به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، اربعین حسینی، هر سال میلیونها عاشق را گرد هم میآورد. در این میان، حضور دختران نوجوان و جوان در کنار مادرانشان جلوهای خاص و دلنشین است. عشق به اهل بیت، نیرویی است که آنها را به رغم گرمای طاقتفرسا و سختی مسیر، به حرکت وا میدارد.
گرمای 50 درجه، شاید برای خیلیها غیرقابل تحمل باشد، اما این دختران، با تاسی از زینب کبری سلام الله علیها با قلبهایی پر از شور و ایمان، پا به پای مادران در مسیر نجف به کربلا قدم میزنند. این راهپیمایی، فراتر از یک سفر است؛ سفری است به عمق دلها و باورها.
مادران، در کنار دخترانشان، با صدایی آرام و پر از محبت، دعا میکنند. این دعاها، نه فقط برای سلامتی بلکه برای سعادت و موفقیت دنیوی و اخروی است. دعایی که در دلهای دختران نیز به جان مینشیند و انرژی میدهد.
برخی از دختران جوان، در میان راه به چهرههای مادرانشان نگاه میکنند و حس میکنند که این همراهی، بیش از یک همسفری ساده است. این همراهی، مظهر پیوند نسلها و انتقال عشق به اهل بیت است.
قدم زدن در این مسیر سخت، فرصتی برای تأمل و تقویت ایمان است. زنهای نوجوان و جوان، در سکوت یا با زمزمه دعا، هر گام را به عشق به امام حسین میگذارند و سختیها را به یاد ماندنیترین لحظات زندگی تبدیل میکنند.
در میان صحنههای پرجمعیت، دخترانی دیده میشوند که دست در دست مادرانشان، با گامهایی استوار و قلبی پر از عشق حرکت میکنند. این تصویر، نشان از قوت ایمان و پیوند ناگسستنی با اهل بیت دارد.
یکی از این دختران جوان میگفت: «هر قدمی که در این مسیر میگذارم، حس میکنم به امام حسین نزدیکتر میشوم. این مسیر، سفری است که روح و جانم را تازه میکند و عشقم به اهل بیت را عمیقتر میسازد.»
دختران نوجوان و جوان در کنار مادرانشان، هر لحظه از این پیادهروی را فرصتی برای تمرین صبر و استقامت میدانند. آنها میخواهند نشان دهند که عشق به اهل بیت، نیرویی است که میتواند بر هر مانعی غلبه کند.
قدم زدن در این مسیر، گویی بازگشت به ریشهها و یادآوری ارزشهایی است که در دلهای نسلها حک شدهاند. دختران جوان با هر گام، پیوندی تازه با تاریخ و دین خود میسازند.
راهپیمایی اربعین، فرصتی است برای گفتوگوهای صمیمانه مادر و دختر، درباره ارزشها و باورهایی که قرار است نسل به نسل منتقل شوند. این گفتگوها، پایههای ایمان را محکمتر میکند.
دختران جوان میگویند که حضور مادران کنارشان، امنیت و قدرتی میبخشد که هیچ چیز دیگری جایگزین آن نمیشود. این همراهی، نقطه قوتی برای گذر از سختیهاست.
بعضی مادران با چشمانی اشکبار از شادی، میگویند: «دیدن دخترانم در این مسیر، پر از امید و ایمان، برایم مایه افتخار است. این عشق، چراغ راه زندگیشان خواهد بود.»
گاهی قدمهای آنها آهسته میشود و سکوتی عمیق سراسر فضای راه را فرا میگیرد؛ سکوتی که گویی همه دلها در این لحظه با هم در دعا و عشق به امام حسین متحد شدهاند.
شاید همین پیوند قلبها باشد که گرما و سختی را بیمعنا میکند و پیادهروی را به زیباترین لحظههای زندگی تبدیل میسازد. این عشق، بزرگترین نیروی آنهاست.
یکی از جوانان گفت: «این مسیر به من یاد داد که عشق به اهل بیت یعنی صبر، مقاومت و ایستادگی در برابر مشکلات؛ چیزی که در زندگی روزمرهام همیشه به آن نیاز دارم.»
مادر و دختر در کنار هم، نماد امید و استقامتاند. آنها با هر قدم، ارادت خود را به امام حسین نشان میدهند و پیوندی را که از طریق عشق به اهل بیت ایجاد شده، محکمتر میکنند.
گرمای شدید و خستگی راه، هرگز نتوانسته است ذرهای از شور و اشتیاق این زنان جوان را کاهش دهد. آنها باور دارند که عشق به امام حسین، نیرویی است که جان را تازه میکند.
در مسیر پیادهروی، برخی زنان جوان دست در دست مادران خود، با آرامش و اعتماد به نفس حرکت میکنند، گویی که هر قدمشان پیامی از عشق و وفاداری به اهل بیت است.
این عشق به خاندان پیامبر، نیرویی است که سالهاست در قلب خانوادهها جریان دارد و با هر نسل، قویتر و عمیقتر میشود. اربعین فرصتی است برای زنده نگه داشتن این شعله.
این همراهی مادر و دختر، نشانه زنده بودن ایمان در دل جامعه است. عشقی که در مسیر سخت اربعین، پیوندی ناگسستنی بین نسلها میسازد و الهامبخش آیندهای روشن است.
.
انتهای پیام/