به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، حضرت زینب (س) الگوی جاودانه پرستاری است؛ زنی که در سختترین لحظات تاریخ، در کنار بیماران و مجروحان دشت کربلا، پرستاری را با ایمان و فداکاری معنا کرد. از آن روز تاکنون، نام او با مفهوم «پرستار» درهم تنیده است؛ نمادی از عشق، صبر و خدمت بیچشمداشت.
در چنین روزی، نام و یاد پرستارانی زنده میشود که سالها در سکوت و فروتنی، بار رنج انسانها را به دوش کشیدهاند. یکی از این فرشتگان زمینی مرضیه بهمنزاده است زنی از دیار خراسان جنوبی که بیش از دو دهه از عمر خویش را وقف خدمت در مجموعه توانبخشی حضرت علیاکبر(ع) کرده است.
مرضیه بهمنزاده پرستاری که در مرکز توانبخشی علیاکبر(ع) بیرجند فعالیت دارد با نگاهی سرشار از آرامش در گفتگو با خبرنگار تسنیم گفت: کار در توانبخشی را نه بهعنوان یک شغل بلکه بهعنوان یک رسالت الهی میبینم. اینجا ما با انسانهایی سروکار داریم که پاک، معصوم و بیریا هستند. حضور در کنارشان در حقیقت نوعی عبادت است.
وی ادامه داد: در این مجموعه بیشتر همکارانم مددجویان را همچون اعضای خانواده خود میدانند. هر نگاه، هر لبخند و حتی هر حرکت کوچک آنان برایمان معنا دارد. سالها در کنارشان زندگی کردهایم، با شادیهایشان خندیدهایم و در رنجهایشان اشک ریختهایم.
پرستار مرکز توانبخشی علیاکبر(ع) بیرجند افزود: تلخترین بخش این مسیر زمانی است که یکی از این عزیزان از میان ما میرود. آن لحظه، قلب آدم میلرزد. چون دیگر فقط یک بیمار نیست که از دست میرود بلکه عضوی از خانوادهمان را از دست دادهایم. کسی که سالها در کنارمان زیسته با لبخندش ما را آرام کرده و با دردش، ما را صبورتر کرده است.
این پرستار دلسوز درباره ویژگیهای این شغل عنوان کرد: پرستاری یعنی همنشینی با درد، ولی همزمان باور به شفا و امید. پرستاری یعنی گذشتن از خستگیهای خود برای لبخند دیگری. هیچ کار دیگری در دنیا تا این اندازه روح انسان را صیقل نمیدهد. شاید جسم خسته شود اما دل آرام میگیرد، چون میدانی در کاهش رنج انسانی سهیم بودهای.
وی گفت: چه خدمتی بالاتر از اینکه بتوانیم آلام و رنجهای انسانهایی را کاهش دهیم که یا از منظر جسمی یا روحی با محدودیتهایی روبهرو هستند؟ امیدوارم جامعه، قدر زحمات پرستاران را بیشتر بداند تا انگیزه و شوق خدمت در وجودشان زندهتر بماند. پرستاران، فرشتگان بیبال، بیادعا، صبور و عاشق خدمت این سرزمین هستند.
انتهای پیام/257