به گزارش خبرگزاری تسنیم از بوشهر، ایام فاطمیه، فصل بازنگری بر بزرگترین مظلومیت تاریخ اسلام و بازخوانی جایگاه ملکوتی بانویی است که آیینه عصمت، عزت و مهر الهی شد؛ بانویی که پیامبر اعظم (ص) به او لقب «امابیها» داد و قرآن کریم در آیه تطهیر، طهارت مطلق او و اهلبیت را تضمین کرد: «إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَكُمْ تَطْهِیرًا» (احزاب: 33).
در فرهنگ شیعه، فاطمه زهرا(س) نه فقط مادر امامان، بلکه سرچشمه دلدادگی، وفاداری و الگوی مبارزه است؛ او، کوثر بیپایان نبوت و معنای زلال عطا و برکت ربانی است. فاطمه (س) در متن اعتراض تاریخی خود، مرز حق و باطل را با منطق علوی و کلام نبوی روشن کرد؛ خطبه فدک او سند بصیرت، صلابت و آگاهی است و آموزگار مکتب عزت برای زنان و نسلهای تمدن اسلامی باقی مانده است.
ایام فاطمیه همچنین یادآور دردی است ممتد؛ مظلومیت بانویی که حتی پس از رحلت پدر، هنوز زخم کینه و جهل تاریخ را بر جان و جسم خود تحمل کرد تا حقیقت ولایت را فریاد بزند. این مظلومیت نهتنها برای شیعه نشانهای از شکست نیست، بلکه سرچشمه بیداری، عزت و استقامت است؛ چنانکه امام صادق(ع) فرمود: «نحن حجج الله و فاطمه حجتنا»؛ فاطمه معیار سنجش حق، محور هدایت و سرود جاودانه عدالت در همه دورانهاست.
در ایام فاطمیه، باید آموزههای این بانوی آسمانی درباره بندگی، صبر، دفاع از حق و پاسداشت کیان خانواده را بازخوانی کرد؛ باید دانست که امروز نیز رمز بقای فرهنگ دینی، حفظ آرمان فاطمی و حرکت در مسیر هدایت امامت است.
ایام فاطمیه فصلی است برای تجدید بیعت با ولایت، دفاع از مظلومان، و تربیت نسلی که در سایه مهر و بصیرت فاطمه(س)، حقیقت را برگزیده و در برابر هر فتنه و تحریف، استوار بماند.
فاطمه، نه فقط نامی در تاریخ، بلکه پرتوی از نور الهی است که در آیههای تطهیر تجلی یافته و این تطهیر، نه فقط پاکی جسم، که عصمت جان است؛ و فاطمه، عصاره این طهارت.
او کوثر است؛ همان عطای بیپایان خداوند به پیامبر، آنگاه که دشمنان، نسل او را منقطع میخواندند: «إِنَّا أَعْطَیْنَاكَ الْكَوْثَرَ» (کوثر: 1) و کوثر، در تفسیر اهل بیت، فاطمه است؛ سرچشمه برکت، مادر نسل نبوت، و مایه فخر رسول خدا.
فاطمه، همپیمان علی است؛ آنگونه که پیامبر فرمود: «فاطمه بضعه منی، یؤذینی ما آذاها» او پاره تن رسول است، و هر آزاری به او، آزاری است به پیامبر. علی نیز درباره او گفت: «وَاللهِ، مَا أَغْضَبْتُهَا وَلاَ أَكْرَهْتُهَا عَلَى أَمْرٍ حَتَّى قَبَضَهَا اللهُ» و این نهایت مهر و همدلیست؛ فاطمه، روح علی بود، و علی، جان فاطمه.
فاطمه، آموزگار زینب است؛ زنی که در مکتب صبر و بصیرت مادر، به خطبه کوفه رسید.
او مفسر یاسین است؛ نوری که از آیهها عبور میکند و در دل مؤمنان میتابد.
فاطمه، حدیث قدسیان است؛ از ثریا تا فدک، از زمین تا عرش، نام او جاری است.
فاطمه، رمز تماس با خداست؛ تاج عروسان سما، و نوری که آسمان نیز در برابرش خاکسار است.
و آری، «یا علی مولا» نه فقط شعار او، بلکه طنین ایمان اوست.
فاطمه، مکتب است، فرهنگ است، بیداری است؛
و در هر آیه، در هر روایت، ردّی از او هویداست
ایام فاطمیه، یادآور دردی امتداد یافته بر امت مسلمان است؛ بانویی که پس از رحلت پیامبر، زخم جهل و کینه را بر جان و جسم خود تحمل کرد تا حقیقت ولایت را فریاد کند. این مظلومیت، برای شیعه نشانه ضعف نیست، بلکه سرچشمه بیداری و عزت است؛ چنانکه امام صادق(ع) فرمود: «نحن حجج الله و فاطمه حجتنا»؛ فاطمه محور هدایت و سنجه حق و باطل همه دورانهاست.
در روزگار ما، درس بزرگ فاطمیه، بازگشت به آموزههای حضرت زهرا(س) درباره بندگی، صبر، دفاع از حق و پاسداشت کیان خانواده است؛ باید دانست که رمز بقای فرهنگ دینی، پاسداشت آرمان فاطمی و حرکت در مسیر هدایت امامت و ولایت است.
امروز، درس بزرگ فاطمیه، حرکت در مسیر هدایت و ولایت، بیداری و استقامت است؛ باید آموزههای حضرت زهرا(س) درباره بندگی، صبر، دفاع از حق و پاسداشت خانواده را دوباره یادآور شد. فاطمه، نه فقط مادر امامان، بلکه الگوی عشق و جهاد، سرچشمه دلدادگی و وفاداری به آرمان رسولالله است.
ایام فاطمیه، موسم تجدید پیمان با فرهنگ ولایت و ایستادگی در مسیر آرمانهای حق است؛ فاطمه زهرای مرضیه(س)، ذکر پایدار عصمت و سرود بیداری همیشه تاریخ است.
نویسنده: محمود خدری، کارشناس مذهبی استان بوشهر
انتهای پیام/