به گزارش خبرگزاری تسنیم از بروجرد، نساجی بروجرد نه تنها یکی از قدیمیترین و باسابقهترین واحدهای تولیدی ایران است، بلکه نمادی از تلاش، صبر و مقاومت در برابر ناملایمات اقتصادی و صنعتی کشور به شمار میرود. این مجموعه صنعتی که بیش از چهار دهه از فعالیت آن میگذرد، با وسعت بیش از 50 هکتار و هفت کارخانه تخصصی، تاریخچهای پرفراز و نشیب دارد؛ تاریخی که هم با شکوفایی و تولید انبوه گره خورده و هم با چالشها و بحرانهای مدیریتی و اقتصادی.
نساجی بروجرد از همان ابتدای راهاندازی، همواره نقش مهمی در تأمین نیازهای داخلی به انواع پارچهها ایفا کرده است. خطوط متنوع ریسندگی، بافندگی، رنگرزی، متراژ و بستهبندی، نمونهای کمنظیر از توان صنعتی کشور را در خود جای داده و توانسته است محصولاتی متنوع از پارچههای پنبهای، پلیاستر، ویسکوز و پارچههای پیراهنی و شلواری تا منسوجات خانگی، کالای خواب، پرده و رومبلی را روانه بازار کند. نام این کارخانه با کیفیت و دوام محصولاتش در سراسر ایران شناخته شده و بسیاری از بازارهای داخلی به تولیدات آن وابستهاند.
با واگذاری نساجی بروجرد به بخش خصوصی در سال 1389، این واحد صنعتی وارد فصلی تازه شد؛ فصلی که با همت مدیران و کارگران آن، حتی پس از وقفهای کوتاه، توانست چرخه تولید را دوباره به حرکت درآورد. این بازگشت به چرخه تولید، نشاندهنده ارادهای جدی برای حفظ و احیای صنعتی ریشهدار و ارزشمند است؛ صنعتی که میتواند علاوه بر اشتغالزایی برای نزدیک به هزار نفر، سهم مهمی در تقویت اقتصاد ملی و کاهش وابستگی به واردات منسوجات از کشورهای دیگر ایفا کند.
با وجود ظرفیتهای گسترده، نساجی بروجرد همچنان با چالشهای جدی روبهروست. کمبود سرمایه در گردش، تأخیر در پرداخت حقوق کارگران و نبود حمایتهای رفاهی، فشار مضاعفی بر کارکنان و خانوادههای آنان وارد کرده است. بسیاری از کارگران ماههاست که معوقات حقوقی خود را دریافت نکردهاند و عدم توجه به این مسائل، علاوه بر ایجاد مشکلات معیشتی، روحیه تولید و انگیزه کارکنان را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
مسئولان استانی و کشوری، از نمایندگان مجلس تا معاونان وزارت اقتصاد و مدیران بازرگانی، بارها بر اهمیت حمایت از این واحد صنعتی و تأمین سرمایه در گردش آن تأکید کردهاند. آنان معتقدند که احیای نساجی بروجرد نه تنها به معنای حفظ اشتغال و تولید داخلی است، بلکه پاسداری از صنعتی ریشهدار و ظرفیت بالقوهای است که میتواند در توسعه اقتصادی استان و کشور نقشآفرین باشد.
در این میان، مدیرعامل نساجی بروجرد و کارکنان آن، با تکیه بر تجربه و تخصص خود، همچنان با نگاهی به آینده، تلاش میکنند تا از این ظرفیت عظیم صنعتی بهرهبرداری کنند؛ امری که نیازمند حمایت مالی، مدیریتی و سیاستگذاری دقیق است. اگر مسیر احیا و تقویت این کارخانه هموار شود، نساجی بروجرد میتواند بار دیگر به جایگاه واقعی خود در صنعت نساجی کشور بازگردد و الگویی از استمرار، همت و پیشرفت برای سایر واحدهای تولیدی باشد.
نباید وابسته به واردات منسوجات از ترکیه باشیم
نماینده مردم بروجرد و اشترینان در مجلس شورای اسلامی با اشاره به اهمیت توسعه اقتصادی، تقویت واحدهای تولیدی را راهکار اصلی مقابله با دشمنان کشور دانست و گفت: رونق صنایع در شهرها و استانها به معنای تقویت اقتصاد ملی است.
فاطمه مقصودی، کارخانه نساجی بروجرد را صنعتی ریشهدار و ارزشمند برای کشور توصیف کرد و افزود: با وجود ظرفیتهای گسترده این واحد تولیدی، نباید وابسته به واردات منسوجات از کشورهایی همچون مالزی و ترکیه باشیم.
وی درباره احیای مجدد این کارخانه که پیشتر تعطیل شده بود، اظهار داشت: با وجود مشکلات متعدد، این واحد صنعتی به همت و تلاش فراوان دوباره به چرخه تولید بازگشت، چراکه ارادهای جدی برای راهاندازی آن وجود داشت.
مقصودی همچنین سیاستهای انقباضی دولت را عاملی برای آسیب به صنعت و کارگران عنوان کرد و گفت: کمبود سرمایه در گردش موجب توقف فعالیت بسیاری از واحدهای تولیدی شده است.
محمد خاکی، رئیس اتاق بازرگانی لرستان، این استان را از مناطق کمتر توسعهیافته کشور برشمرد و توضیح داد: نبود هماهنگی میان شاخصها و ظرفیتهای اقتصادی از دلایل اصلی این وضعیت است.
عباس مرادپور، معاون وزیر اقتصاد، نیز سرمایه در گردش را مهمترین دغدغه واحدهای تولیدی دانست و افزود: طرحی برای افزایش سرمایه در گردش استانهای کمتر توسعهیافته در دست اجراست که شرکت نساجی بروجرد در اولویت بهرهمندی از آن قرار دارد.
علیرضا مظاهری، مدیرعامل نساجی بروجرد، نیز مشکل اصلی این کارخانه را کمبود سرمایه در گردش عنوان کرد و گفت: نساجی بروجرد با وجود فعالیت و تولید، همچنان با این چالش بزرگ مواجه است.
وی با تأکید بر فعالیت این شرکت با ظرفیتی کمتر از توان واقعی افزود: این مجموعه در عمل کار هفت کارخانه را انجام میدهد و نزدیک به هزار نفر در آن مشغول به کار هستند.
یکی از کارگران کارخانه نساجی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم، عدم دریافت بهموقع حقوق ماهانه را بزرگترین مشکل دانست و گفت: حقوق کارگران به موقع پرداخت نمیشود و معوقات آنها ماههاست انباشته شده است.
وی اضافه کرد: تأخیرهای مکرر در پرداخت دستمزد باعث ایجاد مشکلات جدی معیشتی برای خانوادههایشان شده است.
کارگر دیگری نیز در تشریح مشکلات و کمبودهای کار خود افزود: کارگران نساجی بروجرد در طول سال از هیچگونه مزایا، پاداش یا کمکهزینه برخوردار نیستند و عدم حمایتهای رفاهی و بیتوجهی به مطالباتشان، شرایط کاری و روحی آنان را دشوارتر کرده است.
با وجود جایگاه مهم این واحد در صنعت نساجی کشور، متأسفانه نساجی بروجرد این روزها با ظرفیت پایین و چالشهای مالی و فنی قابلتوجهی دستوپنجه نرم میکند؛ مسائلی که میتوانند آینده این برند باسابقه را با تهدید جدی روبهرو کنند، مگر آنکه حمایتهای لازم صورت گیرد و مسیر احیای آن هموار شود.
انتهای پیام/