به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، شب گذشته زیر آسمانی پرستاره و در سایه بلندای برج تاریخی قابوس، دهها هزار نفر از دل هر قوم و رنگ و لهجهای گرد هم آمدند و بزرگترین جشن میلاد پیامبر رحمت، حضرت محمد مصطفی (ص) را گرامی داشتند؛ جشنی که به مناسبت هزار و پانصدمین سال ولادت ایشان برگزار شد و قلب شهر تاریخی گنبدکاووس را به تپشی عاشقانه و پرشور واداشت.
از همان لحظه ورود به فضای جشن، میشد ضربان تند شهر را حس کرد و نسیم مهربانی که روح مردم را نوازش میداد؛ نسیمی که از تمام اقوام و ادیان، از ترکمن و فارس، بلوچ و کرد، اهل سنت و شیعه میوزید و همه را زیر سقفی از عشق به پیامبر بزرگ اسلام گرد هم آورد. چهرههای خندان و نگاههای پر از شوق، محفل را پر کرده بود و گویی هیچ چیز نمیتوانست این اتحاد ریشهدار را از هم بگسلد.
در میان ازدحام جمعیت، پیرمردی ترکمن، که چینهای پیشانیاش نشانه سالها تلاش و ایستادگی بود، با صدایی رسا و پر از احساس گفت: ما همه فرزندان یک پیامبر هستیم. فرقی نمیکند چه زبانی داریم، چه نژادی؛ مهم دل است و ایمان.
در گوشهای دیگر، گروههای مختلف فرهنگی و هنری به نوبت به اجرای برنامههای متنوع پرداختند؛ از نغمههای سنتی ترکمنی گرفته تا آوازهای شورانگیز فارسی و آیینهای مختلف از ذکر خنجر ترکمنها گرفته تا رقص چوب سیستانیها. کودکان کوچک با لباسهای رنگارنگ محلی به همراه بزرگترها شاد بودند و خندههایشان همچون گلی تازه در دل شب میشکفت.
در هر غرفه، داستانی از مهربانی، همدلی و تلاش برای حفظ سنتها و فرهنگهای اصیل منطقه موج میزد. بیش از 80 غرفه که هر کدام نمایانگر بخشی از این میراث گرانبها بودند، برای پذیرایی و میزبانی از مهمانان حاضر در جشن مهیا شده بودند. بانوانی با دستانی پرتوان و چهرههایی نورانی، شیرینیهای محلی و خوراکیهای سنتی را به مهمانان تعارف میکردند. هرکسی هرکاری که در توانش بود را برا امت احمد انجام میداد. یکی در غرفه کودکان همراه آنان جشن میلاد پیامبر را رنگ آمیزی میکرد؛ دیگری نان و شیرینی میپخت، یکی دیگر کار فرهنگی و تبیینی میکرد.
در همین حال، یک زن مسن شیعه با صدایی آرام اما استوار گفت: سالهاست که این جشنها و گردهماییها را میبینم، اما امشب انگار چیزی فرق دارد؛ انگار قلبها بیشتر به هم نزدیک شدهاند. این اتحاد همان چیزی است که پیامبرمان خواسته بود.
جشن بزرگ امت احمد، فراتر از گرامیداشت صرف یک مناسبت مذهبی است؛ بلکه مراسمی بود که دلهای شکسته را التیام میبخشید و نشان میداد چگونه وحدت، حتی در شرایط پرتنش امروز جهان اسلام، میتواند روشناییبخش مسیر باشد.
این جشن بزرگ در واقع بازتابی از هویت متنوع و عمیق مردم گلستان هم بود؛ جایی که فرهنگها و اقوام گوناگون، در کمال احترام و محبت، در کنار هم زندگی میکنند. در این جشن ترکیبی از زبانها و لهجههای مختلف به گوش میرسید؛ گویی هر کدام از این صداها، نغمهای متفاوت از وحدت را میسرودند.
همزمان با تاریک شدن آسمان، وقتی چراغهای رنگارنگ محوطه جشن روشن شدند، جلوهای کم نظیر به این دیار تاریخی داد. این نورها به همراه صدای سلام و صلوات، فضایی معنوی و دلنشین ایجاد کرده بود که هرگز فراموش نمیشود.
این جشن بزرگ، نمادی از وحدت و همبستگی ما است. پیامبر اکرم (ص) آمد تا ما را به هم نزدیک کند، نه اینکه ما را از هم جدا سازد. این جشن، یادآور آن پیام بزرگ است.
انتهای پیام/