به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، حنیف غفاری در یادداشتی نوشت: دامنه و عمق جنگ اوکراین روز به روز گسترده تر و مدیریت آن دشوار تر می شود. 29 عضو اروپایی پیمان آتلانتیک شمالی در مجموع مخالف چینش میز مذاکرات دوجانبه میان کی یف -مسکو و پایان دادن به جنگ کنونی هستند. از سوی دیگر، بسیاری از سیاستمداران اروپایی مانند مکرون اذعان کرده اند که طرفین درگیر دیگر نمی توانند به دستاوردی بیشتر از آنچه در میدان کسب کرده اند برسند! اوکراین بسیاری از سرزمینهای خود را از دست داده و روسیه نیز ظاهرا عزم چندانی برای تعمیم نبرد به مناطقی غیر از دونباس را ندارد. اما این فرضیه اروپاییان نادرست از آب در آمده است!
مقامات اوکراینی میگویند روسیه در تازهترین حمله خود 35 موشک که بسیاری از آنها بالستیک بودند و 60 پهپاد را به سوی تاسیسات استخراج و فرآوری گاز در مناطق شمالشرقی خارکیف و مرکزی پولتاوا شلیک کرده است.این حمله که شب گذشته تا بامداد جمعه ادامه داشت بزرگترین حمله روسیه از زمان آغاز جنگ علیه تاسیسات گازی اوکراین توصیف شده است. ، روسیه در این حمله در مجموع 381 پهپاد و 35 موشک به کار برده بود. مقامات میگویند هدف مسکو نابودی شبکه برق اوکراین پیش از زمستان بوده است.
فارغ از صحت و سقم شدت ادعای مطرح شده از سوی اوکراینی ها، باید اکنون به این سوال پاسخ داد که گسترش دامنه جنگ اوکراین به مناطقی حساس مانند خارکیف و پولتاوا نشانه چیست؟ قدر متیقن ماجرا این است که روسها از نقاط کانونی مانند « دونباس» عبور کرده و نقشه جنگ اوکراین را بار دیگر بازتعریف نموده اند. اصرار خاص ناتو بر عدم ارائه تضمینهای امنیتی به مسکو در پایان دادن به جنگ کنونی، اصلی ترین نقش را در تشدید این روند ایفا نموده است. صورتبندی ماجرا چندان دشوار نیست: روسها معتقدند «ناتو» و نه «دولت اوکراین»باید در خصوص پایان بخشیدن به درگیری های اخیر «تضمین»ارائه کنند و تعهدات دولتی ورشکسته مانند زلنسکی نمی تواند روسها را مجاب به پایان بخشیدن به درگیری ها در اوکراین سازد.
در مقابل، آمریکا و کشورهای اروپایی عضو ناتو به دنبال توافق آتش بسی هستند که در آن روسیه از تمامی مناطق نبرد عقب نشینی نموده و نظام گسترش ناتو به شرق و دیگر نقاط را بپذیرد! بدیهی است که در چنین شرایطی احتمال دستیابی به آتش بس صفر خواهد بود. نتیجه استمرار این روند، ریسک پذیری بیشتر روسها در میدان و برهم خوردن ثوابت و پیش فرضهای ناتو در میدان است. زمانی که «میدان « تغییر پیدا کند، «فرامتن میدان»نیز تغییر می یابد. در این صورت دستیابی به صلح نسبت به هر زمان دیگری ناممکن تر خواهد بود. این قاعده ساده ایست که مقامات ارشد اروپایی عامدانه خود را از درک آن محروم ساخته اند!
منبع: صبحنو
انتهای پیام/