به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در حالی که بیش از نیمی از واحدهای صنعتی کشور با ظرفیت کامل فعالیت نمیکنند و بسیاری از شهرکهای موجود با مشکل زیرساخت، کمبود آب و رکود سرمایهگذاری روبهرو هستند، سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران خبر از تصویب ایجاد و توسعه 34 شهرک و ناحیه صنعتی جدید در 22 استان طی سال 1403 داده است؛ طرحی که قرار است 4595 هکتار به اراضی صنعتی کشور اضافه کند.
این پروژهها از توسعه شهرک صنعتی کاویان در خراسان رضوی با مساحت 1500 هکتار گرفته تا شهرک فولاد نوین هرمز در هرمزگان با 1132 هکتار و مجموعهای از نواحی صنعتی کوچک و تخصصی در حوزه انرژی خورشیدی را شامل میشود. مسئولان میگویند هدف، «تکمیل زنجیره ارزش» و «پاسخ به نیازهای تقاضامحور» است.
اما پرسش اصلی اینجاست: در شرایطی که طبق آمار رسمی، هزاران واحد صنعتی موجود یا غیرفعالاند یا با کمتر از نیمی از ظرفیت تولید میکنند، آیا گسترش اراضی صنعتی اولویت دارد یا احیای ظرفیتهای فعلی؟
منتقدان میگویند بدون برنامه جدی برای تأمین زیرساخت، انرژی، آب، تسهیلات بانکی و بازار مصرف، این طرحها خطر تکرار تجربه شهرکهای نیمهخالی را به همراه دارد.
علاوه بر این، بسیاری از شهرکهای صنعتی موجود از کمبود جاده دسترسی، شبکه آب و فاضلاب، گاز و برق رنج میبرند. گسترش جغرافیایی بدون حل این مشکلات، میتواند سرمایهگذاریها را به تعویق بیندازد و زمینهای صنعتی را برای سالها بلااستفاده باقی بگذارد.
وضعیت موجود شبکه صنعتی کشور
سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی ایران اکنون مدیریت 879 شهرک و ناحیه صنعتی و بیش از 101 شهرک تخصصی را بر عهده دارد و مدعی است که این شبکه تاکنون برای 1.1 میلیون نفر اشتغال مستقیم ایجاد کرده است. با این حال، آمار اشتغال پایدار و نرخ بهرهبرداری واقعی واحدها بهروشنی منتشر نمیشود و همین موضوع ارزیابی موفقیت این سیاست توسعهای را دشوار میکند
به نظر میرسد پیش از گسترش نقشه صنعتی کشور، لازم است یک بازنگری جدی در نحوه مدیریت، بهرهوری و پشتیبانی از شهرکهای موجود انجام شود؛ در غیر این صورت، فهرست شهرکهای نیمهفعال طولانیتر خواهد شد.
انتهای پیام/