به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، 13 آبان در حافظه ملت ایران، نقطه اشتراک سه ضربه کاری به استکبار جهانی است. این روز، تجلی گفتمانی مستمر از مبارزه است که ریشههایی ژرف در تاریخ معاصر ایران دارد. این سه رخداد، همچون سه فصل از یک کتاب، سیر منطقی مبارزه ملت ایران را ترسیم میکنند؛ «نه به وابستگی»، «نه به استبداد» و «نه به سلطه جهانی».
آغاز فصل نوین مبارزه
در این روز، اعتراض تاریخی حضرت امام خمینی(ره) به لایحه ننگین «کاپیتولاسیون» اوج گرفت. این لایحه که در ظاهر توافقی حقوقی مینمود، در باطن به معنای اعطای مصونیت قضایی کامل به مستشاران آمریکایی در ایران بود. مصونیتی که به آنان اجازه میداد هر جنایتی مرتکب شوند و تنها در دادگاههای کشور خود محاکمه شوند. امتیازی که به باور امام خمینی، استقلال سیاسی و حاکمیت ملی ایران را به طور کامل زیر پا میگذاشت و کشور را به تحتالحمایگی آمریکا تبدیل میکرد. ایشان این لایحه را «استقلالزدایی از کشور» خواند. واکنش رژیم پهلوی به این اعتراض، دستگیری و تبعید رهبر انقلاب بود؛ اقدامی که اگرچه در کوتاهمدت امام را از صحنه دور کرد، اما همچون شعلهای، آتش زیر خاکستر انقلاب را فروزانتر ساخت. این واقعه، نخستین سند رسمی ملت ایران بر ضرورت مبارزه با نفوذ و سلطه خارجی بود.
درس خونین استقلال
دهه 50 شمسی، اوج خفقان و سرکوب در دوره پهلوی بود. همزمان با اوجگیری مبارزات مردمی، دولت شاه با حمایت مستقیم آمریکا، با طرحهایی مانند «انقلاب سفید» تلاش میکرد ساختارهای اجتماعی و فرهنگی ایران را دگرگون کند. در سال 1357، فضای جامعه انقلابی و دانشجویی، آکنده از خشم نسبت به دخالتهای آشکار خارجی بود. در روز 13 آبان این سال، دانشآموزان انقلابی در اعتراض به حکومت و حامیان خارجیاش، تجمعی عظیم در مقابل دانشگاه تهران برگزار کردند. این تظاهرات مسالمتآمیز، با دستور مستقیم نیروهای امنیتی رژیم پهلوی، به خاک و خون کشیده شد و صدها دانشآموز و دانشجو به شهادت رسیدند. این حادثه، به نمادی از شهادت نسل آیندهساز ایران در برابر قدرتهای سلطهگر بدل شد و به محوری برای بسیج عمومی علیه شاه و حامیانش تبدیل گردید. این روز، فریاد نه به استبدادی بود که دستدراز به غرب داشت.
طوفان در لانه
یک سال پس از پیروزی انقلاب، دولت موقت ایران هنوز تحت تأثیر فشارهای نفوذیها و جریانهای لیبرال داخلی بود که خواستار حفظ رابطه با غرب، بهویژه آمریکا بودند. در چنین شرایطی، دانشجویان پیرو خط امام، با این درک که سفارت آمریکا تنها یک مرکز دیپلماتیک نیست، بلکه کانون طراحی کودتا، حمایت از گروههای ضد انقلاب و تحریکات داخلی است، دست به عملیات تاریخی تسخیر این «لانه جاسوسی» زدند. عملیاتی که امام خمینی(ره) آن را «انقلاب دوم» نامید و ضربهای مهلک به هیبت آمریکا وارد کرد. این اقدام به جهان نشان داد که انقلاب اسلامی، صرفاً یک تغییر حاکمیت نیست، بلکه دگرگونی کامل پارادایم در روابط بینالملل است. پیام آن، اعلام پایان دوران سلطهپذیری و تأکید بر استقلال کامل سیاسی ایران بود.
سه جهاد در عصر حاضر
بر اساس مکتب امامین انقلاب، مبارزه با استکبار تنها یک گزینه سیاسی نیست، بلکه تکلیفی شرعی و الهی برای پاسداری از دین، هویت ملی و جامعه مؤمنان است. این تکلیف امروز در سه عرصه اصلی متجلی میشود؛
جهاد روایت: در فضایی که دشمن از تمام ابزارهای رسانهای برای شکستن اراده ملتها بهره میبرد، افشای پشت پرده اقدامات استکبار (مانند حمایت از تروریسم و جنگافروزی)، تبیین دستاوردهای انقلاب و امیدآفرینی، وظیفهای حیاتی است.
جهاد ظرفیتسازی: تضعیف بنیانهای اقتصادی و علمی، از اهداف اصلی جنگ ترکیبی دشمن است. بنابراین، تولید علم و فناوری راهبردی، رهایی از وابستگی، تقویت تولید داخلی و ایجاد تابآوری در برابر تحریمها، تضمینکننده استقلال واقعی است.
جهاد همبستگی: مبارزه با استکبار، مرزی نمیشناسد. این، ائتلافی جهانی از ملتهای تحت ستم است. تداوم حمایت از جبهه مقاومت و ترویج الگوی ایستادگی، گامی مهم در مقابله با نظام سلطه است.
بدین ترتیب، 13 آبان را میتوان سرمایه هویتی ملت ایران و محور مقاومت دانست؛ سندی تاریخی که به جهان آموخت عزت، برآمده از ایستادگی است.
یادداشت از حجت الاسلام والمسلمین محمد ملکزاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی
انتهای پیام/