به گزارش خبرگزاری تسنیم از بهشهر، میانکاله جایی که هر سال بهشت زمستانی پرندگان مهاجر است. حضور دوباره فلامینگوها نهتنها جلوهای از زیبایی طبیعت، بلکه نشانهای از تابآوری زیستبوم شکننده خزر است.
در روزهایی که باد از سوی خزر میوزد و شاخههای گز و نی زیر نسیم میرقصند، لکههای صورتی بر سطح آب میانکاله نقش میبندد؛ فلامینگوها بازگشتهاند. این بازگشت خبری خوش برای دوستداران طبیعت و کارشناسان محیط زیست است، چرا که حضور این پرندگان حساس، گواهی از حیات تالاب و پایداری نسبی اکوسیستم آن بهشمار میرود، اما در پس این تصویر زیبا، نگرانیهایی هم پنهان است؛ از کمعمق شدن آب تا کاهش منابع غذایی و تهدیدات انسانی که سایهای سنگین بر بالهای لطیف فلامینگوها انداخته است.
رقص صورتی در آینه آب
صبحهای میانکاله تماشایی است. خورشید که طلوع میکند، فلامینگوها با بالهای گشوده و منقارهای خمیدهشان در میان آب کمعمق به جستوجوی غذا مشغول میشوند. انعکاس صورتیرنگشان روی سطح تالاب، میانکاله را به تابلویی از نقاشیهای خداوند بدل میسازد. یکی از محیطبانان منطقه میگوید: وقتی فلامینگوها میآیند، میفهمیم تالاب هنوز زنده است. این پرندگان فقط در محیطی میمانند که آرام و سالم باشد.
مخاطرات در سایه زیبایی
اما این آرامش به ظاهر همیشگی نیست. خشکی تدریجی بخشی از تالاب، آلودگی ناشی از فاضلاب شهری و ورود دامها به حاشیه آن، زیستگاه فلامینگوها را تهدید میکند. کارشناسان محیط زیست معتقدند که هر تغییر کوچک در ترکیب آب یا رسوبات میتواند بر چرخه غذایی و توان بقا و تولیدمثل آنها اثر بگذارد.
به عقیده کارشناسان، میانکاله برای فلامینگوها مثل پناهگاه زمستانی است. اگر منابع غذایی از بین برود یا سطح آب افت کند، این پرندگان مسیر مهاجرت خود را تغییر خواهند داد و این یعنی یک هشدار جدی برای اکوسیستم شمال ایران.
میراثی جهانی، مسئولیتی محلی
میانکاله تالاب محلی بهشمار نمیرود، بلکه ذخیرهگاه زیستکره جهانی ثبت شده در یونسکو است. این یعنی هر پرندهای که در آن فرود میآید، بخشی از سرمایه طبیعی جهان است. با این حال حفاظت از این گنجینه بر دوش مردم بومی و نهادهای محیط زیست کشور است.
صیاد سالخوردهای از اهالی امیرآباد میگوید: وقتی پرندهها میانکاله رو ترک کنند، زیست به هم میخوره ما با همین طبیعت نفس میکشیم.
حفاظت و همزیستی
حفاظت از فلامینگوها، فقط ممنوع کردن شکار نیست، بلکه برنامهای همهجانبه میخواهد، کنترل ورود آلایندهها، جلوگیری از چرای بیرویه، تأمین حقآبه تالاب و آموزش جوامع محلی.
به گفته یکی از فعالان محیط زیست، میانکاله زمانی نجات پیدا میکند که مردم منطقه حس کنند بخشی از آن هستند، نه صرفاً تماشاگر.
ورود فلامینگوها به میانکاله در حقیقت نوید بخش زندگی است و این را رئیس ذخیرهگاه و پناهگاه حیاتوحش میانکاله گفته و ادامه میدهد: با شروع فصل پاییز تالاب بینالمللی میانکاله میزبان گونههای مختلف پرندگان مهاجر و از جمله فلامینگوها شده است.
علیاکبر فدایی، رئیس ذخیرهگاه و پناهگاه حیاتوحش میانکاله، این را هم گفت که با شروع فصل پاییز، تالاب بینالمللی میانکاله میزبان گونههای مختلف پرندگان مهاجر است و ورود فلامینگوها با شروع پاییز در میانکاله این روزها شروع شده و دسته دستهها فلامینگوهای صورتی تصویری زیبا از تلاقی حیات و طبیعت میسازند.
وی با تاکید بر اینکه بیشتر پرندگان از میانکاله عبور میکنند تاکید کرد: البته برخی پرندگان هم تالاب را برای زمستانگذرانی انتخاب میکنند.
فدایی گفت: بیشتر فلامینگوهای وارد شده به تالاب پس از مدتی به مسیر مهاجرت خود ادامه میدهند.
رئیس ذخیرهگاه و پناهگاه حیاتوحش میانکاله تصریح کرد: تعدادی از آنها میانکاله را بهعنوان زیستگاه زمستانی خود انتخاب کردهاند و تا پایان فصل سرما در این منطقه باقی میمانند.
به گفته فدایی حفظ آرامش و امنیت در زیستگاههای طبیعی برای حفاظت این گونهها ضرورت دارد.
وی پیشبینی کرد: در ماههای آینده شاهد افزایش مهاجرت پرندگان باشیم و اوج حضور در اواخر آذرماه خواهد بود.
رئیس ذخیرهگاه و پناهگاه حیاتوحش میانکاله بیان کرد: ورود فلامینگوها جلوهای تازه و چشماندازی طبیعی به میانکاله بخشیده است و توجه علاقهمندان به پرندهنگری و طبیعتگردی را به خود جلب میکند.
فدایی یادآور شد: تالاب میانکاله به «بهشت پرندگان» مشهور بوده و از زیستگاههای پرندگان مهاجر در شمال ایران است که هر سال میزبان هزاران پرنده از گونههای مختلف خواهد بود.
به گزارش تسنیم، بازگشت فلامینگوها استمرار حیات است، اما این تصویر برای ماندن نیاز به مراقبت دارد. امروز برای حفظ این پرندگان زیبا و زیستگاهشان تلاش کنیم، فردا شاید از فلامینگوها تنها عکسی در قاب خاطرهها بماند. میانکاله، تنها تالاب صرف نیست، تپش قلب شمال ایران است که با هر بال زدن فلامینگوها زندهتر میشود.
انتهای پیام/