به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت ایمان شمسایی رییس مرکز رسانه مجلس و مدیرکل سابق مطبوعات و خبرگزاری های داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با عنوان «چند نفریم و چگونه خبرنگار شدیم؟» به شرح زیر است:
«نیمه مرداد و سرازیر شدن سیل تبریکات و تقدیرها و هدایا به خبرنگاران. اقدامی که پسندیده است و دست آنها که قدردان زحمات هر صنف زحمت کشی هستند، میخواهد معلمان باشد یا کارگران یا پزشکان یا خبرنگاران، درد نکند. اما سخن کوتاه من یک حرف تکراری است. خبرنگار، نیازمند داشتن نظام صنفی پرطرفدار و مرجع در رشته خود است و تا این مساله حل نشود، شأن خبرنگار حفظ نمی شود.
ما ابتدا باید بدانیم چند نفریم! و با چه ساز و کاری خبرنگار شدیم! حرفه ما نه لازمه اش تحصیلات مرتبط است نه سابقه کار و حتی سن و سال. هر کسی در یکی از حدود 14 هزار رسانه کشور قلم بزند ولو یک بار در سال و ماه، می تواند بگوید خبرنگارم. تازه انسان - رسانه ها به کنار. این هم ایرادی ندارد. مثل کسی که فقط یک غزل در عمرش بگوید و گل کند می تواند ادعای شاعری کند. یا کسی که با رفقایش گل کوچک بازی کند، ورزشکار است. حتی بسیار ماهرتر از یک ورزشکار باشگاهی. یک پدیده گمنام و کشف نشده اما ورزشکار حرفه ای و خبرنگار حرفهای کسی است که حرفه و کسب و کارش ورزش و خبرنگاری است.
در قانون وظایف وزارت ارشاد مصوب سال 1365 مجلس شورای اسلامی، بند 15 ماده 2، صراحتا مجوز اعطای مجوز خبرنگاری را به این وزارتخانه سپرده است، اتفاقی که نمی افتد. چرا؟ چون قرار نیست روزنامه نگاری، دولتی شود. راه حل چیست؟ رها بودن این عرصه؟ خیر؛ راه حل، تشکیل نهادی از خود فعالان صنفی مثل سازمان نظام پزشکی، نظام مهندسی، خانه سینما، کانون وکلا و امثالهم برای روزنامه نگاران است تا تشخیص دهد چه کسی صلاحیت عنوان خبرنگار حرفه ای را دارد و چه کسی باجگیر است و برای منافعش حریم رسانه را اشغال و دیگران را بدنام کرده است. دولت هم در تشکیل این نهاد کمک کند؛ حمایتی و نظارتی.
اگر این اتفاق افتاد، خطای احتمالی خبرنگار هم به این نهاد ابتدا ارجاع می شود و شاید همانجا به خوشی و خرمی حل و فصل شود.
اکنون دهها انجمن و تشکل رسانه ای سراسری داریم ولی اجماع کل صنف را ندارند. یا اینکه تخصصی هستند که نمونه آن عکاسان و ورزشی نویسان است.
سازمان نظام صنفی که تشکیل شد، دستگاه ها نیز راحتتر به فرد عضو رسمی صنف، اعتماد می کنند. حمایت های مادی، معنوی و حقوقی هدفمندتر و منظم می شود. الان هم البته اوضاع خیلی وخیم نیست. اما رسانه ها به خبرنگارشان شأنیت می دهند و خبرنگار تا وقتی عضو رسمی تحریریه فلان رسانه معتبر است، حرمت دارد و اگر تحریریه را ترک گفت یا رسانه اش سرشناس نبود، مدافعی ندارد.
به امید تحقق این آرزو؛ خداقوت و روزتان مبارک.»
انتهای پیام/