به گزارش خبرگزاری تسنیم از استان تهران، این روزها جاده تاریخی نجف تا کربلا شاهد خیل عظیم عاشقان اباعبدالله الحسین(ع) است. میلیونها زائر از گوشهوکنار جهان، با هر قدم، یاد مظلومیت و عظمت قیام عاشورا را در دل زنده میکنند. این سفر، تنها پیمودن 80 کیلومتر جاده نیست، بلکه عبور از دریای عشق و گذر از پل معرفت است؛ راهی که مقصدش، نه فقط گنبد طلایی کربلا، که آرامش جان و شفاعت روز قیامت است.
در این مسیر، موکبها همچون چشمههای جوشان مهر و مهماننوازی، در هر چند قدم برپا شدهاند. صدای "یا حسین" از بلندگوها میآید و بوی غذای نذری فضا را پر کرده است. خادمان با دستانی پر از محبت، به زائران آب میدهند، کفشهایشان را تمیز میکنند و حتی پاهای تاولزدهشان را مرهم میگذارند.
.
پیرمردی که کمرش خمیده است، با لبخندی بزرگ، سینی شربت عراقی را میان جمعیت میچرخاند و جوانی با شوق، ظرف خرما و آب تعارف میکند؛ همه اینها نه برای پاداش مادی، بلکه تنها برای رضایت سیدالشهدا(ع) است.
هوای مسیر، ترکیبی از معنویت و همدلی است؛ اینجا فقیر و غنی، ایرانی و عراقی، عرب و عجم، سیاه و سفید، همه یکدیگر را برادر و خواهر میدانند. در این راه، کسی به زبان یا ملیت دیگری نمینگرد، چرا که همه با زبان عشق سخن میگویند.
زائران گاه با خستگی بر خاک مینشینند و چشم به افق میدوزند، جایی که تصویر گنبد طلایی امام حسین(ع) آرامآرام از دل غبار نمایان میشود. اشکها جاری میشود، لبها به ذکر «لبیک یا حسین» باز میشود و دلها برای لحظه وصال به تپش میافتد. آری، این مسیر، طریقالحسین است، جادهای که با عشق آغاز میشود، با اشک ادامه مییابد و با وصال، به آسمان ختم میشود.
انتهای پیام/