خبرگزاری تسنیم، ورامین، زهرا تاجی ـ کاهش منابع آب و افزایش فشار بر کشاورزی و صنایع غذایی، چالشی استراتژیک برای کشور ایجاد کرده است. صنایع غذایی در این شرایط نه تنها با کمبود آب مواجهاند، بلکه کیفیت مواد اولیه و سلامت نهایی محصولات نیز تحت تأثیر مستقیم این بحران قرار دارد. یکی از مهمترین راهکارها، استفاده از فناوریهای نوین مدیریت و تصفیه آب در خطوط تولید است.
بازیافت آب، سیستمهای آبیاری هوشمند و تکنولوژیهای کاهش مصرف، میتوانند هم منابع آبی را حفظ کنند و هم از ورود آلودگیهای میکروبی و شیمیایی به مواد غذایی جلوگیری کنند. این اقدامات، سلامت مصرفکننده و اعتماد به برندهای داخلی را تضمین میکند. کاهش منابع آب همچنین کیفیت مواد اولیه کشاورزی را کاهش میدهد.
تحقیقات نشان دادهاند که محصولات تحت استرس خشکسالی، میزان آلایندهها و میکروبهای بیماریزا را افزایش میدهند. استفاده از کودهای بیخطر، مدیریت مزرعه و آبیاری هدفمند، کلید حفظ استانداردهای کیفیت و ایمنی مواد اولیه است. بستهبندی و نگهداری محصولات نیز در شرایط بحران آب اهمیت پیدا میکند.
فناوریهای نوین بستهبندی مقاوم در برابر نفوذ آلودگی و با قابلیت ضدباکتریایی، میتواند اثرات منفی کمآبی و افزایش آلایندهها را کاهش دهد و طول عمر محصولات را افزایش دهد، یکی دیگر از کلیدهای موفقیت، آموزش و توانمندسازی تولیدکنندگان و کشاورزان است. بسیاری از مشکلات ایمنی غذایی ناشی از عدم آگاهی یا رعایت ناقص استانداردها در مراحل اولیه تولید است.
برگزاری کارگاههای آموزشی، دورههای مشاوره فنی و پشتیبانی تخصصی، کیفیت محصولات و ایمنی غذایی را به شکل قابل توجهی ارتقا میدهد. نقش سیاستگذاری و حمایت دولت نیز غیرقابل انکار است. ارائه تسهیلات مالی برای اجرای فناوریهای پایدار، تدوین قوانین تشویقی و حمایت از طرحهای مدیریت منابع آب، میتواند صنایع غذایی را در مسیر ایمنی و پایداری هدایت کند.
علاوه بر تولیدکنندگان و دولت، هر شهروند نیز میتواند با مصرف آگاهانه، کاهش هدررفت غذا و رعایت استانداردهای بهداشتی، سهم خود را در حفظ ایمنی غذایی ایفا کند. این نگاه جمعی فشار بحران آب را کاهش میدهد و امنیت غذایی کشور را تقویت میکند.
در نهایت، ترکیب مدیریت هوشمند منابع آب با رعایت استانداردهای ایمنی غذایی، مسیر رسیدن به سلامت پایدار جامعه را هموار میکند. در جهانی که منابع آب محدود و سلامت مردم آسیبپذیر است، این دو عنصر باید بهعنوان اولویت اصلی صنایع، سیاستگذاران و جامعه تلقی شوند.