به گزارش «یافا ذیب» خبرنگار تسنیم در کرانه باختری، با گذشت دو سال از عملیات طوفان الاقصی در هفتم اکتبر 2023 ، به رغم تمام رنجها و خساراتی که غزه در طول دو سال جنگ تا برقراری آتش بس با آن مواجه بود، بازتاب این درد و مصیبت در خانه همه فلسطینیان در اقصی نقاط عامل نیز نمایان است.
.
در کرانه باختری و در حدفاصل شهرها و روستاهای مختلف این منطقه، فلسطینیها حامل پیامهای امیدبخش خود برای مردم نوار غزه هستند؛ پیامهای برخاسته از احساس همبستگی، عشق و امید و احیانا دردی که کمتر از درد آنها نیست. امروز و بعد از دو سال تحمل مصائب و سختی های جنگ و درد و رنج مستمر، پیام فلسطینیان ساکن کرانه باختری خطاب به مردم غزه چیست؟
«بلال عیاد»، از ساکنان اردوگاه قلندیا با اشاره به سیاست ظالمانه گرسنگی دادن عامدانه رژیم صهیونیستی علیه زنان و کودکان مظلوم میگوید: کاملا آشکار است که سیاست گرسنگی دادن مردم مظلوم غزه، راهبردی اسرائیلی بود که مغایر همه معیارها و موازین بین المللی است.
وی در ادامه با اشاره به پیشینه این سیاست و پیامدهای آن در جریان جنگ جهانی میگوید: روسیه، یک بار برلین را محاصره کرد و با آغاز سیاست گرسنگی دادن عامدانه، همگان اقدام به ارسال موادغذایی توسط هواپیمایی بینالمللی برای کمک به برلین کردند و این اقدام روسیه را جنایت بینالمللی قلمداد کردند. به نظر من ملت ما در غزه نیازمند کمک و حمایت عربی و بینالمللی است
«عیسی مطیر»، از ساکنان اردوگاه قلندیا نیز با تاکید بر تصاویر دلخراش مخابره شده از جنایات نظامیان رژیم صهیونیستی در باریکه غزه می گوید: تصاویر غزه گویای همه چیز است، وضعیتی فاجعهبار. هیچ ملتی در دنیا آنچه ملت ما در غزه کشیدند را تجربه نکرده است. چیزی در غزه باقی نمانده ، نه درخت، نه سنگ، نه حیوان و نه پرندگان؛ حتی پرندگان جان خود را از دست دادند. حتی حیوانات در غزه جان دادند. اسرائیل خانهها را روی سر مردم بمباران میکرد. من نمیدانم، دیگر فراتر از این چه کاری میخواهند انجام دهند؟ پاسخ توافق ترامپ از سوی حماس ابلاغ شده، پس چرا آتشبس را برقرار نمیکنند؟
«سیما سلیمان» دختر نوجوان فلسطینی ساکن در کرانه باختری با شرمندگی از ناتوانی اش برای کمک به مردم غزه می گوید و می افزاید: اهالی غزه باید واقعا ما را ببخشند، کاری از دستمان برنمیآمد که برای آنها انجام دهیم. خطاب به آنها میگویم بابت آنچه که برای شما اتفاق میافتد، بسیار متاسفیم. ما نتوانستیم در هیچ چیز در کنار شما بایستیم. فقط میتوانیم برای شما دعا کنیم و آرزوی موفقیت داشته باشیم.
«امجد رفیق»، دانش آموز فلسطینی نیز معتقد است: نمیتوانیم غزه را توصیف کنیم. غزه بعد از آنچه برسرش آمد و نسلکشی و قتلعامی که در آن صورت گرفت، عزیز شد. من از حال و احوال شخصی خودم صحبت میکنم، از سال 2008 اینجا آمدم اما هیچ گاه خوشحال نبوده و نیستم، چون برادران ما در غزه نه غذا دارند، نه آب و حتی چیزی برای خوردن. شما کشتارهایی که در این اواخر در غزه رخ داد را شاهد هستید. ما فقط میتوانیم، بگوییم که اصلا از مشاهده این وضعیت راضی نیستیم و برای آنها ناراحتیم.
«فواز رجوب»، از اهالی شهر الخلیل نیز با شرمساری مشابه میگوید: چه پیامی باید به آنها بدهیم؟ آنها باید به ما پیام دهند، ما باید از آنها یاد بگیریم تا به آنها پیام دهیم. تنها چیزی که میتوانم بگویم، این است که خدا همراهشان باشد و به آنها صبر دهد و این مرحله را برای آنها ختم به خیر کند و همه دردها و رنجهایشان را التیام بخشد.
«علی حسین»، یکی دیگر از نوجوانان ساکن در کرانه باختری خطاب به اهالی غزه میگوید: به شما به خاطر ایستادگی و مقاومتشان درود میفرستیم. خدا یار و یاورتان باشد. البته که ظلم بسیاری در این جنگ صورت گرفت اما انشاالله که این رنج پایان یابد و همه چیز تمام شود. اگرچه چیزی برای آنها باقی نمانده است، نه مدرسهای دارند و نه هیچ چیز دیگری، نه آموزش، نه غذا، نه آب، آنها با ظلم و ستمی عظیم دست و پنجه نرم میکنند.
یکی از دختران نوجوان فلسطینی ساکن کرانه باختری نیز معتقد است اهالی غزه به ما درس صبر میدهند، ما فلسطینیها طعم این درد را زیاد چشیدهایم. ما در طول این سالها نتوانستیم به آنها کمکی کنیم، یا برایشان کاری انجام دهیم. اما وقتی درد و رنج بچهها، زنان، سالمندان، کودکان را مشاهده میکنیم این به ما درس صبر میدهد که آنها چقدر ملت صبور و خویشتنداری هستند.
دو سال از جنگ اکتبر سپری شد و زخم غزه همچنان باز است، اما صدای حمایت و عشق ما در کرانه باختری به گوش آنها میرسد. پیامهای ما نه صرفا کلمات و واژهها بلکه عهدی مبتنی بر ایستادگی و اتحاد است، چرا که فلسطین متحد است و زخم ما یکی است و امیدمان هرگز رنگ نمیبازد.
انتهای پیام/