به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، در حالی که تأمین مسکن یکی از مهمترین حقوق پایهای هر شهروند محسوب میشود، کارگران کشور با بحران جدی مسکن روبهرو هستند؛ بحرانی که در سایه افزایش سرسامآور قیمت مسکن، اجارهبها، و ناکارآمدی دستمزدهای فعلی، روز به روز ابعاد گستردهتری به خود میگیرد.
با نگاهی به شرایط اقتصادی فعلی، بخش عمدهای از حقوق ماهانه کارگران صرف پرداخت اجارهبها میشود؛ در بسیاری از موارد، تا 50یا 60درصد درآمد خانوار تنها برای اجاره یک واحد مسکونی کوچک هزینه میشود. در حالی که مطابق اصول رفاه اجتماعی، نسبت هزینه مسکن نباید بیش از 30درصد درآمد خانوار باشد، آمارهای غیررسمی نشان میدهد این نسبت در میان کارگران بسیار بالاتر است.
علی جعفریآذر، نایبرئیس کمیسیون اجتماعی مجلس، با انتقاد از این وضعیت، میگوید: مسکن به یکی از گرانترین نیازهای زندگی مردم تبدیل شده و برای افراد با درآمد ثابت، بهویژه کارگران و جوانان، به یک کالای دستنیافتنی بدل شده است.
علی جعفریآذر در تشریح طرح پیشنهادی خود برای ساخت مسکن کارگری که در 7استان هم کلنگ ساخت آن زده شده است، گفت: پیشنهاد دادم برای تسریع در ساخت مسکن برای مردم، به جای اینکه صرفاً ادارات کل راه و شهرسازی را درگیر موضوع کنیم، از کارفرمایان و مدیران و صاحبان صنایع، بهویژه بخش خصوصی و خصولتی کمک بگیریم و به ایجاد شهرکهای مسکونی در نزدیکترین نقطه به شهرکهای صنعتی و مراکز کارگاهی و کارخانهای اقدام کنیم که در این صورت شاید کمتر از 2سال هر کارخانه بتواند برای کارگرانی که مسکن ندارند، خانه بسازد.
30سال کار، اما هنوز مستأجر
جعفریآذر میافزاید: برخی افراد با 30سال سابقه کار هنوز مستأجر هستند. این یعنی عملاً هیچگاه نتوانستهاند با حقوق خود خانهدار شوند.
وی ادامه میدهد که طرحها و وعدههای دولتها در زمینه مسکندار کردن مردم، هرچند از نیت خوبی برخوردار بودهاند، اما در عمل به دلیل ضعف در اجرا و افزایش مداوم قیمتها، نتیجه ملموسی نداشتهاند.
*خانههایی دور از محل کار؛ روزی که فقط در مسیر طی میشود
از دیگر مشکلات کارگران، فاصله بسیار زیاد محل سکونت تا محل کار است. جعفریآذر گفت: در شهرهای بزرگ، بسیاری از کارگران و کارمندان روزانه مسافتی بین 70تا 100کیلومتر را برای رسیدن به محل کار طی میکنند. این یعنی از ساعت 5صبح باید خانه را ترک کنند تا شاید 7:30 به محل کار برسند و شبها هم با ترافیک سنگین، ساعت 7یا 8به خانه بازگردند.
این شرایط نهتنها موجب خستگی مفرط جسمی و روانی کارگران میشود، بلکه با افزایش ترافیک، مصرف سوخت و آلودگی هوا، هزینههای کلان اجتماعی و زیستمحیطی نیز به کشور تحمیل میکند.
به گفته جعفریآذر، برای مقابله با این بحران، باید الگوی جدیدی از ساخت مسکن کارگری پیادهسازی شود. او پیشنهاد داده است که دولت، زمینهای مناسب در نزدیکی شهرکهای صنعتی و مراکز اشتغال را آمادهسازی کرده و آنها را در اختیار کارفرمایان قرار دهد تا با مشارکت بخش خصوصی، مسکن مناسب برای کارگران احداث شود.
بنابراین گزارش,در این طرح، زمین به نام کارگران ثبت میشود و اقساط وام ساخت نیز از طریق حقوق ماهانه و در مدتزمانی طولانی تسویه میشود. به گفته وی، چنین مدلی میتواند هم به سرعت ساختوساز بیفزاید و هم مشکل ترافیک، آلودگی و زمان تلفشده را تا حد زیادی کاهش دهد.
به گزارش تسنیم, بحران مسکن برای کارگران کشور به یک تهدید جدی تبدیل شده است؛ تهدیدی که نه تنها سطح معیشت کارگران را پایین نگه داشته، بلکه عملاً امید به خانهدار شدن را از آنها گرفته است. اگر دولت و مجلس برای این موضوع راهحلی فوری، ساختارمند و مشارکتی نیاندیشند، در آیندهای نهچندان دور، باید با موج تازهای از ناامیدی اجتماعی، مهاجرت نیروی کار و افزایش شکاف طبقاتی روبهرو شد.
انتهای پیام/