گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- درست در آستانه برگزاری مذاکرات هستهای دیپلماتهای کشورمان و تروییکای اروپایی در ژنو، یک دیپلمات فرانسوی در گفتوگو با شبکه العربیه مدعی شده است:
"ما هیچ مانعی برای فعالسازی مکانیسم ماشه علیه ایران نداریم. تحلیل ما این است که پنجره بازی که اکنون برای ایران بسته خواهد شد."
بهتر است این دیپلمات مجهولالهویه و دیگر دیپلماتهای فرانسوی صرفاً به یک سوال کلیدی پاسخ دهند: اینکه اگر آنها باور به شکست مذاکرات دارند، چرا در عرصه دیپلماسی پنهان حتی لحظهای از التماس به تهران جهت بازگشت به میز مذاکره دست بر نمیدارند! تعارض میان دیپلماسی آشکار و پنهان یک کشور یا دستگاه سیاست خارجی، امری طبیعی محسوب میشود اما زمانی که این "تعارض" تبدیل به "تناقض" شود ماجرا بهطور کلی متفاوت خواهد بود.
این قاعده درخصوص فرانسویها نیز صادق است. پس از جنگ 12 روزه اخیر، محاسبات کلان آمریکا و تروییکای اروپایی در قبال تهران تغییر فاحشی کرده است. بازیگران غربی بر اساس آنچه رژیم صهیونیستی به واشنگتن و پایتختهای اروپایی تضمین داده بود، شکست ایران در جنگ و سقوط نظام جمهوری اسلامی را قطعی قلمداد میکردند اما مقاومت راهبردی و حماسهسازی مشترک دهها میلیون ایرانی این توهم دشمنان را بهصورت معکوس تعبیر کرد!
در چنین شرایطی دیپلماتهای غربی به لحاظ روانی بهمریختهتر از هر زمان دیگری بهنظر میرسند. بخش مهمی از تعارضات دیپلماسی آشکار و پنهان تروییکای اروپایی محصول همین آشفتگی ذهنی ناشی از عدم تحقق محاسبات شوم و وقیحانه آنها در قبال موجودیت و امنیت کشورمان بوده است.
مسئله دیگر مربوط به خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران در صحنه مذاکرات پیش رو در ژنو است. واقعیت امر این است که تروییکای اروپایی قصد دارند در ازای بر طرف ساختن ابهامات اساسی موجود درخصوص سرنوشت نیروگاه نطنز و فردو پس از تجاوز مذبوحانه آمریکا و احصاء دقیق کمیّت ذخایر اورانیوم غنیسازی شده (بر اساس غنای 60 درصدی) از سوی ایران، نقاط مجهول معادله هستهای کنونی را به سود منافع واشنگتن و تلآویو برطرف ساخته و در ازای تأخیر در اعمال تحریمهای چندجانبه شورای امنیت سازمان ملل متحد، ایران را در قبال پرونده هستهای خود خلع سلاح سازند.
بدون شک ایران زیر بار این بازی نخنما و کودکانه نمیرود. بدون شک اگر اروپاییان بهمانند دور گذشته مذاکرات بر روی همین روند اصرار بورزند، اساساً کمترین توافقی با آنها در کار نخواهد بود. بهتر است در چنین شرایطی بازیگران اروپایی صرفاً بر روی یک گزینه، یعنی تغییر رویکرد خود در مذاکرات متمرکز شوند زیرا از سوی طرف ایرانی عقبنشینی و نرمشی در قبال برطرفسازی ابهامات طرف مقابل (آن هم در ازای به تأخیر انداختن یک اقدام غیرحقوقی) در کار نخواهد بود. از این رو، نشست پیش روی ژنو آخرین فرصت برای اروپا، و نه برای ایران، محسوب میشود.
انتهای پیام/