به گزارش خبرگزاری تسنیم، خیابانها دیگر فقط مسیر عبور انسانها نیستند. سگهای بلاصاحب، بیوقفه در محلههای مسکونی، اطراف مدارس و حاشیه شهرها پرسه میزنند و این حضور، به بخشی از زندگی روزمره مردم تبدیل شده است؛ حضوری که حالا دیگر نمیتوان آن را صرفاً به چشم یک عادت دیداری نگاه کرد. پشت این تصویر تکراری، واقعیتی تلخ پنهان شده؛ تهدیدی مستقیم برای جان انسانها. طی یک سال گذشته، بیش از 21 هزار مورد سگگزیدگی در استان ثبت شد؛ آماری که اگرچه عددی خشک به نظر میرسد، اما در دل خود روایتهایی از رنج، ترس و مرگ دارد.
در مسجد سلیمان، کودک 10 سالهای پس از حمله یک سگ ولگرد با وجود دریافت واکسن و سرم ضد هاری، جان خود را از دست داد. چند هفته بعد در شوش، کودکی دیگر قربانی شد؛ این بار زنده ماند، اما زخمهای روانیاش هنوز التیام نیافتهاند.
در اهواز، حدود 5 هزار سگ بلاصاحب شناسایی شدهاند. هزینه درمان هر مورد حیوانگزیدگی بین 15 تا 20 میلیون تومان برآورد میشود؛ رقمی که نهتنها فشار مالی سنگینی بر خانوادهها وارد میکند، بلکه نظام سلامت را نیز با چالشهای جدی مواجه کرده است.
با وجود آییننامههای مشخص وزارت کشور، هنوز سازوکار مؤثری از سوی شهرداریها، دهیاریها و بخشداریها برای کنترل این بحران ارائه نشده است. طبق گزارشهای رسمی، تعداد سگهای بلاصاحب نسبت به سالهای گذشته تا 30 درصد افزایش یافته است، خشکسالیهای اخیر، مهاجرت روستاییان به حاشیه شهرها، زبالهگردی حیوانات وحشی و درگیری آنها با سگهای ولگرد، همه و همه در شکلگیری چرخهای معیوب نقش داشتهاند؛ چرخهای که سلامت انسانها را تهدید میکند و نشانهای از فروپاشی نظم شهری و بیتوجهی به مسئولیتهای اجتماعی است.
با آغاز فصل مدارس، حضور سگهای بلاصاحب در اطراف مراکز آموزشی، امنیت کودکان را به خطر انداخته، این وضعیت دیگر قابل چشمپوشی نیست و سکوت در برابر آن به معنای پذیرش مرگهای قابل پیشگیری است؛ مرگهایی که میتوانستند هرگز اتفاق نیفتند، اگر ارادهای برای اقدام وجود داشت.
برای مهار این بحران، باید از شعار عبور کرد و به عمل رسید. تشکیل ستاد بحران شهری با محوریت سلامت عمومی، اجرای طرحهای زندهگیری و عقیمسازی هدفمند، اختصاص بودجه اضطراری از محل اعتبارات استانی، راهاندازی سامانه گزارش مردمی برای واکنش سریع و آموزش عمومی در مدارس و رسانهها، میتوانند بهعنوان گامهای فوری در دستور کار قرار گیرند.
خوزستان با تمام ظرفیتهای انسانی و منابع طبیعیاش، سزاوار شهری امنتر و انسانیتر است. بحران سگهای بلاصاحب، آزمونیست برای سنجش اراده مدیران و همبستگی اجتماعی، آزمونی که دیگر نمیتوان آن را به تعویق انداخت.
گزارش از: مینو فرچراغی
انتهای پیام/