به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، علیقلی ایمانی امروز در نشست بررسی مسائل کشاورزی استان گلستان با اشاره به وجود دو نگاه اصلی در سیاستهای کشاورزی کشور اظهار کرد: نگاه نخست، معیشتی است که بر اساس خردهمالکی و بهرهبرداری حداکثری از منابع شکل گرفته و فشار زیادی بر منابع آب وارد کرده است. نگاه دوم، نگاه خودکفایی است که در برنامه هفتم توسعه به صراحت مطرح شده و بر ضرورت دستیابی به درصدهای بالای تولید داخلی در محصولات اساسی تأکید دارد. این دو رویکرد در شرایط فعلی عملاً قابل جمع نیستند.
رئیس خانه کشاورز گلستان توضیح داد: بر اساس برنامه هفتم توسعه، قرار است کشور در محصولاتی نظیر گندم، جو، برنج، گوشت، شکر و ذرت به 90 درصد خودکفایی برسد و در دانههای روغنی نیز به 40 درصد دست یابد. این در حالی است که در همین برنامه تأکید شده باید سالانه چند میلیارد متر مکعب از مصرف آب کشاورزی کاهش پیدا کند.
به گفته وی چطور میتوان هم سطح تولید را برای دستیابی به خودکفایی افزایش داد و هم به شکل همزمان مصرف آب را به شدت کاهش داد؟ این تناقض آشکار نشان میدهد که بدون بازنگری در سیاستها، هیچکدام از این اهداف قابل تحقق نخواهد بود.
وی با اشاره به موضوع الگوی کشت یادآور شد: سه سال از ابلاغ این طرح گذشته اما هنوز اجرایی نشده است. دلیل این امر نبود زیرساختها و ملزومات آن است و تنها از کشاورزان خواسته شده که تغییر الگوی کشت بدهند، بدون آنکه حمایتی در زمینه مالی، فنی و یا بازاری برای این تغییر فراهم شده باشد.
ایمانی تأکید کرد: اگر کشاورزان اطمینان داشته باشند که تغییر الگوی کشت برای آنها مزیت اقتصادی دارد، استقبال میکنند اما در شرایطی که هزینههای تولید بالاست و تضمینی برای خرید محصولات وجود ندارد، نمیتوان انتظار داشت که کشاورز بدون پشتیبانی دست به چنین ریسکی بزند.
وی با بیان اینکه امروز بیش از 30 میلیون نفر از جمعیت کشور از کشاورزی ارتزاق میکنند، هشدار داد: حذف یا تضعیف جامعه کشاورزی بدون فراهم کردن جایگزینهای شغلی آسیبهای اجتماعی و اقتصادی جدی در پی خواهد داشت. اگر قرار است ساختار کشاورزی تغییر کند باید همزمان زمینه ایجاد اشتغال جایگزین فراهم شود، مکانیزاسیون گسترش یابد و مدیریت بحران آب به طور جدی دنبال شود.
ایمانی تأکید کرد: کشاورزی در ایران صرفاً یک فعالیت اقتصادی نیست بلکه مستقیماً به امنیت غذایی و حتی امنیت اجتماعی کشور مرتبط است. اما ادامه سیاستهای متناقض نه تنها تولید داخلی را دچار مشکل میکند بلکه وابستگی به واردات را افزایش داده و آسیبپذیری کشور در برابر فشارهای خارجی را بیشتر خواهد کرد.
وی با گلایه از تکرار جلسات بدون نتیجه عملی گفت: اگر این نگاه اصلاح نشود، سال آینده نیز همین نشستها با همان دغدغهها و بدون دستاورد مشخص تکرار خواهد شد. باید تصمیمگیریهایی که بر اساس واقعیتهای اقلیمی، اقتصادی و توان تولید کشاورزان باشد، اتخاذ شود و نه صرفاً اهدافی که روی کاغذ نوشته میشود.
وی بیان کرد: برای حل مشکلات کشاورزی باید بستهای جامع تدوین شود که در آن مدیریت منابع آب، اصلاح الگوی کشت، حمایت از کشاورزان خرد، توسعه صنایع تبدیلی و ایجاد مشوقهای اقتصادی به طور همزمان دیده شود. بدون چنین نگاهی جامع هرگونه سیاستگذاری تنها به افزایش بحرانها منجر خواهد شد.
انتهای پیام/