به گزارش خبرگزاری تسنیم از کاشان، در بینالحرمین، جایی میان طلوع عشق و غروب غربت، زمان انگار ایستاده است. گامها آهسته میشود، صداها در هم میآمیزد، اشکها بیصدا میچکند و دلها بیتابتر از همیشه به سمت حرمین شریفین روانه میشوند.
هوا گرم است، خاک زیر پا میسوزد، اما هیچکس گلایهای ندارد. زائران آمدهاند که با زبان بیزبانی، دلشان را فریاد بزنند. آمدهاند تا در هیاهوی بینالحرمین، گم شوند و پیدا کنند آنچه را که سالها در حسرتش سوختهاند؛ آرامشی از جنس کربلا، اشکی از نوع حسین.
هر کس به سویی نگاه میکند؛ یکی چشم دوخته به گنبد طلای اباعبدالله، دیگری آرام زیر لب به قمر بنیهاشم سلام میدهد. کودکانی که بر دوش پدرانشان خسته اما مشتاق نشستهاند، پیرمردانی که با عصا آمدهاند، زنان با چادرهای غبارگرفته، و جوانانی که با دلهای آتشگرفته، دل به این خاک سپردهاند.
.
موکبها در دو سوی مسیر، نه فقط نان و آب، که محبت و مهربانی تقسیم میکنند. دستانی که لیوانهای شربت را تعارف میکنند، بیشتر از آب، عشق در آنها موج میزند. حتی لبخندهای سادهی خادمان اربعین، بویی از بهشت دارد. هیچکس مهم نیست که از کجاست، چه زبانی دارد، یا از کدام کشور آمده؛ همه یکچیز میخواهند: «کربلا، برای دل نه برای پا.»
اذان که میرسد، صدای مؤذن در همهمهی جمعیت گم نمیشود؛ بلکه دلها را با خود میبرد. صفوف نماز در دل جمعیت شکل میگیرد، و گویی تمام عالم، با یک صدا، با یک دل، به یک قبله نماز میخواند؛ قبلهای که بین دو حرم آغوش گشوده و میلیونها عاشق را به خود خوانده است.
در این قطعهی مقدس، اشکها تفسیر دارد، سکوتها معنا دارد، و هر نگاه، حدیثی ناگفته در خود دارد. شب که میشود، نجوای دعا، زیارت عاشورا و صدای گریهی زائران، آسمان کربلا را به لرزه میاندازد. ماه از پشت گنبد میتابد، و نسیم خنک شبانه، لباسها و دلهای خاکگرفته را نوازش میدهد.
بینالحرمین فقط یک فاصلهی مکانی نیست، یک گذرگاه نیست؛ یک تجربهی عرفانی است که نه میتوان آن را کامل توصیف کرد، نه فراموش. هرکس قدم در آن میگذارد، با دلی دیگر بازمیگردد. بینالحرمین، همانجاست که انسان، دوباره متولد میشود.
حرمین شریف در کربلای معلی این روزها مملو از زائرانی است که به عشق سیدالشهداء سختی مسیر پیادهروی در مسیر مشایه را به جان میخرند و به زیارت حضرت اباعبداللهالحسین میروند؛ این روزها عشق به امام حسین جور دیگری جلوهگری و معنا پیدا میکند و هر کس با هر نیت و هدفی رهسپار دیار عشق شده است و با سیدالشهداء و ائمه معصوم در عتبات عالیات عشقبازی و نجوا میکند و حال و هوای معنوی خاصی حکمفرما است.
کربلای معلی این روزها شور حسینی را به گونهای دیگر به جهانیان عرضه میکند و عشق به اباعبداللهالحسین در زائران به گونهای خاص موج میزند و شاید زائران سیدالشهدا دعوتشده آن حضرت هستند و سعادت زیارت را پیدا کردند.
انتهای پیام/801/.