گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- نخستوزیر ایتالیا، جورجا ملونی، تاکنون در قبال دزدی دریایی صهیونیستها مبنی بر توقیف ناوگان صمود موضعی مبتنی بر سکوت و انفعال اختیار کرده است. این خاموشی زمانی آشکارتر و غیرقابل دفاعتر جلوه میکند که در نظر بگیریم 22 نفر از اتباع ایتالیا در قالب کاروان دریایی موسوم به «ناوگان صمود» حضور داشتهاند؛ به عبارت دیگر، شهروندان ایتالیایی مستقیماً توسط نیروهای اسرائیلی بازداشت شدهاند، در حالی که رهبر دولت ایتالیا از موضعگیری قاطعانه در این باره طفره میرود.
این وضعیت منجر به وقوع تجمعات اعتراضی گسترده در سراسر ایتالیا شد. شهرهایی چون رم، میلان، بولونیا و ناپل شاهد اعتراضات گسترده بودند. در بولونیا، اعتراضات به درگیری فیزیکی کشید و نیروهای پلیس ضد شورش مجبور به استفاده از گاز اشکآور علیه معترضان شدند؛ این درگیریها در نزدیکی ایستگاه اصلی قطار شهر رخ داد که صدها نفر در آنجا تجمع کرده بودند. در میلان، حدود بیست هزار نفر در راهپیمایی بزرگ شرکت کردند و در پایتخت، رم، برآوردها حاکی از حضور ده هزار نفر در مسیری بود که از کولوسئوم آغاز و تا منطقه پورتای سن پائولو امتداد یافت.
آنتونیو تایانی، وزیر امور خارجه ایتالیا، رسماً تأیید کرد که 22 شهروند ایتالیایی عضو ناوگان، در حال حاضر تحت بازداشت رژیم اسرائیل هستند. در واکنش به این بحران، بزرگترین سندیکای کارگری ایتالیا خواستار برگزاری یک روز اعتصاب عمومی سراسری شد. ملونی در ماههای اخیر به دلیل اتخاذ رویکردی منفعلانه و گاه جانبداری علنی از اسرائیل در قبال عملیات نظامی در غزه، با انتقادات شدید داخلی مواجه بوده است.
این انتقادات پس از آن شدت گرفت که او تقریباً یک ماه پیش، اقدامات اسرائیل در نوار غزه، شامل کشتار زنان و کودکان بیگناه، را تحت عنوان «دفاع از خود» توجیه کرد، هرچند مدعی شد که تلآویو «اصل تناسب» را رعایت نکرده است. این نوع موضعگیری، که شباهت نزدیکی به مواضع صدراعظم آلمان، اولاف شولتز، در قبال نسلکشی غزه دارد، نمادی از ظهور نسل جدیدی از سیاستمداران غیرمستقل، خشونتگرا و ناکارآمد در اروپای امروز است که به طور مستقیم بر تشدید معضلات امنیتی، اقتصادی و بینالمللی در اتحادیه اروپا و حوزه یورو میافزاید.
در شرایط فعلی، با توجه به بازداشت دهها شهروند ایتالیایی، ادامه سکوت ملونی در برابر اقدام آشکار گروگانگیری اسرائیل دیگر قابل تحمل نیست. اگر او به این جانبداری آشکار ادامه دهد، قطعاً مسئله غزه و سرنوشت «ناوگان صمود» به بزرگترین نقطه ضعف سیاسی (پاشنه آشیل) وی در مقام نخستوزیری تبدیل خواهد شد. مطالبه عمومی و گسترده شهروندان ایتالیایی برای حمایت از افراد دستگیر شده، نمود عینی از شکاف عمیق میان «حاکمیت دولتی» و «مردم» در ایتالیا (و به تبع آن در سایر کشورهای اروپایی) است.
فقدان غیرت دولت ایتالیا در دفاع از حقوق حقه و اولیه شهروندان بازداشت شده این کشور در ناوگان صمود، بار دیگر از نگاه و رویکرد واقعی دولتهای غربی از حق حیات و حق آزادی بیان پرده بر میدارد!
انتهای پیام/