به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمان، این نامها را در خاطرتان مرور کنید، به خصوص اگر هندبالیست باشید و یا اگر اطلاعات حداقلی از وضعیت هندبال در کرمان داشته باشید؛ سلامان بربط، حسین جهانی، عارف طلایی، سعید برهانی (بدون در نظر گرفتن مصدومیتش) رامین و رضا نیک پور، علیرضا مهاجر، علیرضا یزدانی، محسن فرحبخش، سبحان کاکویی، علی عسکرزاده، میثم فضائلی و مهرشاد و عرشیا جاهد؛ مجموعهای کاملی از ملیپوش و جوانان خوشآتیه هندبال که به ناچار و برخلاف میلشان در رقابتهای این فصل لیگ برتر هندبال ایران مسیر خروج از تیم را در پیش گرفتهاند، آن هم پشت دیوار بلند شعار جوانگرایی!
دانیال امینایی فصل گذشته تمام ابزار مورد نیاز یک مربی برای موفقیت تیمش را در اختیار داشت، اما با این وجود در هر 3 جام باشگاههای آسیا، لیگ برتر و جام حذفی ناکام ماند و نتوانست به شایستگی از اعتبار تیم قهرمان لیگ برتر هندبال دفاع کند. به هر حال او مهره اصلی بازی تغییر و تحولات نیمکت هندبال مس کرمان بود و محمدرضا کافی، مدیرعامل باشگاه مس کرمان برای عبور از یک تغییر پُرسروصدا میبایست همه امکاناتش را برای موفقیت او به خط کند! اما در نهایت برای مسیها جز ناکامی عایدی نداشتند!
با وجود عملکرد بحث برانگیز سرمربی جوان مسیها، انتظار آن میرفت او با تجدید نظر در تفکراتش شرایط را برای بازگرداندن تیم به جایگاه تیمی در اندازههای یک تیم قهرمان و صاحب شخصیت فراهم کند، آن هم با اعتماد و فراهم ساختن فرصت به هندبالیستهای باتجربه و جوان بومی کرمان، نه حذف و کنار گذاشتن آنها.
به نظر میرسد سناریوی اشتباه و بدون تفکر به پایین کشیدن پرچم تیم بسکتبال مس کرمان از رقابتهای لیگ برتر کشور آن هم به بهانه کسری بودجه در فصل گذشته و انحلال آن تیم با جمع زیادی از بسکتبالیستهای بومی کرمان، حالا در هندبال و به شکل دیگری نمایان شده است.
اینکه امینایی در مصاحبههایش شعار جوانگرایی را سر بدهد و در عمل به دنبال جذب بازیکنانی از تیمهای میانه و رو به پایین جدول لیگ برتر فصل گذشته باشد، هم بیانگر تناقض و فاصله زیاد حرف تا عمل فردی است که باید در جایگاه سرمربی به سرمایهها و داشتههای بومی هندبال کرمان توجه بیشتری داشته باشد.
جذب نفراتی مثل یونس آثاری در پُست بازیکن باتجربه و کاربلد بومی مثل عارف طائی، و یا جذب نفرات دیگری مثل علی پیراهوازی که سابقه بازی ملی ندارد و تیمش هم فصل گذشته لیگ به مقام ششم رسیده، به عنوان جانشین بازیکنان بومی مثل حسین جهانی و مهرشاد جاهد با چه استدلال و منطقی انجام شده است؟! امینایی برای انتخابهایش چه پاسخی برای ارائه به افکار عمومی دارد؟
امینایی حتی در پُست گلر تیم هم با وجود مصدومیت برهانی به هیچ یک از بچههای بومی اعتماد نکرده و با جذب زارع به عنوان گلر دوم پس از کیانوش پالاد عملاً راههای حضور عرشیا جاهد و علیرضا مهاجر گلرهای کرمانی عضو تیم تازه صعود کرده پرواز از رقابتهای لیگ یک به لیگ برتر و تیم مس را هم بسته نگاه داشت.
ماجرای جذب محمدرضا کاظمی هم برای علاقهمندان به هندبال عجیب است، روی کاغذ این هندبالیست در قیاس با نفرات بومی و با سابقهای مثل رامین نیکپور و میثم فضائلی هیچ برتری شاخصی ندارد و همین موضوع این انتخابها را کمی شائبهبرانگیز کرده است!
امینایی از این دست تصمیمات عجیب و غریب کم نداشته، او قلم قرمزش را بر روی نام سبحان کاکویی، جوانترین عضو بومی تیم هندبال مس کرمان هم کشید، اما جای شکرش باقی است او در این بخش، با جذب بینا که اتفاقاً پدر وی یکی از مربیان هندبال کرمان است، تاحدودی حداقلهایی از بومیگرایی و توجه به داشتههای بومی را نشان داد.
حال سؤال اینجاست که آیا این تیم مس با مربیگری امینایی جوان و ناموفق در فصل گذشته با احتساب هزینههای عجیب و غریب در قبال جمع کثیری از بازیکن غیربومی میتواند، نتایج درخشان خود با مربیگری سید محمد موسوی و بازیکنان بومی کرمان و قهرمانی مقتدرانه را تکرار کند!؟
انتهای پیام/511/