به گزارش خبرگزاری تسنیم از بوشهر، اربعین ای دلهای سوخته ! بیایید قدمی به شام ببریم به آن روزی که کاروان اسیران وارد کوچههای شهر شد.
زینب کبری (س) در میان کوچهها با دلی شکسته و سری افراشته ایستاده بود. نگاهش به نیزهها بود به سرهای بریدهای که بر فراز نیها میدرخشید صدای کودکان میآمد که میپرسیدند: عمه جان! این سرها کیست؟ و زینب با اشکی در چشم و آتشی در دل میگفت: این سرها، چراغ عدالت و یادگار عاشورا خونین هستند.
ای زائر اربعین! به یادآور آن لحظهای را که سر بریده حسین (ع) را مقابل تخت یزید نهادند. یزید مغرورانه با چوبدستی بر دندانهای مولایت میزد و زینب، با صدایی محکم و در عین حال پر از سوز فرمود: فَوَ اللهِ لَا تَمحو ذِکرَنا، وَ لَا تُمِیتُ وَحْیَنا
ای یزید! به خدا قسم نه میتوانی نام ما را محو کنی و نه میتوانی نور عدالت ما را خاموش سازی.
ای اشکریزان دلداده! وقتی در جاده اربعین قدم برمیداری، به یاد یاور اشکهای رقیه سه ساله در خرابه شام. دختری که شبانه در خواب پدر را دید و چون بیدار شد، گفت: پدرم را میخواهم… و سر بریده حسین را در کنارش گذاشتن آه، چه مصیبت سنگینی بر دلها نشست!
اربعین یعنی یادآوری همین مظلومیتها؛ اما نه برای گریه تنها، که برای قیام، برای عدالت. اشک ما ناله زینب است، فریاد ما خطبه شام است، و گامهای ما در این جاده، ادامه همان اسارتها است.
ای زائر حسین! از کربلا تا شام، از شام تا امروز، این راه ادامه دارد. هر اشک تو پیامی است برای مظلومان عالم، و هر قدمت فریاد است بر طاغوتیان زمان. پس برخیز و عهد کن با کاروان اسرا: که خون حسین را فریاد کنید که عدالت را پاس داری و که در رکاب مهدی (عج) ندای «یالثارات الحسین» سر دهی.
«السلام و علیک یا اباعبدالله و علی الأرواح التی حلّت بفنائک… یا لیتنا کنا معکم فنفوز فوزاً عظیماً.»
یادداشت از: محمود خدری، تحلیلگر و فعال اجتماعی و فرهنگی استان بوشهر
انتهای پیام/