به گزارش خبرگزاری تسنیم، والیبال برزیل، با وجود پیشینهای پرافتخار در سطح جهانی، در سالهای اخیر با چالشهایی جدی در ساختار مدیریتی و سازمانی خود مواجه شده است. بحث درباره ضرورت اصلاح این ساختار، پس از پایان رقابتهای قهرمانی جهان 2025 و موفقیت درخشان ایتالیا، دوباره در محافل ورزشی این کشور بالا گرفته است.
ایتالیا در سال 2025 نهتنها قهرمان جهان در هر دو بخش مردان و زنان شد، بلکه در ردههای پایه نیز موفقیتهای چشمگیری به دست آورد. این موفقیت اتفاقی نیست؛ بلکه نتیجه مدل مدیریتی منسجمی است که در آن، فدراسیون وظیفه هدایت و توسعه تیمهای ملی را برعهده دارد و لیگهای حرفهای مستقل، اما کاملاً پایدار، اداره رقابتهای باشگاهی را پیش میبرند. همین تفکیک مسئولیتها موجب شده که هر بخش بتواند بر کارکرد اصلی خود تمرکز کند و از تداخل منافع جلوگیری شود.
در مقابل، در برزیل هنوز مرز روشنی میان نقش فدراسیون و باشگاهها وجود ندارد. فدراسیون والیبال برزیل (CBV) همزمان مسئول تیمهای ملی، سازماندهی مسابقات باشگاهی، جذب اسپانسر و حتی امور داوری و ثبت بازیکنان است. این تمرکز بیش از حد وظایف در یک نهاد، در عمل موجب کاهش کارایی، افت جذابیت رقابتها و نارضایتی باشگاهها شده است.
نشانههای این نارضایتی ماههاست که در جلسات داخلی بین باشگاهها و فدراسیون بروز یافته و حالا به شکل علنی وارد فضای رسانهای شده است. در مرکز این بحثها، موضوع تقسیم وظایف و ایجاد مدلی جدید برای اداره سوپرلیگا قرار دارد. بسیاری از کارشناسان بر این باورند که ادامه مسیر فعلی نهتنها رشد اقتصادی لیگ را محدود میکند، بلکه میتواند جایگاه بینالمللی والیبال برزیل را نیز تضعیف کند.
مدل پیشنهادی جدید میتواند با تشکیل نهادی مستقل از باشگاهها برای مدیریت لیگ و حفظ نقش نظارتی فدراسیون در زمینههای فنی و انضباطی همراه باشد. چنین الگویی، اگر بهدرستی طراحی شود، میتواند ضمن تضمین شفافیت مالی، به بهبود کیفیت رقابتها، جذب اسپانسرهای جدید و افزایش مخاطبان کمک کند.
با این حال، تحقق این هدف مستلزم همکاری صادقانه میان همه بازیگران اصلی است. باشگاهها باید از نگاه صرفاً منفعتطلبانه فاصله بگیرند و فدراسیون نیز آماده باشد تا بخشی از کنترل خود را واگذار کند. تنها در صورت وجود اعتماد متقابل و نگاه ملی، والیبال برزیل میتواند از بحران ساختاری فعلی عبور کند و جایگاه پیشین خود در جهان را بازیابد.
در نهایت، آنچه آینده والیبال این کشور را تعیین میکند، نه اختلاف نظرها، بلکه توانایی طرفین در گفتوگوی سازنده و تصمیمگیری جمعی برای نوسازی سیستم است. برزیل ظرفیت و استعداد لازم را دارد؛ آنچه اکنون نیاز است، اراده برای تغییر است.
انتهای پیام/