بهگزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، همزمان با روز اربعین حسینی، این شهر کهن بار دیگر به صحنهای از عشق بیانتها و وفاداری تبدیل شد؛ روزی که خیابانها و میدانها، شاهد گامهای استوار و چشمهای اشکبار جاماندگان از سفر کربلا بود.
آنان که جسمشان در تبریز ماند، اما روح و دلشان در میانه بینالحرمین، میان گنبد طلایی حرم امام حسین(ع) و حرم حضرت عباس(ع) پرواز میکرد.
آغاز حرکت از مصلای اعظم امام
آیین باشکوه پیادهروی جاماندگان، با اجتماع عظیم عزاداران در صحن مصلای اعظم امام خمینی(ره) آغاز شد. فضای مصلا از نخستین ساعات صبح، آکنده از زمزمههای دعا و نواهای مرثیه بود.
پرچمهای سیاه بر فراز سرها موج میزد و بیرقهای سرخ، یادآور خون شهیدان کربلا، در باد میلرزید. با اذان ظهر، صفوف به هم پیوسته عزاداران به نماز ایستادند. حجتالاسلام مطهریاصل، نماینده ولیفقیه در آذربایجانشرقی، نماز ظهر و عصر را اقامه کرد و پس از آن زیارت عاشورا با نوایی حزین در فضای باز مصلا طنینانداز شد. هر سلام و لعن این زیارت، بر جانها مینشست و اشکها را روان میکرد.
جادهای به سوی وادی رحمت
پس از قرائت زیارت عاشورا، کاروان سیاهپوشان به حرکت درآمد؛ مقصد، گلزار شهدای وادی رحمت بود. مسیر، نهتنها راهی در میان خیابانها، که گذرگاهی به عمق تاریخ و معنویت بود.
مردان، زنان، نوجوانان و کودکان، دوشادوش یکدیگر گام برمیداشتند. پیرمردی که عصا در دست داشت، همچنان با ارادهای پولادین حرکت میکرد و کودکی بر دوش پدر، پرچم یا حسین را تکان میداد.
در طول مسیر، صدای «لبیک یا حسین» و «لبیک یا زینب» همچون موجی از ایمان، کوچهها را درمینوردید. خانهها و مغازهها، با نصب پرچمهای عزا، همراه این کاروان معنوی شده بودند.
موکبهایی برای خدمت و محبت
شهرداری تبریز با برپایی شش موکب اصلی در طول مسیر، میزبانی عزاداران را برعهده داشت. این موکبها نه تنها با چای، خرما، نذری و آب خنک از زائران پذیرایی میکردند، بلکه ایستگاههای فرهنگی و معنوی نیز بودند؛ جایی که کودکان نقاشیهای عاشورایی خود را به نمایش گذاشتند و جوانان در کارگاههای خوشنویسی نام حسین(ع) را بر کاغذ و دل نوشتند.
چهره خادمان موکب، خود روایتی از عشق بود؛ لبخندهایی که با خستگی آمیخته شده بود، اما نیتشان جز خدمت به راه سیدالشهدا(ع) نبود.
یاد شهدای اقتدار
امسال پیادهروی جاماندگان اربعین در تبریز، رنگ و بوی ویژهای داشت. یاد و نام شهدای اقتدار در جنگ 12 روزه اخیر با رژیم صهیونیستی، همپای ذکر امام حسین(ع) در دلها جاری بود.
تصاویری از این شهدا بر دست عزاداران دیده میشد و هر گامی که برداشته میشد، بیانیهای نانوشته بر ادامه مسیر مقاومت بود. پرچمهای سهرنگ ایران در کنار بیرقهای عزا، نشانی از پیوند عاشورا با حماسههای امروز داشت؛ همان پیام جاودانهای که از کربلا تا قدس امتداد یافته است.
همصدایی شهر با کاروان کربلا
هرچند این مردم از سفر به کربلا جا مانده بودند، اما دلهایشان همراه کاروانهای میلیونی زیارت اربعین حسینی میتپید.
زمزمه زیارت اربعین از زبان پیرزنی که عصا به دست حرکت میکرد، و اشکهای جوانی که در سکوت گام برمیداشت، همه نشان میداد که فاصله جغرافیایی نمیتواند فاصلهای در عشق ایجاد کند.
در گوشهای از مسیر، گروهی از نوجوانان با طبل و سنج، نوای عزاداری را بلندتر کردند و گامها را محکمتر. این صدا، همهمه خودروها و هیاهوی روزمره را خاموش میکرد و شهر را یکپارچه در ماتم و محبت فرو میبرد.
اوج مراسم در وادی رحمت
پس از ساعاتی پیادهروی، کاروان جاماندگان به گلزار شهدای وادی رحمت رسید. فضای گلزار، با سنگمزارهای شهدا و پرچمهای برافراشته، حال و هوایی دوچندان معنوی داشت.
عزاداران بر سر مزار شهیدان گرد آمدند، شمع روشن کردند و فاتحه خواندند. در میدان اصلی گلزار، تجمع بزرگ سوگواران برپا شد. مداحان با صدایی محزون و سوزناک، واقعه کربلا را بازخوانی کردند و جمعیت با اشک و آه، همصدا شد. هر بیت مرثیه، زخمی کهنه را در دلها تازه میکرد؛ زخمی که تنها در ظهور عدالت موعود التیام مییابد.
نظم و خدمترسانی
ناوگان اتوبوسرانی تبریز نیز از نخستین ساعات، آماده خدمت به عزاداران بود. اتوبوسها پس از پایان مراسم، جمعیت را از وادی رحمت به نقاط مختلف شهر بازگرداندند تا این آیین با آرامش و نظم به پایان برسد. نیروهای امدادی، پلیس راهور و داوطلبان هلال احمر نیز در طول مسیر، با حضور فعال خود امنیت و سلامت شرکتکنندگان را تضمین کردند.
پیام جاودانه
پیادهروی جاماندگان در تبریز، تنها یک آیین مذهبی نیست؛ بیانیهای است که از کوچههای شهر تا آسمانها شنیده میشود: ما بر عهد خود با حسین(ع) استواریم. این حرکت، تداوم پیام عاشورا و فرصتی برای تجدید بیعت با سیدالشهدا(ع) است. هر گام، اعلام وفاداری به راهی است که با خون شهیدان، از کربلا آغاز شد و تا امروز ادامه یافته است.
این روز، نشان داد که تبریز نهتنها در تاریخ انقلاب و مقاومت، بلکه در پاسداری از فرهنگ عاشورا نیز پیشگام است. شهری که مردمش حتی اگر به کربلا نرسند، کربلا را در دل و جان خود میسازند.
انتهای پیام/