به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، در روز باشکوه اما پرحسرت خبرنگار، جای خالی استاد غلامعلی خالدی، آن پیر فرزانه، آن درخت ریشهدارِ باور ، تلختر از همیشه احساس میشود. سال هاست، بیش از هفت سال که بیحضور او، مطبوعات خراسان جنوبی رنگی از فقدان به خود گرفته است و چه دشوار است نوشتن در وصف کسی که عمرش را وقف نوشتن کرد، اما خاموش شد بیآنکه قلمش خاموش شود.
زندهیاد غلامعلی خالدی فقط یک روزنامهنگار نبود؛ او یکی از نخستین نبضهای تپنده رسانهای این خطه بود. نام او، با شرافت حرفهای، با جسارت پرسشگری، و با صداقت گره خورده بود که این روزها کمتر به چشم میآید. سالها در سختترین شرایط، با کمترین امکانات، اما با بلندترین افق نگاه، ایستاد، نوشت، اصلاح کرد، هشدار داد، تحلیل کرد و هرگز از «مردمی بودن» فاصله نگرفت.
فردی که طی نیم قرن فعالیت مستمر در حوزه اطلاع رسانی و خبر از پای ننشست و تا آخرین نفس های مبارک خود در پی راهی بود تا انگیزه و وجدان کاری و آبرو و عزت را به جوانان و جویندگان بی ادعای شهر خود که عاشق راه او بودند برگرداند.
پدرم و استادم زنده یاد غلامعلی خالدی که میتوان به طور قطع او را پدر مطبوعات استان نام نهاد چنان حضور تاثیرگذاری در عرصه فرهنگ و خبر این خطه از سرزمینمان داشت که فقدانش خسرانی بزرگ به شمار می آید اما وقتی به جای جای زندگی حرفه ای و مطبوعاتی خود و هم قطاران و هم نسلانم نگاه می کنم جز نامی نیک و خاطره ای خوش از او نمی بینم.
او قلم را نه ابزاری برای نان، بلکه رسالتی برای روشنگری میدانست. رسانه برایش مأمنِ حقیقت بود، نه سکوی منفعت. در روزهایی که فریاد در گلو میخشکید، او مینوشت. اگر امروز رسانه در خراسان جنوبی جایگاهی دارد، اگر خبرنگاری در این دیار، معنای تعهد و مردممداری گرفته، بیشک میراث فکری و حرفهای استاد خالدی و پیشکسوتانی چون اوست که در جان و روح نسلهای بعدی جریان یافته است.
اخلاق مداری، تواضع، کار عاشقانه و با انگیزه از جمله بارزترین ویژگی های شخصیتی مرحوم غلامعلی خالدی بود که همکاران این پیشکسوت عرصه رسانه و ادب به آن اذعان دارند؛
متانت در کار، گزیده گویی درگفتار، آرامش درمحیط کار و رفتارش به گونه ای بود که هر کس از حضورش بیرون می رفت غرق درمهرو عشقی می شد که او برجان شان ریخته بود. غلامعلی خالدی، با عشق به حرفه خبر زیست و بیخبر و ناگاه از میان ما رفت و همین چهره و متانت او هویت و شناسنامه ی مطبوعات استان بوده و هست و سبب شد قلم غلامعلی خالدی "برند" بسیاری از روایت های ماندگار عرصه اطلاع رسانی استان خراسان جنوبی در گذشته نه چندان دور و حتی همین نزدیکی باشد.
اکنون که در نبود جسمانیاش، تنها با خاطرهها و آثارش سخن میگوییم، باید بیش از همیشه قدر دانست آن آموزههای ماندگار را. باید پرسید: اگر خالدی بود، در برابر دروغ، فساد، بیعدالتی، بیسوادی، و تحریف چه مینوشت؟ چگونه هشدار میداد؟ چگونه مردم را به آگاهی فرا میخواند؟ و بیتردید، قلم او امروز نیز اگر بود، مرهمی میشد بر زخمهای عمیق جامعه. یادش هماره سبز، راهش پر رهرو، و نامش جاودانه باد.
روز خبرنگار امسال نیز چون سال های پیش با اندوه خالی بودن صندلی پدر رسانهایمان، رنگی دیگر دارد. اما ما به رسم شاگردی، با دلی پر از داغ و دفتری از درسهای او، ادامه خواهیم داد.
روحت قرین رحمت الهى باد!
محمود بستانی، فعال رسانه
انتهای پیام/250