به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، منطقه حفاظتشده سفیدکوه با وسعت70 هزار هکتار در جنوب شرقی خرمآباد قرار دارد. محدودهای کوهستانی با ارتفاعاتی که از 1120 تا 3870 متر از سطح دریا امتداد یافتهاند.
بافت طبیعی سفیدکوه از جنگلهای بلوط ایرانی، بنه، زالزالک، گلابی وحشی و گون تشکیل شدهاست. در لایههای زیرین، گیاهان دارویی و مرتعی آویشن، کرفس کوهی، کاکوتی و بومادران رشد میکنند.
هر بوتهای در اینجا بخشی از نظامی پیچیده است که قرنها خود را با اقلیم سخت زاگرس سازگار کرده. آبوهوای سفیدکوه سرد و نیمهمرطوب است. در زمستان، برف گاه تا شانهی بلوطها بالا میآید.
در بهار، چشمهها با زایش دوباره زمین به جوش میآیند. رودخانههای فصلی گرگر و چمسنگر در دامن کوه جاریاند و حیات را در مسیر خود میپراکنند.
اما اقلیم تنها نیمی از هویت سفیدکوه است. نیم دیگرش را انسانی تشکیل میدهد که از هزاران سال پیش در کنار آن زیسته است؛ مردمانی که با زبان لری و فرهنگ زاگرسی، با کوه و زمین پیمان بستهاند.
در سال 1369 سازمان حفاظت محیطزیست بهدلیل تنوع زیستی و اهمیت اکولوژیکی این منطقه، سفیدکوه را بهعنوان یکی از مناطق حفاظتشده ملی اعلام کرد. از آن زمان تاکنون، این پهنه به پناهگاهی برای گونههای نادر غرب ایران بدل شدهاست.
در پاییز، پرندگان شکاری از شمال به جنوب پرواز میکنند و بر قلههای این منطقه فرود میآیند. در زمستان، پلنگ ایرانی برای شکار بزهای کوهی به دامنهها میآید و در بهار، سمندر لرستانی در چشمههای سرد و شفاف زادآوری میکند.
لرستان در مجموع بیش از 460 هزار هکتار منطقه حفاظتشده دارد و در این پهنه عظیم، تنها حدود 120 محیطبان فعال هستند و به 340 محیطبان جدید نیاز است.
هر محیطبان مسئول محافظت از میانگین 4000 هکتار از اراضی کوهستانی است. بهگفته کامران فرمانپور، مدیرکل محیطزیست لرستان، بهرهگیری از دوربینهای هوشمند و سامانههای پایش دیجیتال توانسته بخشی از ضعف انسانی را جبران کند.
در مقیاس ملی، ایران دارای 310 منطقه حفاظتشده با وسعت حدود 19 میلیون هکتار است. اما سفیدکوه، هر درخت بلوطش نشانه هزار سال پایداری است. هر سنگش گواه ریشههای زمین. و هر محیطبانش، نگهبان بیمرز میان انسان و طبیعت.
انتهای پیام/644/.