به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، صدای زنگ مدرسه در لرستان همواره با دو تصویر متضاد شنیده میشود؛ از یک سو، کلاسهایی که با حضور گروههای جهادی رنگی تازه گرفتهاند.
از سوی دیگر، اتاقکهای فلزی کوچکی که نام مدرسه بر خود دارند اما کانکسهاییاند که کودکان لرستان را میان سرما و گرما در خود جای دادهاند.
این دوگانه پررنگ، داستان آموزش در استانی است که هم سرشار از منابع است و هم با فقر مزمن زیرساختهای آموزشی دستوپنجه نرم میکند.
هر ساله در آستانه سال تحصیلی، خبرهایی از بهسازی مدارس توسط گروههای جهادی منتشر میشود؛ اما همزمان، آمار تکاندهنده مدارس کانکسی، یادآور واقعیتی است که هیچ رنگوبویی قادر به پنهان کردن آن نیست.
بهگفته سرگرد سید سجاد خلفوند، مسئول سازمان بسیج سازندگی سپاه لرستان، در قالب طرح شهید روحالله عجمیان بیش از 180 مدرسه بههمت گروههای جهادی مردمپایه بهسازی و رنگآمیزی شدهاند.
این اقدام که در چارچوب جهاد سازندگی نوین صورت میگیرد، تلاش دارد بخشی از نیاز فوری مدارس را پاسخ دهد و محیطهای آموزشی را برای دانشآموزان شادابتر کند.
پروژههای جهادی معمولاً با سرعت بالا و هزینه کم اجرا میشوند. در روستاهای کوچک، در حاشیه شهرها، در مناطق محرومی که بودجههای رسمی بهسختی به آنها میرسد.
این گروهها با قلممو، رنگ مدرسهها را از رخوت و فرسودگی بیرون میآورند. در لرستان بیش از 1200 مدرسه کانکسی وجود دارد که حدود 10 درصد مدارس این استان را تشکیل میدهند.
از این تعداد، 400 مدرسه کانکسی در مناطق شهری و بیش از 800 مدرسه در مناطق روستایی و عشایری لرستان قرار دارند. مدارس کانکسی نه عایق مناسبی در برابر سرما دارند، و نه در برابر گرما مقاوماند.
از سوی دیگر بیشتر این مدارس یک یا دو کلاسهاند و در مناطق صعبالعبور ساخته شدهاند. لرستان در شاخصهای توسعه انسانی و آموزشی همواره پایینتر از میانگین کشوری قرار دارد.
این روایت واقعیت تلخی را آشکار میکند: فاصله میان شعار عدالت آموزشی و تجربه زیسته کودکان لرستان.
انتهای پیام/644/.