به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم قرارگاه قرآنی کشور نسبت به بیانیه اخیر جبهه اصلاحات واکنش نشان داد.
در بیانیه این قرارگاه آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
حمد و سپاس خدایی را که کتاب خود را جداکننده حق از باطل و نوری برای خروج از ظلمات جهل به سوی روشنایی بصیرت قرار داد.
در هنگامه غبارآلود فتنهها، تنها راه نجات، تمسک به حبل متین الهی و سنجش همه امور با ترازوی وحی است.
این نوشتار از منظر سنتهای الهیِ مندرج در قرآن کریم، به نقد بیانیه تأسف بار اخیر جبهه اصلاحات میپردازد:
1. تشخیص بیماری: عهدشکنی ذاتی دشمن، نه تنشزایی مظلوم
اولین گام، تشخیص صحیح بیماری است. بیانیه مذکور با نادیده گرفتن خروج آمریکا از برجام و تحریمهای ظالمانه، آدرس غلط میدهد. قرآن کریم قرنها پیش، این ماهیت پیمانشکن را افشا کرده است: «ینقضون عهدهم فی کلّ مرّة وهم لایتّقون» (انفال: 56). مشکل، یک بدعهدی اتفاقی نیست؛ بلکه یک رویه دائمی و برآمده از بیتقوایی ذاتی است.
2. هدف دشمن: هویت و استقلال ما، نه صرفاً رفتار ما
این بیانیه، «تعلیق غنیسازی» را کلید حل مشکلات میداند. اما قرآن افقی عمیقتر را نشان میدهد: «ولن ترضى عنک الیهود ولا النّصارى حتّى تتّبع ملّتهم» (بقره: 120). رضایت دشمن، در گرو تبعیت کامل و دست کشیدن از هویت مستقل ماست. هر عقبنشینی، او را برای امتیاز بعدی حریصتر میسازد.
3. «وادادگى» در قالب نسخهای به نام «آشتی»
صلح قرآنی، عزتمندانه است، نه تسلیم در برابر ظالم. بیانیه، دقیقاً پس از نمایش قدرت بازدارندگی کشور، از «هزینهها» نالیده و راهکار را در عقبنشینی میبیند. این مصداق بارزِ «وَهْن» و سستی است که قرآن از آن نهی می کند: «فلا تهنوا و تدعوا الی السّلم وأنتم الأعلون... » (محمد: 35). دعوت به صلح از موضع ضعف، به تحقیری بزرگ تر منجر خواهد شد.
4. فرمان قرآن برای پایان فتنه: مقابله قاطع، نه خواهش ذلیلانه
در برابر دشمن پیمانشکن، راه حل چیست؟ قرآن با قاطعیت، فرمان به مقابله میدهد تا دشمن از کار خود دست بردارد: «... فقاتلوا أَئمّة الکفر إنّهم لا أیمان لهم لعلّهم ینتهون» (توبه: 12). هدف از این مقابله، جنگطلبی نیست، بلکه واداشتن دشمن به توقف دشمنی (لعلّهم ینتهون) است.
5. ریشهیابی مانع: ترس از دشمن یا ترس از خدا؟
چرا برخی در اجرای این فرمان الهی تردید میکنند؟ قرآن بلافاصله مانع اصلی را شناسایی میکند: ترس نا بجا از دشمن. «... أَتخشونهم فاللّه أحقّ أن تخشوه إن کنتم مؤمنین» (توبه: 13)؛ خداوند میآموزد که بزرگترین مانع بر سر راه عزت، «ترس» از غیر خداست و راه غلبه بر آن، خشیت از قدرت مطلق الهی است؛ اگر به او ایمان داریم.
6. مغالطه بزرگ: تقابل دروغین «عزت» و «معیشت»
در این جا، جریان سازشکار، خطرناکترین شبهه خود را مطرح میکند: «برای رفاه اقتصادی، باید از آرمانها کوتاه آمد.» چیزی که دقیقاً نقطه مقابل وعده خداست: «و أن لواستقاموا على الطّریقة لأسقیناهم ماءً غدقاً» (جن: 16). «استقامت بر طریق حق»، همان مقاومت مقتدرانه است و «ماء غدق» (آب فراوان)، وعده قطعی گشایش اقتصادی و برکت به عنوان پاداش دنیوی استقامت است. از منظر قرآن، مقاومت نه تنها هزینه نیست، بلکه خود «سرمایه» و کلید اصلی گشایش است.
و اما کلام آخر: انتخاب، میان وعده خدا و سراب دشمن
بیانیه مذکور، نسخهای برای تکرار تجربه شکستخورده و دل بستن به دشمنی است که جز به تسلیم کامل ما راضی نیست. اما راه حل قرآن، در یک کلام خلاصه میشود: «استقامت مقتدرانه».
این استقامت، دو بال دارد: یک بال آن، مقابله شجاعانه برای به زانو درآوردن دشمن است (فقاتلوا... لعلّهم ینتهون). و بال دیگر آن، قوی شدن بی وقفه برای ایجاد بازدارندگی است. این همان فرمان حکیمانه است که میفرماید:
«و أَعدّوا لهم ما استطعتم من قوّة... ترهبون به عدوّ الله و عدوّکم» (انفال: 60) و هر آن چه نیرو در توان دارید برای شان آماده کنید... تا به وسیله آن، دشمن خدا و دشمن خودتان را بترسانید.
منطق قرآن، ترساندن دشمن برای پیشگیری از جنگ است؛ ترس از «هزینههای مقاومت» که مدام در گوش ما زمزمه میشود، باطل است؛ چرا که سنت الهی، نزول برکات به واسطه پایداری است و ترس از مقاومت، ما را به پرداخت هزینههای به مراتب سنگینتر ذلت و وابستگی ابدی وادار خواهد کرد.
«إِن ینصرکم اللّه فلا غالب لکم وإِن یخذلکم فمن ذا الّذی ینصرکم من بعده وعلى اللّه فلیتوکّل المؤمنون» (آل عمران: ١6٠) اگر خداوند شما را یاری کند، هیچ کس بر شما چیره نخواهد شد؛ و اگر شما را واگذارد، پس چه کسی بعد از او شما را یاری خواهد کرد؟ و مؤمنان باید تنها بر خداوند توکل کنند.
والسلام علی من اتبع الهدی
قرارگاه قرآنی کشور
انتهای پیام/