محمود مرادینراقی، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان مرکزی در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اراک، از بازدید مدیرعامل صندوق توسعه فرش دستباف و احیای بناهای تاریخی کشور از بناهای تاریخی قابل واگذاری و بناهای واگذارشده در شهرستانهای کمیجان و آشتیان خبر داد و گفت: این بازدیدها که با حضور ضرغامی مدیرعامل صندوق فرش دستباف و احیای بناهای تاریخی کشور، معاونین و کارشناسان این حوزه برگزار شد شناسایی دقیقتر ظرفیتها و احیای میراث فرهنگی، معماری و تاریخی کمیجان و آشتیان، تقویت زیرساختهای گردشگری و ایجاد زمینههای مشارکت پایدار بخش خصوصی در حفظ هویت تاریخی کشور صورت پذیرفت.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان مرکزی در حاشیه این بازدیدها بیان کرد: استان مرکزی با برخورداری از آثار تاریخی ارزشمند جایگاه ویژهای در طرحهای احیای بناهای تاریخی کشور دارد و تعامل با صندوق توسعه فرش دستباف و احیای بناهای تاریخی، فرصت مناسبی برای جذب سرمایهگذاران توانمند و دلسوز در این حوزه ایجاد کرده است.
مرادینراقی با اشاره به ضرورت تقویت حمایتهای بینبخشی و تسریع در صدور مجوزها برای احیای بناهای تاریخی اظهار کرد: بناهای واجد شرایط برای واگذاری شناسایی شدهاند و فرآیند تهیه مستندات و طی مراحل قانونی در دستور کار قرار دارد.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایعدستی استان مرکزی ادامه داد: شهرها تنها مجموعهای از خیابانها و ساختمانهای مدرن نیستند، آنها موجودات زندهای هستند که روح خود را از تاریخ و هویت خویش میگیرند، بناهای تاریخی، به عنوان سنگقابهای این هویت، نگهبانان خاموش قصههای گذشته ما هستند، اما آیا این بناها باید تنها به عنوان اشیایی موزهای و منجمد حفظ شوند؟ پاسخ منفی است، احیای هوشمندانه این بناها، نه یک انتخاب که یک ضرورت اجتناب ناپذیر برای ساختن آیندهای پایدار و معنادار است.
وی افزود: بناهای تاریخی، صفحات کتب سنگی تاریخ یک ملت هستند، هر طاق، هر آجر و هر نقشونگار، روایتی از سبک زندگی، هنر و باورهای نیاکان ما در خود دارد و تخریب یا نادیده گرفتن این بناها به منزله حذف فصلهایی از کتاب هویت ملی است، احیای آنها باعث میشود نسل جدید در آینه گذشته، تصویر خود را شفاف ببیند و از ریشههای خود آگاه بماند.
مرادینراقی خاطرنشان کرد: احیای بناهای تاریخی، به معنای زندگی دادن به سنگ و خشت نیست؛ بلکه به معنای اجازه دادن به تاریخ برای نفس کشیدن در زمان حال است، این کار، پلی است که گذشته پربار را به آینده پرامید متصل میکند و باید بیاموزیم که میراث تاریخی را نه به عنوان بار سنگین دیروز، بلکه به عنوان بالی برای پرواز به سوی فردایی بهتر ببینیم، حفظ و احیای این گنجینهها، وظیفهای اخلاقی در قبال گذشته و سرمایهگذاری هوشمندانه برای آینده است.
انتهای پیام/711/