به گزارش خبرگزاری تسنیم از سمنان، بحران کمآبی در استان سمنان سالها است به یکی از دغدغههای اصلی مردم و مسئولان تبدیل شده است، استانی که بهدلیل موقعیت جغرافیایی خاص و اقلیم خشک، همواره با محدودیت منابع آبی روبهرو بوده و اکنون بیش از هر زمان دیگری نیازمند تصمیمهای راهبردی و پایدار برای عبور از شرایط موجود است.
بر اساس آمارهای رسمی، بخش قابل توجهی از آب شرب در سمنان از منابع زیرزمینی تأمین میشود؛ منابعی که به دلیل برداشتهای مکرر و کاهش بارندگی، در معرض افت شدید قرار گرفتهاند. این موضوع باعث شده است که بسیاری از شهرستانهای استان، از جمله میامی، مهدیشهر، دامغان و سرخه با تنشهای آبی جدی دستوپنجه نرم کنند.
مسئولان استان میگویند که تنها راه نجات از این بحران، تغییر رویکرد در مدیریت منابع آب است. به باور آنان، دیگر نمیتوان با طرحهای کوتاهمدت و تصمیمهای مقطعی به مقابله با کمآبی رفت، بلکه نیاز به برنامهای اصولی و درازمدت وجود دارد که همه دستگاهها را در مسیر مشترک تأمین پایدار آب همسو کند.
در همین راستا، نشست کارگروه سازگاری با کمآبی بهتازگی برگزار شد تا ضمن بررسی وضعیت شهرستانها، راهکارهایی برای تکمیل پروژههای نیمهتمام، برنامهریزی برای مواقع اضطراری و بهرهبرداری از ظرفیتهای جدید تدوین شود؛ موضوعی که به گفته مدیران اجرایی، اگر بهموقع عملیاتی گردد، میتواند تابستان آینده را برای مردم استان کمدغدغهتر کند.
محمدجواد کولیوند، استاندار سمنان در نشست کارگروه سازگاری با کمآبی استان، بر ضرورت تغییر نگاه به موضوع آب و پرهیز از اقدامات مقطعی تأکید کرد و افزود: مدیریت علمی منابع موجود و استفاده بهینه از ظرفیتها میتواند مسیر پایداری برای رفع کمبودها ترسیم کند.
وی در ادامه بیان کرد: تأمین پایدار آب، موضوعی است که باید در صدر اولویتها قرار گیرد و تنها با همکاری همه دستگاهها امکانپذیر خواهد بود. به گفته او، هرگونه سهلانگاری در این حوزه به افزایش تنشهای آبی و بروز مشکلات جدی در مناطق مختلف استان منجر میشود.
استاندار سمنان خاطرنشان کرد: دستگاههای اجرایی موظف هستند با برنامهریزی منسجم و هماهنگی کامل، زمینه کاهش بحران آب را فراهم کنند و این روند باید بهصورت بلندمدت دنبال شود تا از بروز نوسانات جدی در تأمین منابع جلوگیری شود.
کولیوند گفت: وضعیت شهرستانهای میامی، مهدیشهر، دامغان و سرخه نیز بهطور دقیق در این جلسه مورد بررسی قرار گرفت و هدف اصلی آن، ترسیم چشماندازی پایدار برای تأمین نیازهای آبی این مناطق در سالهای آینده بود.
وی عنوان کرد: حل معضل آب نیازمند نگاه جامع است و نباید صرفاً به اجرای طرحهای کوتاهمدت اکتفا کرد. او اضافه کرد که اقدامات فوری اگرچه ممکن است برای مدتی مشکلات را کاهش دهد، اما در بلندمدت به نتیجه نخواهد رسید.
در بخش دیگری از این نشست، منصور کشاورزیان، مدیرعامل آب و فاضلاب استان سمنان، با اشاره به نقش حیاتی تأمین آب شرب پایدار، اظهار کرد: محور اصلی برنامهریزیهای شرکت آبفا، تأمین مطمئن آب آشامیدنی مردم در تمام طول سال است و این موضوع بهعنوان یک اصل اساسی دنبال میشود.
وی تصریح کرد: یکی از مهمترین گامها برای تحقق این هدف، تعیین تکلیف پروژههای نیمهتمام در سطح استان است و باید با سرعت بیشتری روند تکمیل و بهرهبرداری از این طرحها پیش برود تا مردم زودتر از ثمرات آن بهرهمند شوند.
کشاورزیان یادآور شد: تأمین انرژی در شرایط اضطراری نیز بخش دیگری از برنامهها است و در این مسیر، برنامهریزیهای فنی و اجرایی صورت گرفته است تا در مواقع بحرانی، تأمین آب استان دچار مشکل نشود.
وی افزود: اگر این اقدامات بهطور دقیق و منسجم انجام شود، میتوان امیدوار بود که در تابستان آینده استان با کمترین میزان مشکل در حوزه تأمین آب روبهرو شود و پایداری بیشتری در این بخش حاصل گردد.
مدیرعامل آبفای سمنان تأکید کرد: آنچه در این شرایط حیاتی به نظر میرسد، همافزایی میان دستگاههای مختلف و تسریع در اجرای طرحهای نیمهتمام است و تحقق این امر، آیندهای مطمئنتر برای تأمین آب شرب مردم استان رقم خواهد زد.
از همین رو،بررسی روند مدیریت آب در استان سمنان نشان میدهد که ریشه اصلی بسیاری از مشکلات، در نبود نگاه یکپارچه و آیندهنگر به منابع آبی نهفته است. طی سالهای گذشته، اقدامات مختلفی از جمله انتقال آب، حفر چاههای جدید و اجرای طرحهای محدود صورت گرفته، اما به دلیل نبود انسجام و پایداری، این برنامهها تنها بهطور موقت بخشی از مشکل را پوشاندهاند.
کارشناسان تأکید دارند که سمنان برای رسیدن به ثبات در تأمین آب، ناگزیر است به سمت الگوهای نوین مدیریت منابع حرکت کند. استفاده از فناوریهای روز در حوزه تصفیه و بازچرخانی آب، کاهش هدررفت در شبکههای توزیع و توجه ویژه به بهرهوری در بخش کشاورزی میتواند مسیر تازهای برای حل این بحران بگشاید.
در عین حال، بخش مهمی از راهکارها به تغییر الگوی مصرف بازمیگردد. آگاهیبخشی به مردم و فرهنگسازی در مصرف بهینه آب، بهویژه در استانهایی مانند سمنان که منابع محدود دارند، میتواند نقش مهمی در کاهش فشار بر شبکه تأمین ایفا کند و از شدت بحران در سالهای آینده بکاهد.
تحلیل شرایط موجود همچنین نشان میدهد که اگرچه تکمیل پروژههای نیمهتمام و پیشبینیهای اضطراری ضروری است، اما اصل ماجرا در تداوم نگاه راهبردی و هماهنگی میان نهادهاست. تنها با چنین رویکردی میتوان امیدوار بود که استان سمنان از چرخه همیشگی کمبود و بحران عبور کرده و به سمت یک نظام پایدار در تأمین آب حرکت کند.
انتهای پیام/363/