به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، صنعت کفش در ایران از گذشته تاکنون یکی از پایههای مهم تولید ملی و اشتغال بوده است. این صنعت علاوه بر تأمین بخش عمدهای از نیاز داخلی، ظرفیت صادراتی بالایی دارد. ایران به دلیل برخورداری از نیروی کار ماهر، سابقه طولانی در تولید کفش دستدوز و ماشینی، و همچنین دسترسی به مواد اولیه چرمی، توانسته جایگاهی ارزشمند در میان کشورهای تولیدکننده کفش کسب کند. بسیاری از تولیدات دستدوز ایرانی به کیفیت بالا و طراحی اصیل شهرت دارند و در بازارهای جهانی، بهویژه اروپا، مورد توجه قرار گرفتهاند.
با این حال، این صنعت مهم و ریشهدار در سالهای اخیر با مشکلات ساختاری و اقتصادی مواجه شده است که توان رقابت آن را در بازار داخلی و خارجی محدود کرده است.
کفش دستدوز ایرانی همواره در بازارهای جهانی، بهویژه در اروپا، مورد توجه بوده و حتی در کشورهایی مانند ایتالیا بهعنوان محصولی با کیفیت شناخته میشود. در کنار آن، صنعت کفش ماشینی ایران نیز با قدمتی چند دههای، توانسته زنجیرهای ارزشمند از تولید و اشتغال ایجاد کند.
چالشهای اصلی؛ از بیمه و مالیات تا قاچاق و استهلاک
با وجود این ظرفیتها، صنعت کفش امروز در مظلومترین شرایط خود قرار دارد. به گفته امیر احمدی، دبیرکل جامعه صنعت کفش ایران، یکی از مهمترین مشکلات این صنعت، نبود سیاستگذاری و برنامهریزی مؤثر از سوی دولت است: در شرایط فعلی، تولیدکنندگان صنعت کفش با مشکلات عدیدهای روبهرو هستند و حتی مسئولان هم تصمیم مناسبی برای مدیریت اوضاع نمیگیرند. بخشی از این مشکلات ناشی از تصمیمهایی است که قابلیت اجرا ندارند. قوانینی که برای صنایع بزرگ نوشته شدهاند، برای صنایع کوچک دستوپاگیر میشوند و مانع رشد آنها میگردند.
بیمه و مالیات، بهعنوان دو چالش اساسی، فشار مضاعفی بر تولیدکنندگان وارد کردهاند. احمدی با اشاره به بحرانهای اخیر افزود: در جنگ 12 روزه مشکلات تولیدکنندگان افزایش یافت اما هیچیک از بخشهای بیمه و مالیات به کمک صنعت نیامدند. حتی بستههای حمایتی که دولت از آن بهعنوان مشوق نام برده بود، تاکنون در این حوزه اجرا نشده است.
از سوی دیگر، قاچاق گسترده کفش و استهلاک ماشینآلات نیز به تهدیدی جدی برای ادامه فعالیت واحدهای تولیدی تبدیل شده است. عمر استاندارد ماشینآلات این صنعت 10 تا 15 سال است، اما امروز بسیاری از دستگاهها بیش از 20 سال عمر دارند.
وقتی کفش ایرانی با برند خارجی صادر میشود
رکود اقتصادی و کاهش قدرت خرید مردم، تولیدکنندگان کفش را مجبور کرده است محصولاتی ارزانتر و با کیفیت پایینتر عرضه کنند. این شرایط نهتنها بازار داخلی را ضعیف کرده بلکه صادرات را نیز با چالش مواجه ساخته است. احمدی در اینباره توضیح میدهد: گاهی برای اینکه بتوانیم محصولات خود را صادر کنیم، ناچاریم کفش ایرانی را با برندهای خارجی به بازارهای جهانی بفرستیم. این موضوع خلاف استانداردهای تجارت است اما تحریمها و کمبود حمایتها ما را به این مسیر کشانده است.
کارشناسان معتقدند که صنعت کفش ایران همچنان ظرفیت تبدیلشدن به یکی از صنایع پیشران صادرات غیرنفتی کشور را دارد، اما تحقق این هدف نیازمند تغییر نگرش اساسی است. قوانین باید انعطافپذیرتر شوند تا صنایع کوچک نیز بتوانند در کنار صنایع بزرگ رشد کنند. همچنین، حمایت واقعی دولت از طریق اصلاح نظام مالیاتی، بیمهای و تأمین مواد اولیه میتواند شرایط را برای احیای این صنعت فراهم آورد.
به گفته دبیرکل جامعه صنعت کفش ایران، صنعت کفش یکی از صنایع تاریخی کشور است که هنوز توان تولید بهترین کیفیت را دارد. اگر موانع موجود برداشته شود، این صنعت میتواند هم در بازار داخلی و هم در عرصه صادرات بدرخشد.
انتهای پیام/