به گزارش خبرگزاری تسنیم از سمنان، واژگونی یک دستگاه خودروی برلیانس در کیلومتر 4 جاده ایوانکی به شریفآباد با یک کشته و یک مصدوم تنها یکی از صدها حادثه تلخ در جادههای استان سمنان است که در همه هفتههای سال رخ میدهد.
این واژگونی در ظاهر فقط یک حادثه بود، اما در واقع یکی از بخشهای یک معضل بزرگتر را آشکار کرد و آن اینکه «سوانح جادهای در استان سمنان که به یک بحران پنهان تبدیل شده است.»
حسین درخشان، مدیرعامل جمعیت هلال احمر استان سمنان، تأیید کرد که پس از اعلام حادثه، تیمهای امدادی پایگاه ایوانکی بلافاصله به محل اعزام شدند. در محل، صحنهای تلخ رقم خورد، یک نفر جان خود را از دست داده بود و دیگری به صدت مصدوم شده بود، البته که نجاتگران هلال احمر با شجاعت خاص، با ست نجات و آمبولانس، مصدوم را به مرکز درمانی منتقل کردند و پیکر فرد فوتشده را تحویل نیروهای انتظامی دادند. این حادثه، تنها در یک روز، دو خانواده را به سوگواری کشاند.
اما این، تنها یک نقطه در نقشهای وسیع سوانح در جادههاست. در یک سال اخیر، محورهای مواصلاتی سمنان، به ویژه شهرستان گرمسار، به یکی از کانونهای اصلی تصادفات کشنده تبدیل شدهاند. به طور مثال، در همین یک سال اخیر در آزادراه قم-گرمسار، واژگونی یک خودرو در برخورد با حیوان وحشی، دو نفر را کشت. در همان محور، برخورد سه دستگاه کامیون کشنده، یک کشته و دو مصدوم برجای گذاشت. در مسیر گرمسار به سرخه، یک پراید پنج کیلومتر مانده به سرخه واژگون شد و دو نفر در آن کشته شدند خوابآلوده بود.
در گزارشی هفتگی از سوی اورژانس پیشبیمارستانی استان سمنان، رقمی هولناک اعلام شد: در یک هفته، تنها در جادههای این استان، یک کشته و 63 مصدوم در حوادث رانندگی ثبت شده بود. رقمی که برای یک استان با جمعیت کم، نه تنها نگرانکننده، بلکه هشداردهنده است.
چرا واژگونیها در جادههای سمنان همچنان تکرار میشود؟
تحلیلها در باره تکرار پرشمار واژگونی در حادههای استان سمنان به چند عامل کلیدی اشاره دارند. اول «ترافیک سنگین کامیونها» در محورهایی مانند گرمسار ـ ایوانکی است. این مسیر نیز مانند 6 شهرستان استان سمنان، بخشی از راههای مواصلاتی ارتباطی بین غرب و شرق کشور بوده و شاهد عبور بیرویه کامیونهای باربری است که بسیاری از آنها با سرعت بالا و در شرایط خستگی راننده حرکت میکنند.
دومین عامل نیز «طولانیبودن خطوط مستقیم و یکنواختی در محور های مواصلاتی استان سمنان» است. این خطوط، که گاهی به چندین کیلومتر میرسند، باعث خوابآلودگی و کاهش تمرکز رانندگان میشوند. رانندگان، به ویژه در ساعات پایانی شب یا اوایل صبح، در معرض خطر بالای خوابآلودگی قرار دارند. در برخی گزارشها، خوابآلودگی به عنوان علت اصلی 60 درصد از تصادفات واژگونی در این منطقه ذکر شده است، رقمی که بسیار هشداردهنده است.
میتوان از «پدیدههای ناگهانی جوی» نیز به عنوان سومین عامل حوادث واژگونی خدروها در جادههای استان سمنان نام برد. وجود کانونهای فرسایش باد و خاک سبب میشود که در زمان وزش بادهای شدید، گردوغبارهای ناگهانی در کویر سمنان ایجاد شود و این گرد و غبار در مکانهای نزدیک به جادهها، دید رانندگان را به شدت کاهش میدهند. در چنین شرایطی، هر ثانیه تأخیر در ترمز، میتواند فاجعهبار باشد.
و اما سه گانه «تخلفات رانندگی، نقص جاده و نقص وسایل نقلیه» چهارمین و شاید مهمترین این عمامل است.
سرعت غیرمجاز، سبقتهای خطرناک، عدم رعایت فاصله ایمن و رانندگی در شرایط خستگی، از عوامل اصلی تصادفات هستند. در بسیاری از موارد، عدم رعایت فاصله طولی باعث زنجیرهای شدن تصادفات، مانند برخورد چند کامیون در آزادراه میشود. در کنار آن نقص خودرو و جادههاهم یک عامل مهم به شمار میرود.
در حالی که برخی منابع اشاره میکنند که وضعیت جادهها از نظر فراز و نشیب و کاهش شیب ناگهانی نیز در برخی نقاط، خطر واژگونی را افزایش میدهد، اما در گزارشهای رسمی، این موضوع کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در واقع این یک شکاف اطلاعاتی است که آیا جادهها واقعاً ناایمن هستند، یا فقط رانندگان ناایمن؟ این سؤال هنوز بیپاسخ مانده است.
با این حال، همه منابع بر یک نکته توافق دارند و آن جمله این است که «پیشگیری ممکن است.»
رعایت قوانین رانندگی، کاهش سرعت، رعایت فاصله ایمن، و پرهیز از رانندگی در شرایط خستگی، میتواند تعداد قربانیان را به شدت کاهش دهد. اما آیا این کافی است؟
خبر کشته شدن دو نفر در حادثه واژگونی برلیانس، تنها یک مورد از دهها و صدها حادثه جادهای در استان سمنان بود، اما هر روز، در جادههای سمنان، دهها خودرو در معرض خطر هستند. در این زمینه حتماً سیستمهای هشدار زودهنگام، علامتگذاری هوشمند نقاط حادثهخیز، نصب دوربینهای کنترل سرعت، و ایجاد پایگاههای امدادی متراکمتر، از جمله راهکارهایی هستند که میتوانند تأثیرگذار باشند.
همچنین، آموزش رانندگان حرفهای، به ویژه رانندگان کامیون، درباره خطرات خستگی و خوابآلودگی، باید در اولویت قرار گیرد. شرکتهای حمل و نقل باید مسئولیت اجتماعی خود را پذیرا باشند و به جای فشار به رانندگان برای طی کردن فواصل طولانی در زمان کوتاه، برنامهریزی منطقی داشته باشند.
برای جلوگیری از وقوع این گونه حوادث تلخ، رعایت دقیق قوانین رانندگی و نکات ایمنی توسط رانندگان امری ضروری و حیاتی به نظر میرسد. کاهش سرعت در بخشهای پرخطر، رعایت فاصله ایمن با خودروی جلویی و پرهیز جدی از رانندگی در شرایط خستگی یا خوابآلودگی از جمله اقدامات مهمی هستند که میتوانند خطر وقوع حادثه را به شدت کاهش دهند.
از سوی دیگر، بهبود ایمنی جادهها از طریق نوسازی آسفالت، علامتگذاری مناسب و محکمسازی جانپناهها در نقاط حادثهخیز میتواند در کنار آموزش رانندگان، نقش مؤثری در کاهش آمار تصادفات داشته باشد و این امر مستلزم تخصیص بودجه و توجه جدی مسئولان استانی و ملی است.
در نهایت، آنچه از روند کنونی برمیآید، حاکی از آن است که حل معضل سوانح جادهای در استان سمنان نیازمند عزمی جدی و رویکردی دووجهی است. از یک سو، رانندگان باید مسئولیتپذیری بیشتری در قبال جان خود و دیگران نشان دهند و از سوی دیگر، مسئولان نیز باید با سرمایهگذاری و برنامهریزی دقیق، بسترهای لازم برای ایجاد جادههایی امنتر را فراهم آورند. تنها در این صورت است که میتوان امیدوار بود آمار تلخ حوادث رانندگی در این استان به حداقل ممکن برسد.
به هر روی، با هر دلیلی که نگاه کنیم، امروز جادههای استان سمنان به یک بمب زمانی تبدیل شدهاند. خبر واژگونی برلیانس، فقط یک نقطه در این نقشه است. اما هر کشته، هر مصدوم، یک داستان انسانی است که در تاریکی جادهها گم شده است.
انتهای پیام/363/