به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، پریسا محققی فوق تخصص طب نوزادان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با تشکر از برگزارکنندگان، بر لزوم تغییر رویکرد به سمت پیشگیری تأکید و با اشاره به ضربالمثل آمریکایی یک سنت پیشگیری، ده دلار صرفهجویی است، نقش اساسی پیشگیری در سطوح مختلف را تبیین کرد.
وی با اشاره به ارزش افزوده بسیار بالای سرمایهگذاری در سلامت نوزادان تصریح کرد: زمانی که یک نوزاد را مرخص میکنیم، برای 70 سال آینده زندگی مفید به جامعه اضافه میکنیم، در حالی که در مورد یک فرد 60 ساله، این زمان به 10 تا پانزده سال محدود میشود.
نوزادان نارس: ضعیفترین حلقه زنجیره سلامت
فوق تخصص طب نوزادان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با انتقاد از کمتوجهی به نوزادان نارس در مباحث سلامت، آنها را ضعیفترین حلقه در زنجیرهی بهداشت دانست.
وی اشاره کرد: این نوزادان، که اغلب از اقشار محروم جامعه هستند، پس از ترخیص از بیمارستان با چالشهای عظیمی در مسیر مراقبتهای تخصصی مانند گفتاردرمانی، کاردرمانی و غربالگریهای مکرر روبهرو میشوند.
محققی تأکید کرد: اگر این مراقبتهای تکمیلی پس از ترخیص ارائه نشود، این نوزادان در آینده با ناتوانیهایی مواجه شده و هزینههای سنگینتری را بر خانواده و جامعه تحمیل خواهند کرد.
وی از مسئولان خواست تا با نگاهی جامعتر به سلامت نوزادان، خدمات پس از ترخیص این گروه را تحت پوشش بیمهای قرار دهند و در ادامه افزود: این یک سرمایهگذاری برای سلامت جامعه است و بازپرداخت آن بسیار بیشتر از هزینه اولیه خواهد بود.
محققی به ثابت ماندن شاخص فوت نوزادان در سالهای اخیر اشاره کرد و اظهار داشت: این شاخص ارتباط مستقیمی با سلامت و سواد مادر در دوران بارداری دارد.
فوق تخصص طب نوزادان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در پایان تأکید کرد: جوانی جمعیت تنها به دنیا آوردن بچه نیست؛ یک بچه خوب داشتن و بزرگ کردنش هم هست.
اجرای استانداردهای بالینی در گرو بلوغ فرهنگی و ساختار مدیریتی در نظام سلامت
مانی یوسفوند معاون دفتر ارزیابی فناوری و تدوین استانداردهای بالینی وزارت بهداشت، در تشریح چالشهای فراروی پیادهسازی مؤثر استانداردهای بالینی در نظام سلامت، تأکید کرد: اگرچه زیرساختهای قانونی وجود دارد، اما فقدان مدیریت، پایش و فرهنگسازی مانع اصلی اجرای این دستورالعملهاست.
وی با اشاره به اینکه یک گایدلاین استاندارد باید ویژگیهایی، چون ایمنی، اثربخشی، کارایی و قابلیت سنجش را داشته باشد، اعلام کرد که بزرگترین مانع، عدم بلوغ فرهنگی سازمانها است.
یوسفوند بادطرح این پرسش که آیا فرهنگ سازمانی ما به این مرحله رسیده است که پزشک، بیمار و بیمه، دستورالعمل را مبنای عملکرد قرار دهند؟ گفت: یکی از چالشهای اساسی مطرح شده، استفاده ناکافی از دادهها در فرآیند بازپرداخت خدمات است.
او خاطرنشان کرد: ما چقدر از دادهها برای بازپرداخت به پزشکانی استفاده میکنیم که متناسب با دستورالعمل عمل کردهاند؟ در حال حاضر، شاید بهترین پزشکان ما کسانی باشند که خارج از دستورالعمل عمل میکنند و هزینههای نظام سلامت را افزایش میدهند.
یوسفوند با ذکر تجربهای از دوران مدیریتی خود، اشاره کرد که هرچند قوانین بالادستی مدونی در وزارت بهداشت وجود دارد، اما مدیریت پایش و اجرا جایی است که نظام سلامت در آن فقیر است. او تصریح کرد: ما ساختار اجرایی و نیروی تخصصی برای اجرای دستورالعملها نداریم؛ مشخص نیست اگر یک ارائهدهنده استاندارد را اجرا نکند، چه کسی و چگونه او را مورد بازخواست قرار دهد.
نقش دوگانه بیمهها و هزاران سند تدوین شده
یوسفوند در مورد نقش سازمانهای بیمهگر اظهار داشت: سازمانهای بیمهگر به عنوان خریدار خدمت، صرفاً از دستورالعمل برای محدودسازی پرداخت استفاده میکنند و کمتر به جنبههای تشویقی پایبندی به استانداردها توجه میشود.
وی آماری تکاندهنده ارائه داد: در ده سال گذشته، نزدیک به 1420 سند دانشی در قالب وزارتخانه تدوین شده که 700 مورد آن در حوزه خدمات بوده است. اما متأسفانه به دلیل فشارهای سیاسی یا مدیریت نامناسب، این اسناد متناسب با 80 تا 90 درصد خدمات پرشیوع کشور طراحی نشدهاند.
یوسفوند تأکید شد: اصلاح استانداردها تنها با اتصال به نظامهای نوین پرداخت میسر است. تا زمانی که نظام پرداخت مبتنی بر سرویس دیور باشد و پزشک با نوشتن نسخ پرهزینهتر مورد توجه قرار گیرد، ارزشافزودهای برای نظام سلامت ایجاد نخواهد شد. پیشنهاد نهایی برای آینده این است که در فرآیند تدوین استانداردها، با همکاری سازمانهای بیمهگر، بسته پرداخت به عنوان یک فصل یا پیوست به سند اضافه شود تا تشویق و تنبیه متناسب با رعایت یا عدم رعایت استاندارد، از ابتدا در ساختار لحاظ شود.
انتهای پیام/