به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، حجتالاسلاموالمسلمین علی باقی از اساتید حوزه مهدویت به مناسبت آغاز امامت حضرت ولی عصر(عج) در یادداشتی به مسئله ولایت ایشان پرداخته که متن در ادامه آمده است:
قرآن کریم به ما امر کرده نسبت به اهلبیت مودّت داشته باشیم: «قُل لا أسئلُکُم علیه أجراً إلاّ المودّة فی القُربی».
خب، این آیه را چنین معنا کردهاند که مقصود از محبت در اینجا، محبت معمولی نیست؛ بلکه مودّتی است که همراه با پذیرش و اطاعت باشد؛ محبتی همراه با ولایتپذیری نسبت به حضرات اهلبیت(علیهمالسلام).
اینجاست که این مودّت به عنوان اجر رسالت قرار داده میشود، وگرنه محبت معمولیای که انسانها نسبت به یکدیگر دارند، نمیتواند مزد رسالت باشد. مزد رسالت باید چیزی باشد که سبب گسترش حاکمیت دین و تحقق اهداف نبی مکرم اسلام گردد و اسلام را در جامعه پیاده کند.
اگر وظیفه ما نسبت به امام عصر(علیهالسلام) امروز ـ به عنوان امام حاضر و امامی که در زمان او زندگی میکنیم ـ همین مودّت باشد، معنایش این است که باید هم به امام محبت داشته باشیم و هم ولایت او را بپذیریم.
محبت به امام معنای روشنی دارد: اینکه انسان در دل به امام عشق بورزد، برای او نفس بکشد، زندگی خود را وقف او کند، در زندگی به یاد امام باشد و توجه داشته باشد. از اموری که امام خوششان نمیآید دوری کند و نسبت به آنچه مورد رضایت و علاقه امام است، عشق بورزد و عمل کند. حب و بغض خود را نیز بر معیار حب و بغض امام قرار دهد.
اما ولایت امام، معنایش همان است که پیامبر اکرم(صلیاللهعلیهوآله) در غدیر خم بیان کردند: «مَن کُنتُ مَولاه فهذا علیٌّ مَولاه». معنای ولایت در حدیث غدیر، پذیرش حاکمیت سیاسی است؛ یعنی اینکه امام (علیهالسلام) امروز امام جامعه هستند و همه موظفاند در امور سیاسی و اجتماعی از ایشان تبعیت کنند.
این مسئله آنقدر مهم است که قرآن کریم در آغاز سوره بقره، داستان ولایت را با ماجرای حضرت آدم (علیهالسلام) شروع میکند؛ آنجا که او به عنوان نبی و ولیّ خدا معرفی میشود و فرشتگان مأمور به خضوع در برابر او میگردند، جز شیطان. مشکل شیطان، انکار توحید یا معاد نبود؛ او به اینها ایمان داشت، حتی به عزت خدا قسم خورد و شش هزار سال عبادت کرد. مشکلش این بود که ولایت خلیفه خدا را نپذیرفت و در برابر آدم به عنوان خلیفهالله خضوع نکرد. این بزرگترین درس است: اگر کسی علم و عبادت فراوان داشته باشد، اما ولایت خلیفه خدا را نپذیرد، سرنوشتش همانند شیطان است؛ «فاخرج منها» و عاقبتش آتش دوزخ خواهد بود.
از همینجا روشن میشود که چرا قرآن کریم اجر رسالت را مودّت و ولایت قرار داده است. همانگونه که به پیامبر فرمود: «یا أیها الرسول بلّغ ما أُنزِلَ إلیک من ربّک وإن لم تفعل فما بلّغت رسالته». یعنی اگر ولایت امیرالمؤمنین و اهلبیت(علیهمالسلام) را ابلاغ نکنی، رسالتت ناتمام است. و نیز در غدیر فرمود: «الیوم أکملت لکم دینکم». دین، وقتی کامل شد که ولایت معرفی شد؛ چرا که اسلام سیاسی، یعنی اسلامی که حاکمیت جامعه را بر عهده گیرد، در غدیر تحقق یافت.
این ولایت باید در نهایت به دست امام عصر(علیهالسلام) در سراسر جهان گسترش یابد و همه عالم تحت ولایت او زندگی کنند. از اینرو، مهدویت صرفاً به معنای محبت به امام نیست، بلکه به معنای پذیرش حاکمیت سیاسی اوست.
رهبر انقلاب نیز تأکید کردهاند که مهدویت یعنی اعتقاد به اینکه دین و سیاست یک حقیقتاند و مهمترین مسئله، حاکمیت سیاسی اسلام است. اگر کسی دین و سیاست را جدا بداند، هرچند به زبان بگوید مهدویت را قبول دارد، در حقیقت به آن باور ندارد.
در عصر غیبت، این ولایت از طریق نایب امام، یعنی فقیه جامعالشرایط، تحقق مییابد. همانگونه که پیامبر اکرم(ص) معاذ بن جبل را به یمن و امیرالمؤمنین(ع) مالک اشتر را به مصر فرستادند، امروز نیز ولیّ فقیه به نیابت از امام عصر عهدهدار ولایت است. پذیرش ولایت او، پذیرش ولایت امام است.
قرآن کریم نیز وعده داده: جامعهای که ولایت را بپذیرد، خداوند آن را از ظلمتها به نور هدایت میکند، مشکلاتش را برطرف میسازد و بر دشمنانش پیروز میگرداند: «إنّ الذین یُبایعونک إنما یُبایعون الله یدالله فوق أیدیهم».
پس، مهدویت یعنی پذیرش ولایت سیاسی امام و در عصر غیبت، پذیرش ولایت نائب او. این همان دعایی است که میخوانیم: «اللهم کُن لولیک الحجة بن الحسن... حتی تُسکنه أرضک طوعاً». یعنی همه عالم تحت ولایت امام قرار گیرند.
امروز هر کس قدمی در راه تحقق حاکمیت سیاسی اسلام بردارد، در حقیقت به ظهور یاری رسانده است. زیرا هدف پیامبر و همه انبیا همین بوده است: «هُوَ الذی أرسل رسوله بالهدی ودین الحق لیظهره علی الدین کلّه».
إنشاءالله روز آغاز امامت امام عصر(علیهالسلام) بر همه ما مبارک باشد و بتوانیم زندگی خود را منطبق با اهداف آن حضرت قرار دهیم.
انتهای پیام/