به گزارش خبرگزاری تسنیم از استان تهران، کربلا، این روزها رنگ دیگری دارد، نه تنها از پرچمهای سرخ و سیاه، بلکه از دلهایی که بیقرار و شیدا، از چهار گوشه دنیا خود را به حرم امام حسین (ع) و حضرت قمر بنی هاشم (ع) رساندهاند. ازدحام جمعیت در اطراف بینالحرمین، معنای "دریای عشق" را به تصویر کشیده است، دریایی از دلهای شکسته، از چشمان خیس، از دستهایی که به آسمان با فریاد "یا حسین" و "لبیک یا عباس" بلند شده اند.
زائرانی از ایران، عراق، لبنان، افغانستان، پاکستان، بحرین، یمن، نیجریه و اروپا، با زبانها و گویشهای گوناگون، اما با یک دل و یک نیت، خود را در حریم امن آلالله گم کردهاند. برخی سر بر خاک نهادهاند و اشک میریزند؛ برخی روضه میخوانند؛ برخی کودکان خود را به ضریح میسپارند، گویی عهدی دوبار با سیدالشهدا علیهالسلام، برای وفاداری، برای ایستادگی، برای انتظار فرج بستهاند.
در تمام ساعات طول روز، زمزمههای روضه و نوای السلام علیک یا اباعبدالله در حرمین شریفین خاموش نمیشود. هر صدای گریه، جرقهایست در دل دیگری، و هر نگاهی به گنبد طلا، شعلهای از اشتیاق به وصال است.
در میان سیل جمعیت، پیرمردی زیر لب میگوید: سالها در حسرت این زیارت بودم، امسال دعایم مستجاب شد. جوانی با صدای بلند میگوید: تا آخرین نفس، سرباز حسینم و بانویی با پرچم "لبیک یا مهدی" اشک میریزد و نام شهدا را زمزمه میکند.
هوای بینالحرمین آغشته است به عطر عشق و نالهی عاشقی. بانوان با چادرهای مشکی، مردان با کفنهای نمادین، نوجوانانی با پای برهنه، همه در شور و اشتیاقی بیپایان، خویش را در این خیل حسینی گم کردهاند.
شب که فرا میرسد، آسمان کربلا نیز گویا در سوگ است؛ ستارگان خاموش میشوند در برابر اشکهایی که بر گونهها میچکد، و مهتاب، آرام به ضریح نگاه میکند. صدای دستههای عزاداری، طنین نوحهخوانها و زمزمههای دعای فرج، فضای بینالحرمین را ملکوتیتر از همیشه کرده است.
در این همهمهی بهشتی، این اشتیاق بیحد، این بیقراری مجنونانه، یک چیز آشکار است:اربعین روز به روز نزدیک میشود و کربلا، وعدهگاه جهانی دلدادگان حسین شده است.
.
انتهای پیام/