فرهاد شهرکی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در زاهدان با تشریح وضعیت بحرانی تأمین آب شرب در منطقه سیستان، نسبت به تبعات برداشت بیرویه از منابع آبی زیرزمینی هشدار داد و آن را حرکتی غیراصولی و آسیبزا برای آینده منطقه دانست.
وی با اشاره به خشکسالیهای چندساله و عدم ورود آب به منطقه سیستان، به اجرای طرحی فوری برای تأمین آب شرب اشاره کرد و گفت: در زمان بحران کمبود آب و خشک شدن چاهنیمهها، طرحی فوری و در شرایط اضطراری در مناطق «حرمک و دشتک»، در فاصله حدود 150کیلومتری سیستان، اجرا شد.
نماینده مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: در این طرح چاههایی حفر شد و یک آبشیرینکن با هزینه تقریبی 6 هزار میلیارد تومان نصب شد، هدف این بود که آب نسبتاً شور این چاهها از طریق سیستم «اُسمز» معکوس وارد آبشیرینکن شود و حدود 100 میلیون مترمکعب آب در سال را برای تأمین آب شرب سیستان شیرینسازی کند.
وی در ادامه راجع به مشکل اصلی این طرح ابراز کرد: مشکل اساسی اینجاست که برداشت پیشبینیشده از این چاهها، حدود 100 میلیون مترمکعب در سال است، در حالی که خوشبینانهترین برآوردهای علمی، میزان ورود آب به این حوضههای آبریز را تنها 10 میلیون مترمکعب در سال تخمین میزنند، این بهمعنای برداشت 10برابر آوردی است که عملاً بهمعنی نابودی این سفرههای زیرزمینی است.
شهرکی با تشریح پیامدهای علمی این برداشت غیراصولی، توضیح داد: طبق اصول علمی، میزان برداشت از یک مخزن زیرزمینی نباید از میزان ورودی به آن مخزن تجاوز کند. با برداشت بیش از حد، لایههای زمین فشرده میشود و حتی با وجود بارندگیهای آتی، بهدلیل فشردگی این لایهها، آب به لایههای عمیقتر نفوذ نمیکند و بهصورت سیلاب از مسیر خارج میشود، این اتفاق مانع از تغذیه مجدد حوضچههای آب زیرزمینی میشود و عملاً منابع آبی را از بین میبرد.
وی یکی دیگر از پیامدهای خطرناک این روند را پدیده فرونشست زمین دانست و گفت: خروج آب از لایههای زمین باعث فشرده شدن خاک و در نتیجه نشست زمین میشود، این پدیده در زمان حاضر در بسیاری از مناطق مرکزی ایران، اطراف اصفهان، ماهان، ورامین و جنوب تهران بهوضوح مشاهده میشود. چاههای عمیق باعث خروج آب از لایههای تا 200متری زمین شده و فرونشستهایی را بهمیزان 5 تا 15 سانتیمتر در سال را در این مناطق رقم زده است.
نماینده مردم سیستان در مجلس شورای اسلامی با تأکید بر اینکه این اتفاق در سیستان نیز محتمل است، خاطرنشان کرد: اگر برداشت از چاههای اطراف سیستان ادامه یابد، شاهد پدیدهای مشابه در منطقه خواهیم بود که خسارات جبرانناپذیری به زیرساختها و محیط زیست وارد خواهد کرد.
وی بر لزوم رعایت اصول علمی در مدیریت منابع آبی تأکید کرد و گفت: اگر ناچار به برداشت از این چاهها هستیم، میزان برداشت باید حداکثر معادل با میزان آوردی باشد که به حوضچهها وارد میشود، برداشت بیش از این میزان، نهتنها علمی نیست، بلکه خیانت به نسلهای آینده و میراث آبی سیستان است و ما باید به فکر حفظ این منابع برای آیندگان باشیم.
.
انتهای پیام/+