خبرگزاری تسنیم ـ فرید حائری| سال 1402 با برگزاری دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی، مردم شهرستانهای ابهر، خرمدره و سلطانیه بار دیگر پای صندوقهای رأی رفتند تا نمایندهای را برای بهارستان انتخاب کنند. در این دوره، منصور علیمردانی، با گرایش اصلاحطلب و بدون سابقه اجرایی، توانست اکثریت آرا را کسب کند و وارد مجلس شود. کارشناسان سیاسی همان زمان هشدار دادند که عدم هماهنگی اصولگرایان در استان سبب شکسته شدن آرای آنها شد و در نتیجه یک نماینده اصلاحطلب، بدون سابقه اجرایی و شناخت کامل از ساختارهای مدیریتی و سیاسی، به وکالت مردم این سه شهرستان دست یافت.
حال، پس از گذشت نزدیک به یک و نیم سال از آغاز دوره نمایندگی علیمردانی، ارزیابی عملکرد او نشان میدهد که کارنامه وی در پیگیری مطالبات مردم و تحقق پروژههای حیاتی منطقه ضعیف بوده است. یکی از شاخصترین مثالها، ناتوانی در جذب وزیر بهداشت برای بازدید از منطقه و بررسی مشکلات حوزه سلامت است. این موضوع بهویژه اهمیت دارد، زیرا وی عضو کمیسیون بهداشت مجلس نیز میباشد، اما تاکنون نتوانسته از ظرفیت قانونی خود برای آوردن یک وزیر مرتبط به منطقه بهرهبرداری کند، که ضعف قابل توجهی در توان چانهزنی و تعامل با مسئولان کشوری محسوب میشود.
علیمردانی در این مدت اقدام شاخص و اثرگذاری برای مردم ابهر، خرمدره و سلطانیه نداشته است، و در عوض حواشی رسانهای و رفتاری از قبیل شکایت از خبرنگاران و کانالهای فضای مجازی منطقه، اختلاف نظر با اعضای شورای شهر زنجان و حتی ماجرای اهدای دستمال کاغذی به خبرنگاران، بیش از عملکرد مثبت او به چشم میآید. این مسائل نه تنها وجهه او را در میان مردم تحت تأثیر قرار داده، بلکه نشاندهنده ضعف مدیریتی و عدم تمرکز بر اولویتهای واقعی منطقه است.
سه شهرستان ابهر، خرمدره و سلطانیه، به دلیل موقعیت استراتژیک و اقتصادی خود در استان زنجان، نیازمند نمایندهای توانمند و با تجربه هستند. این نماینده باید بتواند با رایزنیهای دقیق و مستمر با وزرا، معاونان وزرا و مدیران ارشد کشور، بودجههای ملی و استانی را به سمت پروژههای اولویتدار منطقه هدایت کند و مشکلات بنیادی مردم را حل نماید.
مسائل متعدد و پیچیدهای که این منطقه با آنها روبروست، نمایانگر اهمیت حضور یک نماینده فعال و کارآمد است: پروژههای نیمهتمام عمرانی، فرونشست دشتها و بحران آب، مشکلات کشاورزان و تعطیلی برخی واحدهای تولیدی، بلاتکلیفی واحدهای صنعتی مانند کفش هیدج، وضعیت نابسامان چمن سلطانیه و مشکلات مربوط به گنبد سلطانیه، بخشی از نیازهای فوری و بلندمدت این شهرستانها هستند. این موارد نیازمند یک برنامهریزی دقیق، استفاده از ظرفیت بودجههای ملی و توان چانهزنی نماینده در سطح وزارتخانهها است.
قدرت چانهزنی نماینده و توان تعامل سازنده با مسئولان کشوری، کلید جذب بودجه و امکانات لازم برای توسعه شهرستانهاست. نمایندهای موفق، باید بتواند با رایزنیهای مداوم و هوشمندانه، پروژههای حیاتی را پیش ببرد و منابع مالی و اعتباری را به شکلی کارآمد به سمت اولویتهای منطقه هدایت کند. ضعف در این حوزه، به معنای از دست رفتن فرصتهای توسعهای و استمرار مشکلات قدیمی مردم است.
از سوی دیگر، وضعیت اقتصادی و اجتماعی منطقه نیز نیازمند توجه ویژه است. مشکلات کشاورزی، کمبود زیرساختهای صنعتی و واحدهای فرآوری، ضعف شبکه توزیع و بازاریابی محصولات، و نیاز به سرمایهگذاری در حوزههای تولیدی و خدماتی، همگی نشان میدهد که نماینده باید رویکردی استراتژیک و جامع برای توسعه منطقه داشته باشد. این موارد تنها با تعامل سازنده با دولت، بخش خصوصی و نهادهای نظارتی و قانونی قابل تحقق است.
کارشناسان سیاسی استان زنجان معتقدند که علیمردانی و سایر نمایندگان استان، تاکنون نتوانستهاند انتظارات مردم را برآورده کنند و بخش عمدهای از پتانسیل شهرستانهای شمالغربی استان هنوز مغفول مانده است. این واقعیت نشان میدهد که نمایندگی صرفاً حضور در مجلس و عضویت در کمیسیونها کافی نیست، بلکه نیاز به مدیریت اجرایی، مهارت در تعاملات سیاسی و توان جذب منابع مالی و اعتباری برای منطقه وجود دارد.
در نهایت، مردم و کارشناسان انتظار دارند که در ادامه مسیر، نمایندههای استان زنجان با اصلاح رویکردها، افزایش قدرت چانهزنی و استفاده بهینه از ظرفیتهای قانونی، بتوانند پروژههای توسعهای و نیازهای اساسی شهرستانهای ابهر، خرمدره و سلطانیه را پیگیری کنند و آیندهای روشن و پایدار برای این مناطق رقم بزنند.
انتهای پیام/