به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، ونزوئلا، با دولت چپگرای خود و سیاستهای مستقلش، تهدیدی برای هژمونی آمریکا محسوب میشود. از این رو، اقدام نظامی اخیر واشینگتن علیه این کشور تلاشی است برای جلوگیری از گسترش اتحادهای ضدآمریکایی و ایجاد بازدارندگی در برابر نفوذ چین و روسیه و ایران در این کشورِ استراتژیک.
به تازگی شاهد جدیدترین نمونه از ماجراجویی دولت آمریکا در محیط بین المللی بوده ایم. در این راستا، گزارش های رسمی حاکی از این هستند که چند ناوشکن جنگی نیروی دریایی آمریکا عازم آب های مجاور با کشور ونزوئلا شده اند. دولت آمریکا مدعی شده که قصد دارد با کارتل های مواد مخدر که از مبدا ونزوئلا اقدام به ترانزیت مواد مخدر به خاک آمریکا می کنند مبارزه کند.
با این حال، عجیب اینکه آمریکایی ها تهدید کرده اند که حتی به دنبال انجام حملات هدفمند در خاک ونزوئلا هستند. پیش از این نیز دولت ترامپ در حرکتی غیرمنطقی، اقدام به تعیین جایزه 50 میلیون دلاری برای دستگیری نیکلاس مادورو رئیس جمهور مشروع و قانونی ونزوئلا کرده بود. موضوعی که بسیاری از ناظران و تحلیلگران را واداشته تا این گزاره را مورد تاکید قرار دهند که اعزام ناوشکن های آمریکایی به نزدیکی سواحل ونزوئلا نیز یک گام دیگر جهت تشدید فشارهای سیاسی و نظامی علیه دولت این کشور است و آنچه واشینگتن از تریبون های رسمی در مورد حرکت اخیرش علیه ونزوئلا می گوید، صرفا مصرف داخلی دارد و بهانه است.
دولت آمریکا تهدید کرده که هیچ بعید نیست شمار نیروهای نظامی خود در مجاورت آب های ونزوئلا را افزایش دهد. البته که نیکلاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا نیز تاکید کرده که در برابر فشارهای آمریکا می ایستد و حتی برخی گزارش ها حاکی از این هستند که بعضی افراد در ونزوئلا به دلیل تلاش برای طراحی و اجرای کودتا علیه دولت قانونی این کشور دستگیر شده اند. مادورو هشدار داده که کشورش با مسلح کردن مردم خود می تواند با حداقل چهار و نیم میلیون نفر نیرو در برابر تجاوزگری احتمالی دولت آمریکا بایستد. با این همه، در تحلیل انگیزههای پشتپرده دولت ترامپ در دوره تازه ماجراجویی آن علیه ونزوئلا، بایستی 7 نکته را مد نظر داشته باشیم.
یک: تحکیم نفوذ ژئوپلیتیکی آمریکا در آمریکای لاتین
آمریکا از قرنها پیش بر منطقه آمریکای لاتین به عنوان حوزه نفوذ سنتی خود نگاه کرده است. حضور ناوشکنهای آمریکایی در آبهای نزدیک ونزوئلا نشاندهنده تلاشی گسترده برای تثبیت این نفوذ در برابر تغییرات منطقهای است. ونزوئلا، با دولت چپگرای خود و سیاستهای مستقلش، تهدیدی برای هژمونی آمریکا محسوب میشود. این اقدام نظامی تلاشی است برای جلوگیری از گسترش اتحادهای ضدآمریکایی و ایجاد بازدارندگی در برابر نفوذ چین و روسیه و ایران در این این کشور و منطقه استراتژیک. موضوعی که یک دغدغه جدی برای آمریکاییها است.
دو: ضربهزدن به جریان مقاومت ضد امپریالیستی
ونزوئلا سمبل مقاومت در برابر نفوذ و مداخلات آمریکا در آمریکای لاتین است. دولت ترامپ تلاش دارد با فشار نظامی، نه تنها دولت مادورو را تضعیف کند بلکه به کل جریانهای سیاسی و اجتماعی ضد امپریالیستی در آمریکای لاتین پیام بدهد که مقاومت به این شکل، هزینهبر و خطرناک خواهد بود. این سیاست در واقع بخشی از جنگ روانی و فشار سیاسی است تا هرگونه استقلال منطقهای که در نقطه مقابل منافع آمریکا است، سرکوب شود.
سه: استفاده از بهانه مبارزه با مواد مخدر جهت توسعه نظامیگری آمریکایی
ادعای آمریکا در مبارزه با قاچاق مواد مخدر غالباً بهانهای برای توجیه اقدامات نظامی و جاسوسی در کشورهای هدف بوده است. آمریکا در گذشته بارها این بهانه را برای مداخلات خود به کار برده است، در حالی که هدف اصلی آمریکایی ها، تثبیت قدرت سیاسی و اقتصادی خود است. چنین اقدامی باعث میشود واشینگتن بتواند حضور نظامیاش را در منطقه توجیه کند و از نظر افکار عمومی و جامعه بینالمللی مشروعیت نسبی کسب نماید.
چهار: تضعیف دولت قانونی ونزوئلا و ایجاد بیثباتی داخلی
ایجاد فشار نظامی، اقتصادی و سیاسی، به زعم آمریکایی ها، موجب تشدید چالش های داخلی ونزوئلا میشود و زمینه را برای شورشها، ناآرامیها و در نهایت تغییر نظام سیاسی این کشور فراهم میآورد. این استراتژی آمریکا است که با تضعیف دولت فعلی، دولتی جایگزین و همسو با سیاستهای واشینگتن را سرکار آورد و به این ترتیب، نفوذ خود را در منطقه آمریکای لاتین افزایش دهد. بیثباتی همچنین فرصت مناسبی برای مداخلات گستردهتر سیاسی و اقتصادی به آمریکا میدهد.
پنج: کنترل منابع طبیعی و اقتصادی ونزوئلا
ونزوئلا یکی از کشورهای غنی نفتی جهان است که ذخایر عظیمی از نفت و گاز را در اختیار دارد. آمریکا، به عنوان کشوری که اقتصاد آن هنوز تا حد زیادی به انرژی وابسته است، نمیخواهد این منابع تحت کنترل دولتهایی خارج از مدار سیاستهایش باشد. کنترل مستقیم یا غیرمستقیم بر منابع انرژی ونزوئلا، تضمین منافع شرکتهای نفتی بزرگ آمریکایی و حفظ قدرت اقتصادی این کشور را در پی دارد. موضوعی که دولتمردان آمریکایی به شدت نسبت به آن حریص هستند.
شش: ایجاد دوقطبی جهانی و تقویت نفوذ ناتو در مناطق بحرانی
حضور نظامی آمریکا در مناطق مختلف جهان از جمله ونزوئلا، بخشی از سیاست کلان برای تقابل با رقبای جهانی مثل ایران، روسیه و چین است. با افزایش تنشها در آمریکای لاتین، واشینگتن تلاش میکند نفوذ ناتو را گسترش دهد و با ایجاد مناطق بحرانزده، بهانهای برای تقویت حضور نظامی خود در سطح جهانی پیدا کند. این روند به افزایش رقابتهای ژئوپلیتیکی دامن میزند و ثبات جهانی را تهدید میکند. البته که آمریکایی ها شبیه به این رویکرد را در دیگر بخش های جهان نیز بارها به نمایش گذاشته اند.
هفت: انحراف افکار عمومی از مشکلات داخلی آمریکا
دولت ترامپ در دورههای مختلف با مشکلات عمده اقتصادی، نابرابری اجتماعی و اعتراضات داخلی روبرو بوده است. سیاست خارجی تهاجمی و نمایش قدرت نظامی در خارج، راهکاری برای انحراف توجه افکار عمومی و رسانهها از این مشکلات به شمار میرود. این استراتژی قدیمی آمریکا و ترامپیست ها در شرایط بحرانی است که با تمرکز بر دشمن خارجی، سعی می کنند اتحاد داخلی را تحکیم کنند و از فشارهای داخلی بکاهند. در حقیقت، ماجراجویی جدید ترامپ علیه ونزوئلا، نوعی فرار رو به جلوی دولت آمریکا است و نمی تواند نمودی از قدرتنمایی آن باشد.
منبع: جهان نیوز
انتهای پیام/