخش دیشموک از شمال به شهرستان لردگان در چهارمحال و بختیاری، از غرب به ایذه و باغملک در خوزستان، از جنوب به ارتفاعات کوه سیاه و بخش بهمئی گرمسیر و از شرق به بخشهای مارگون و چاروسا و شهر دهدشت ارتباط دارد.
مهمترین و اساسیترین مشکل عدم توسعهیافتگی بخش دیشموک علیرغم تمامی ظرفیتهایی که دارد، نبود راه و جاده دسترسی مناسب است و جاده های کم عرض و پر پیچ و خم دیشموک، قتلگاهی برای جوانان این دیار شده و در سالهای گذشته خانوادههای زیادی در این جادهها عزادار فرزندانشان شدند.
دیشموک به دلیل چهار رودخانه گندمکار، لیراب، آجم و رود فارتق و همچنین داشتن بیش از دهها چشمه آب معدنی که از دلِ کوههای این منطقه کوهستانی بیرون میریزد به سرزمین آب و آبشارها معروف است و زمینهای کشاورزی حاصلخیز این منطقه و وجود باغهای بزرگ و پر محصول، نام دیشموک را در حوزه کشاورزی طنینانداز کرده است.
معادن بزرگ این منطقه در کنار دهها جاذبه گردشگری، رودخانههای پر آب، خاک حاصلخیز و باغ های بزرگ مهمترین دلایل برای رونق اقتصادی در این منطقه است اما شاه کلید توسعه در این منطقه، داشتن جاده های ارتباطی مناسب و دسترسی آسان به مناطق مختلف این بخش پرجمعیت است.
دیشموک؛ مردمانی صبور اما با اراده و پشتکار دارد و پس از گذشت بیش از 46 سال از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی همچنان از داشتن امکانات حداقلی محروم است و چه بسا مادران باردار و نوزادان تازه متولد شدهای که بخاطر نبود امکانات مناسب پزشکی و درمانی در این جادههای طویل و صعبالعبور از دنیا رخ بستند؛ چه عروس و دامادهایی که در روز عروسی و پیوند عاطفیشان در این جادهها سیاهپوش شدند و چه خانوادههایی که در انتهای این جادههای طولانی همچنان منتظر رسیدن فرزندانشان هستند.
نیما حردانی در جاده مرگ دفتر زندگیاش بسته شد!
اینها درد محرومیت و عدم توسعهنیافتگی است که اهالی دیشموک با جان و پوست خود آن را لمس کردند و در تازهترین اتفاق تلخ که نتیجه نبود راه ارتباطی مناسب است، چند جوان از جمله زنده یاد نیما حردانی جوان خوش صدا و بلبل نغمه خوان ایل بزرگ بهمئی بر اثر سانحه دلخراش تصادف و سقوط به قعر دره جان خود را از دست داد و قصه تلخ نیما حردانی یکی از ماجراهای تلخی است که در این جادههای بیانتها مظلومانه قربانی شدند.
بخشدار دیشموک در گفتوگو با خبرنگار تسنیم با اشاره به خدمات نظام مقدس جمهوری اسلامی در بخش محروم دیشموک، اظهار کرد: بخش دیشموک تا قبل از پیروزی انقلاب هیچ گونه جاده و راه ارتباطی مناسبی نداشت اما پس از انقلاب با وجود خدمات قابل توجهی که در این بخش انجام گرفته ولی به دلیل وسعت زیاد منطقه، موقعیت کوهستانی و توسعه نیافتگی زیرساختی همچنان مشکلات متعددی به ویژه در حوزه راه و راهداری در این بخش وجود دارد که مطالبه جدی مردم منطقه است.
علیرضا نوروزی با اشاره به اقدامات صورت گرفته در جهت بهبود وضعیت راه های بخش دیشموک طی حداقل دو سال گذشته، گفت: آسفالت مسیر ده احمد تا رود سمه، روکش آسفالت مسیر شوتاور تا درغک، روکش مسیر تنگ کوشک تا رستمزمانی، اجرای آسفالت در جاده های آنتنی روستاهای دهنو، سربس، تنگ کوشک، شهولی، سردوی علیا و ده قاضی، افتتاح پل رودسمه در ایام دهه فجر توسط استاندار، آسفالت یک باند از پل دشتک تا یک کیلومتری مورخانی و همچنین آسفالت مورخانی تا بناری از جمله اقداماتی است که در جهت بهبود وضعیت راه های بخش دیشموک انجام شد.
وی با اشاره به مشکلات گسترده جادههای بخش دیشموک، عنوان کرد: نبود آسفالت در مسیرهای اصلی و حیاتی مورخانی تا رودریش (از جاده بردکر) ، مسیر بنهکلو تا سرگچ، رودسمه تا پای پره نعمتالهی و نسهطاویس تا شورونگرونگ از مشکلات موجود راه های بخش دیشموک است.
نوروزی با اشاره به عدم بهسازی و آسفالت جادههای موسوم به جادههای آنتنی که از جادههای اصلی منشعب شده و طول آنها کمتر از یک کیلومتر بوده و ارتباط مستقیم بین روستاها را برقرار میکنند، گفت: جادههای سرتنگ لیراب، تنگتی، تنگ سوخته، مور دراز، بناری فتحی، چنگل، پسچات و کوهگر در مورخانی و همچنین جاده های سربیشه سفلی، شهسواری، گودبن، بیدعباس، پاتاوه رودسمه، سرسور، دم رود ایوک، ملهگوراب تا دو راهی امیرآباد ده قاضی، کوشکتلخ درغک، سرغل، دهگرو، دهقاضی، لهلاشون، ریچالی، لهبادام، کولاب، پاسورخون، دهاحمد، بیدستان، کرنگ، سرتل و پلنگ گاو چندار نیازمند بهسازی و آسفالت هستند.
وی با اشاره به جادههای که نیازمند روکش و بهسازی آسفالت هستند، ادامه داد: جادههای از سرغل تا سرپر نعمتالهی، از دیشموک تا دلی، از درغک تا سردو، از مله گوراب تا سربیشه و به ویژه مسیر تنگ چویل از اسفندان تا تنگ چویل خیلی ضروری نیاز به روکش فوری و اساسی هستند.
نوروزی با اشاره به پیچهای بسیار خطرناک و جادههایی که نیاز به تعریض جاده اصلی دارند، عنوان کرد: پیج بسیار خطرناک بنگیر، جاده دیشموک به قلعهرئیسی و جاده دیشموک به صیدون نیازمند اصلاح هندسی، تعریض و ایمن سازی هستند.
وی با اشاره به خطرات ابنیههای خراب شده در سطح جاده های دیشموک، تصریح کرد: در برخی از جاده های دیشموک پلهایی تخریب شده و دستکهای آنان آسیبدیده و هنوز ترمیم شدند که خطرات جدی به ویژه در فصل بارش برای مردم ایجاد میکنند.
نوروزی با اشاره به افت شدید وضعیت آسفالت در برخی از جاده های دیشموک، ابراز کرد: در برخی از مسیرهای ارتباطی بخش دیشموک از جمله از سربیشه تا ملهگوراب و همچنین از دشتک تا لیراب، کیفیت آسفالت جاده بطور کامل از بین رفته به گونه ای که عبور و مرور از جاده خاکی نیز راحتتر است و خطرات زیادی برای مردم به دنبال دارد و نیازمند روکش و بهسازی آسفالت است.
بخشدار دیشموک برای بهبود وضعیت راهها و جاده های ارتباطی بخش دیشموک، گفت: اجرای پروژه اصلاح و حذف پیچ های خطرناک مسیر دیشموک-قلعهرئیسی به طول حدود 20 کیلومتر، بهسازی و روکش آسفالت مسیر ارتباطی بین دو استان کهگیلویه و بویراحمد و خوزستان در محدودهی دیشموک تا صیدون به طول 53 کیلومتر، تخصیص اعتبارات ویژه برای تکمیل جاده های آنتنی و جادههای روستایی فاقد آسفالت، اجرای طرح های نگهداری ابنیه فنی با نظارت میدانی به صورت سالانه، افزایش تعداد ماشین آلات راهداری مستقر در دیشموک برای واکنش سریع به بحرانها که متاسفانه هیچ ماشین آلات راهداری بصورت ثابت در این بخش مستقر نیست و همچنین ایجاد نمایندگی راهداری در بخش دیشموک میتوان بخش بزرگی از مشکلات مسیرهای ارتباطی بخش دیشموک را در کوتاه ترین زمان ساماندهی کرد.
نوروزی با اشاره به مهاجرت معکوس مردم از بخش دیشموک و حوادث تلخ تصادفات جادهای، ادامه داد: بیتوجهی به زیرساختهای جادهای بخش دیشموک نه تنها سبب توقف توسعه در این منطقه شده بلکه به افزایش بالای مهاجرت، فقر، مشکلات آموزشی و تصادفات جادهای در این منطقه دامن زده است.
وی با اشاره به قربانی شدن سه جوان کمتر از 22 سال در طول یک هفته در جاده های بخش دیشموک، خاطرنشان کرد: جادههای غیراستاندارد بخش دیشموک سبب شده که در طول یک هفته سه خانواده عزادار از دست رفتن فرزندان شان شوند، امیدواریم با توجه ویژه مسئولان ملی و استانی شاهد آغاز فصل جدیدی از توسعه راهها در این منطقه مرزی و مظلوم باشیم.
گزارش از: سید مصطفی گنجی
انتهای پیام/