به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرعباس؛ زائران صحن و سرای بارگاه ملکوتی امام رضا(ع)، وقتی از راه میرسند، خود را مهمان خانهای میدانند که «محل تجلی نور» است؛ خانهای که در صحنهایش فرشتگان بیصدا پای میگذارند و خوشا به حال خادمان حرم؛ آنان که در سایه گنبد، خدمت به زائر را خدمت به امام زمان خود میدانند و حتی جارو زدن زیر پای زائران و شستوشوی فرشهای صحن را عبادتی میبینند که به عرش پیوند دارد.
هزار و دویست سال پیش، در دل طوس، مأمون عباسی جام زهر را به امام رضا علیهالسلام نوشاند و خورشید ولایت در غربت غروب کرد؛ غربتی در شرقیترین نقطه ایران که تا امروز، نام او را با اشک و زیارت عجین ساخته است، قرنها بعد، در همین حرم نورانی، مردی از سلاله پیامبر مهر و رحمت به خدمت در آستان قدس رضوی پرداخت؛ 'شهید آیتالله سید ابراهیم رئیسی' که خدمتش نهتنها در صحنها و رواقهای بارگاه معین الضعفاء که در قلب محرومان و نیازمندان جاری بود.
هوای مشهد، این روزها بوی طوس و اشک میدهد، گویی نسیم صحن انقلاب هنوز خبر آن روز تلخ را با خود دارد؛ روزی که مولای مهربان، امام رضا علیهالسلام، در طوس، مظلومانه جام زهر را نوشید و غریبانه به آسمان رفت، قرنها بعد نه تنها مشهدیها که دلدادگان و عاشقان ولایت خورشید هشتم، در همین صحنها، ستونها و رواقها هوای مردی را به خاطر دارند که بیهیاهو، چراغِ خدمت را روشن نگه داشت، شهید آیتالله سید ابراهیم رئیسی، تولیت آستان قدس رضوی، که رواقها را مأمن دلهای خسته کرد، دارالشفا را برای نیازمندان گستراند و با پای پیاده به کاروانهای جهادی در روستاهای خراسان سر زد.
زائران حرم رضوی در این روزها بیشتر از همیشه اشک داغ برچهره دارند، هم اشک برای شهادت امام رضا علیهالسلام و هم داغ برای خادمالرضایی که بیهیاهو در همین هوای حرم قد کشیده بود اما مظلومانه رفت، همان خادمِ بیادعای امام رضا که تهمتها و عقدهگشاییهای کینهتوزان را تحمل میکرد و دم نمیزد، او نیز همانگونه مظلومانه در راه خدمت به مردم در غربیترین نقطه ایران به دیدار پروردگار شتافت که مولای غریبش در طوس و در شرقیترین نقطه ایران به شهادت رسیده بود.
شهادت امام رضا علیهالسلام در طوس و عروج شهید سید ابراهیم رئیسی، روایتی مشترک از غربت و خدمت است؛ امامی که غریبانه ماند و خادمی که غریبانه رفت؛ در سالروز شهادت امام مهربانیها یاد و خاطره تولیت شهیدش، یادآور حضورش برای باز کردن درهای کرم و کرامت امام مهربانیهاست از توسعه خدمات درمانی، رسیدگی به مناطق محروم خراسان تا تبدیل حرم به خانه دل بیپناهان.
زائران حرم خورشید هشتم وقتی سر بر پنجره فولاد میگذارند، انگار در کنار یاد امام رضا، آرام از خادمی یاد میکنند که با غربتی آشنا از میانشان رفت و امروز دوم شهریورماه 1404 در سالروز شهادت امام رئوف، مشهدالرضا دو داغ بر دلهاست که همچنان تازه است؛ یکی از هزار و دویست سال پیش و دیگری از 30 اردیبهشت 1403 در مسیر خدمت در غربیترین نقطه ایران.
و امروز در سالروز شهادت امام رئوف(ع)، هر بوسه بر پنجره فولاد و یک ختم قرآن در رواق دارالسلام ، یادمان میآورد که در گوشهای از این ضریحِ آسمان هشتم، مردی آرام گرفته که عمرش را چون وقفنامهای بر مهربانی و خدمت به محرومان امضا کرد؛ همان که قلم نویسندگان و اشک شاعران، او را «خادمالرضا» و «شهید عدالت» صدا میزنند.
گزارش از فرنگیس حمزهیی
انتهای پیام/864/.