گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم- دونالد ترامپ رئیسجمهور آمریکا، نهتنها به دلیل سیاستهای غیرمتعارف خود، بلکه به دلیل سبک رهبری منحصربهفردش در تاریخ معاصر سیاسی آمریکا جای گرفته است. این سبک، بر محور وفاداری مطلق و تنفر شدید از هرگونه انتقاد علنی تعریف میشود. در این میان، نام جان بولتون، مشاور امنیت ملی سابق، نهتنها بهعنوان یک مقام سابق، بلکه بهعنوان نمادی از «خیانت درونی» در ذهن ترامپ حک شده است.
جدایی جنجالی بولتون از کاخ سفید در سپتامبر 2019، پس از یک دوره پر از تنش، صرفاً یک تغییر مدیریتی نبود؛ بلکه پایان یک رابطه کاری و آغاز یک جنگ سرد سیاسی بود که با انتشار کتاب خاطرات بولتون در سال 2020، به یک رویارویی عمومی ویرانگر تبدیل شد. ترامپ انتشار کتاب بولتون را در آستانه برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نوامبر 2020 یک فاجعه میدانست زیرا محصول نگارش آن کتاب رویگردانی بخشی از نومحافظه کاران و رأیدهندگان مستقل از رئیس جمهور آمریکا بود.
رابطه ترامپ و بولتون همواره بر لبه تیغ حرکت میکرد. ترامپ، که رویکردی «معاملاتی» و گاه انزواگرایانه نسبت به سیاست خارجی داشت، با بولتون که نماینده تمامعیار مکتب نومحافظهکاری مداخلهگرایانه و سیاست خارجی تثبیتشده واشنگتن بود، تضاد بنیادی داشت. بولتون بهعنوان فردی با سوابق طولانی در دولتهای جمهوریخواه و اعتقاد راسخ به قدرت نظامی و دیپلماسی سخت، نتوانست با سبک غیرقابل پیشبینی و اغلب ضدنهادی ترامپ کنار بیاید.
گزارشها حاکی از آن بود که ترامپ بولتون را بهدلیل گرایش او به سمت درگیریهای بینالمللی (بهویژه در مورد ایران و ونزوئلا) مهارکننده میدانست، در حالی که بولتون، ترامپ را فاقد درک لازم از پیچیدگیهای ژئوپلیتیک میشمرد. این تضاد شخصیتی و ایدئولوژیک در نهایت باعث شد که بولتون، پس از خروج، دیگر خود را ملزم به حفظ حرمت رئیسجمهور سابق نداند. او با انتشار کتاب خاطرات خود با عنوان «اتاقی که در آن حادثه رخ داد: خاطرات کاخ سفید»، این تنشهای درونی را به یک افشاگری عمومی بدل ساخت.
مهمترین پیامد انتشار کتاب بولتون، نه در دادگاهها، بلکه در افکار عمومی و صندوقهای رأی رقم خورد. انتشار کتاب در بحبوحه کمپین انتخاباتی 2020، ضربهای استراتژیک به ترامپ وارد کرد، زیرا این اسناد اطلاعاتی حساس و تأییدنشده را مستقیماً به دست منتقدان رساند. همانطور که اشاره شد، این افشاگریها بهطور خاص بر نومحافظهکاران سنتی و جمهوریخواهان مستقل تأثیر گذاشت؛ گروهی که از زمان تأسیس حزب، سنگ بنای قدرت آن بودهاند. این بخش از رأیدهندگان، در حالی که ممکن بود با برخی از شعارهای پوپولیستی ترامپ همسو باشند، اما در زمینه سیاست خارجی و ثبات نهادی به رهبری سنتیتر اعتقاد داشتند.
کینه ترامپ از جان بولتون، فراتر از یک درگیری فردی است. این تضاد، نمادی از درگیری عمیقتر بین ایدئولوژی حاکمیت «اول آمریکا»ی ترامپ و ساختارهای سنتی قدرت در واشنگتن است. برای ترامپ، بولتون نه فقط یک منتقد، بلکه یک زنگ خطر است؛ زنگی که هر زمان به صدا درآید، باید با قدرت و انتقام خاموش شود تا اطاعت کامل در حلقه قدرت تضمین گردد. این خشم خاموش، سایهای است که نهتنها بر گذشته، بلکه بر هرگونه تلاش برای به چالش کشیدن او در آینده خواهد افتاد.
انتهای پیام/