به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، در میان سنتها و آیینهای ریشهدار جامعه ما، آیین سوگواری همواره با احترام و تکریم همراه بوده است. اما گاهی، برخی خانوادهها با نگاهی نو و متفاوت، این آیین را به فرصتی برای زندگیبخشی دوباره بدل میکنند.
چنین بود که خانواده محترم مرحومه خدیجه کبری چهکندینژاد با تصمیمی ماندگار و ارزشمند، هزینه برگزاری مراسم ترحیم عزیز از دسترفتهشان را به مبلغ 500 میلیون ریال به خیریه حمایت از بیماران سرطانی بیمارستان ایرانمهر اهدا کردند.
این اقدام نهتنها تجلی واقعی فرهنگ ایرانی-اسلامی احسان، انفاق و همدلی است، بلکه الگویی الهامبخش در تبدیل اندوه شخصی به امید جمعی محسوب میشود؛ اقدامی که میتواند نجاتبخش جانهایی باشد که در سایه بیماری، نیازمند مهر و حمایت جامعهاند.
کاری نیکوکارانه نشانهای از همدلی و نوع دوستی
جواد قدوسینژاد، رئیس بیمارستان ایرانمهر، در واکنش به این اقدام خیرخواهانه بیان کرد: در شرایط دشوار اقتصادی و اجتماعی امروز، چنین حمایتهایی نه فقط جنبه مالی، بلکه بُعدی معنوی و روحیهبخش برای بیماران، کادر درمان و کل سیستم بهداشت و درمان دارد. این کار نیکوکارانه الگویی روشن از همدلی و فرهنگ انساندوستی است که جامعه ما به آن سخت نیازمند است.
بیمارستان ایرانمهر که سالها در خط مقدم درمان بیماران مبتلا به سرطان فعالیت میکند، برای ادامه راه خود، به حمایتهای مردمی و مشارکتهای خیّرانه دل بسته است. کمکهایی که گاهی فراتر از عدد و رقم، به بیماران امید بازگشت به زندگی میدهد.
دعوت به همدلی؛ ما هم میتوانیم
امروز، خانوادهای نیکاندیش با تصمیمی متفاوت، راهی را گشودند که میتواند به فرهنگی فراگیر تبدیل شود:
اختصاص بخشی از هزینههای آیینهای ترحیم و یادبود به امور خیریه و درمانی.
هر یک از ما، در مواجهه با فقدان، فرصت آن را داریم که در کنار ادای احترام به عزیزانمان، اثری ماندگار از نامشان برجای گذاریم؛ اثری که به جای چند ساعت پذیرایی یا مراسم، زندگی دوباره به بیماری ببخشد یا لبخندی بر لب خانوادهای بنشاند.
از نذر درمان گرفته تا وقف تجهیزات پزشکی، از حمایت از بیماران بیبضاعت تا تأمین داروهای گرانقیمت؛ هر قدمی در مسیر مهربانی، گامی است به سوی جامعهای سالمتر، مهربانتر و همدلتر.
درگذشت پایان نیست، اگر یادش ادامهدهنده راه نیکی باشد
بیایید یاد بگیریم که در سوگ، به جای تنها ماندن در غم، یاد عزیزانمان را در قلب بیماران و نیازمندان زنده نگاه داریم. همچون خانواده مرحومه چهکندینژاد، که با بخشش دردمندانه خود، درد را به درمان، و سوگ را به سَرور دیگران تبدیل کردند.
انتهای پیام/ 257