به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری تسنیم، بیانیه اخیر جبهه اصلاحات ایران بعد از جنگ تحمیلی 12 روزه، واکنشهای فراوانی در فضای سیاسی کشور ایجاد کرده و ابر انتقاد از سمت فعالان هر دو جناح بر سر این جبهه سنگینی میکند.
این بیانیه 11 بند دارد که جدا از خواستههای بعضاً نامعقول این جریان سیاسی، درخواستهایی برای تسلیم کشور و افتادن مجدد در بازی مذاکره آن هم از موضع ضعف ایران دارد. خواستههایی همچون "اعلام آمادگی تعلیق داوطلبانه غنیسازی و پذیرش نظارت آژانس انرژی اتمی در قبال رفع کامل تحریمها"، "آغاز مذاکرات جامع و مستقیم با ایالات متحده آمریکا و عادیسازی روابط" آن هم دقیقاً بعد از 60 روز از حمله آمریکا به تأسیسات اتمی ایران و یا پیشنهاد "حمایت از تشکیل کشور مستقل فلسطین" که عملاً بهمعنای به رسمیت شناختن اسرائیل است، از محورهای مورد تعجب این بیانیه بود.
پیشنهادات مطرح شده از سمت این جریان سیاسی نشان میدهد در حوزه سیاست خارجه تا چه میزان از واقعیت عینی عرصه بین الملل به دور افتادهاند تا جایی که فراموش کردند ایران در زمان مذاکره غیرمستقیم با آمریکا مورد حمله قرار گرفت یا آنکه برجام که ماحصل مذاکرات مستقیم ایران و 5+ 1 بود با تغییر روسای جمهور آمریکا زیرپا گذاشته شد.
همچنین مسئله کشور مستقل فلسطینی از زمان مذاکرات یاسر عرفات و پیمان اسلو همچنان مطرح است اما دست آخر مشخص شد تنها فریبی برای تصاحب سایر مناطق تحت تسلط فلسطینیها به سود اسرائیل بود یا درخواست "همکاری با عربستان و دیگر کشورهای منطقه برای بازسازی تصویر ایران" یعنی درکی از مناسبات بین این دو رقیب سنتی در منطقه ندارند.
مواضع تندروانه و خارج از واقعیت رادیکالها نه امسال که چندبار دیگر نیز در برهههای متفاوت بروز پیدا کرده بود که شاید مهمترین مقطع آن نامه معروف به جام زهر مجلس ششم باشد که نشان میدهد برای این جریان همچنان در بر پاشنه مجلس ششم میچرخد.
سال 81، 127 نماینده مجلس اصلاحطلب ششم با نگارش نامهای خطاب به رهبر معظم انقلاب خواستار این شدند که "اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود".
منظور آنها از جام زهر مذاکره با آمریکا بود و در ادامه نامه چنین مینویسند "شاید دوره کنونی از این لحاظ بیمانند باشد که شکافهای سیاسی و اجتماعی با تهدید خارجی و برنامه آشکار دولت ایالات متحده آمریکا (بهعنوان قدرتی که در برابر خود مانعی نمیبیند) برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه همزمان شده و نظام ناچار به کنش و واکنش در برابر این برنامه است."
انتظار این بود نامه محرمانه بهدست رهبر انقلاب برسد اما ساعتی بعد از نگارش آن سر از رادیوهای بیگانه درآورد و بیبیسی و صدای آمریکا به تفصیل به آن پرداختند.
نامه 127 نماینده مجلس از سوی رهبر انقلاب بیجواب نماند و مقام معظم رهبری در دیدار 1382/03/07 فرمودند: «دشمن نیز میداند که سلاح و تجهیزات در برابر اراده و پایداری ملت ایران کارآیی ندارد، بنابراین درصدد است از درون با مردم ایران برخورد کند و با سست کردن ارادهی ملت که در ارادهی مسئولان متجلی میشود، به اهداف خود دست یابد، اما مردم و مسئولان ایران با تحمل لوازم مقابله با دشمن، هویت و استقلال خود را حفظ میکنند. باید مراقب بود که بحثها و اختلافنظرها به مقابله و تخاصم تبدیل نشود و تصویر مورد نظر دشمن از اوضاع داخلی ایران در افکار عمومی ترسیم نگردد.»
نگارش آن نامه همانزمان هم مورد انتقاد برخی از اصلاحطلبان قرار گرفت؛ در مقابل چندی بعد، بیانیهای تهدیدآمیز از سوی ائتلاف حزب مشارکت، سازمان مجاهدین انقلاب، نهضت آزادی و ملی-مذهبیها منتشر شد و در آن نوشتند: «چنانچه نامه ملایم و محترمانه نمایندگان که در آن همه شئون رسمی و متعارف لحاظ شده است، پسند خاطر عدهای قرار نگیرد، ای بسا باید روزی را چشم داشت که قلمهایی تیزتر برای نگارش عباراتی صریحتر و عاری از ملاحظات مرسوم و متعارف به گردش در آید.»
برخلاف آنچه نمایندگان مجلس ششم تصور میکردند نهتنها جام زهری نوشیده نشد بلکه برنامه آمریکا برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه با شکست مواجه شد؛ اصطلاح «باتلاق عراق» بارها از سوی رهبران غربی به زبان جاری شد و کوفی عنان دبیرکل وقت سازمان ملل نیز در سال 2006 اعلام کرد آمریکا در باتلاق عراق گیر افتاده است و به واشنگتن هشدار داد باید زمان درستی را برای خروج از برگزیند تا بیش از این، عراق را در گرداب بحران فرو نبرد.
خردادماه سال 97 و یک ماه بعد از خروج آمریکا از برجام، جمعی از اصلاحطلبان در نامهای مشترک طرح مذاکره مستقیم با ترامپ و تضمین گرفتن از او را مطرح کرده بودند. در این نامه اسامی شماری از اصلاحطلبان تندرو همچون غلامحسین کرباسچی، احمد منتظری، ابوالفضل بازرگان، عیسی سحرخیز، حسن امینی، محمدصادق جوادیحصار و نیز اپوزیسیون خارج از کشور مانند حسن فرشتیان و رضا علیجانی بهچشم میخورد.
این نامه زمانی منتشر میشد که ترامپ بدون توجه به امضای رئیس جمهور سابق این کشور بر پای یک قرارداد بینالمللی میان ایران و 5 قدرت خارجی از آن خارج شد. محمدباقر نوبخت سخنگوی وقت دولت در واکنش به نامه این جمع گفته بود "فردی که در هواپیما با یک توییت نشست سران گروه هفت را دچار اخلال میکند قابل اعتماد است؟"
بیانیه اخیر جبهه اصلاحات نشان میدهد که برای رادیکالها نهتنها نسبت به تندرویهای آن روز و بیانیه 127 امضایی تجدید نظر نکردند بلکه در مواضعی کاملا مرتجعانه، همانطور که 23 سال قبل خودشان پیشبینی کرده بودند این بار با قلمهای تیزتر مواجهیم که صریحتر نسخه تسلیم میپیچند.
انتهای پیام/