به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، از بامداد پیروزی انقلاب اسلامی، هنگامی که خورشید استقلال و آزادی بر آسمان وطن دمید، دشمنان دیروز و امروز، در لباس تازه، زنجیرهی دشمنی با این ملت را آغاز کردند. هنوز طنین تکبیرهای بهمن 57 خاموش نشده بود که توپخانه بعث و حامیان غربی و شرقیاش بر مرزهای جنوب و غرب غرید.
در آن هنگامه سخت، فرزندان رشید این خاک، از دل روستاها، شهرها، دانشگاهها و حوزهها برخاستند و هشت سال تمام، با ایمان به خدا و عشق به وطن، در برابر ارتشی تا دندان مسلح و حامیان جهانیاش، یکپارچه ایستادند.
در خط مقدم این حماسه، جوانانی بودند که نامشان به مثابه پرچمهای افتخار بر بام تاریخ میدرخشد؛ حمید و مهدی باکری، فرماندهان بیقرار عاشورایی که خطوط دشمن را یکی پس از دیگری در هم شکستند؛ احمد متوسلیان، نماد عزم و اراده آهنین؛ حسن باقری، نابغه اطلاعات و عملیات که ذهنش از هر توپ و تانکی کارآمدتر بود؛ محمود کاوه و مجید بقایی، شیران بیباک خراسان و خوزستان؛ و شهید حسن تهرانیمقدم، پدر آسمانهای اقتدار ایران که خواب را از چشمان دشمنان ربود.
در کنار آنان، قهرمانان فرهنگ و معرفت، همچون شهید مصطفی چمران، مردی که هم از فلسفه غرب دانست و هم از عرفان شرق، و هم با تفنگ در کوههای پاوه حاضر شد؛ و سرداران بیپروا چون مهدی زینالدین که با قامتی نازک اما عزمی کوتاهناشدنی، خطوط تاریخ را تغییر داد. اینان، با خون خود، پیکره یک ملت را در برابر سموم تفرقه و یأس، مصون کردند.
اما داستان ایران به پایان این فصل ختم نشد. جنگ که پایان یافت، نسلی تازه پرچم را برداشت؛ نسل معماری قدرت بازدارندگی؛ مردانی چون شهید حسن تهرانیمقدم، شهید حاجیزاده و یارانشان که ستونهای فناوری موشکی ایران را بنا کردند، تا هیچ دستی به طمع تجاوز به مرزهای ما بلند نشود.
در کالبد علم و صنعت، شهدای بزرگی چون شهید طهرانچی و شهید احمدی روشن، شهید شهریاری، شهید فخریزاده و … با خون خود معادلات علمی و سیاسی دشمن را برهم زدند. آنان نشان دادند که میدان مبارزه، تنها خاکریز و سنگر نیست؛ میز آزمایشگاه و کلاس درس نیز همان جبهه نبرد است.
و آنگاه که فتنه تکفیری و تروریسم بر خاورمیانه سایه افکند، ایرانِ سرفراز، مدافع حرم اهل بیت(ع) شد. در رأس این کاروان عزت، سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی، سردار جهانی اسلام، که مرز میان افسانه و واقعیت را درآمیخت؛ مردی که چون آرش کمانگیر، جان خویش را چون تیری رها کرد تا حریم ایران و اسلام تا دورترین افقها امن بماند. در کنار او، یاران وفاداری چون شهید ابومهدی المهندس، و صدها شهید مدافع حرم، جان را بر کف گرفتند تا پرچم عزت بر بام دمشق و بغداد و بیروت و تهران برافراشته بماند.
و امروز، در جنگ تحمیلی دوم، این بار نه تنها با یک ارتش بعثی که با شبکه جهانی سلطه ـ از ناتو و سنتکام تا رژیم صهیونیستی و همپیمانان منطقهای آن ـ ملت ایران با همان روح ایمان، غیرت، و وحدت مقدس برخاسته است.
صفوف یکپارچه مردم، دانشمندان، دیپلماتها، فرماندهان و مجاهدان، از خلیج فارس تا مدیترانه، پیام دادهاند که این ملت نه شکست را میشناسد و نه سازش را. صدای گامهای رشید ملتی که در برابر هر طوفان ایستاده، در گوش تاریخ طنینانداز است.
یاد و خاطره همه شهدای این راه، از شلمچه و فکه تا خانطومان و دیرالزور، از پدران فناوری و موشکی تا دانشمندان هستهای و قهرمانان بینام و نشان، بر تارک تاریخ ایران جاودانه خواهد ماند. پرچمشان در دست نسل فردا، و راهشان همچنان روشنتر از سپیدهدم.
یادداشت از: سید زکریا محمودیرجا، عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه شهید چمران اهواز
انتهای پیام/