به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، در یکی از روزهای پاییزی که آسمان زنجان شاهد وزش نسیمی سرد بود، این شهر با گرمای حضور هزاران نفر از اقشار مختلف مردم، دانشگاهیان، کارگران، اصناف، و به ویژه دانشآموزان و دانشجویان، صحنه نمایش اقتدار و استمرار آرمانهای انقلاب اسلامی در یومالله 13 آبان شد.
این راهپیمایی، نه فقط یک تکرار سالانه، بلکه تبلور روشنی از پیوند ناگسستنی نسلهای مختلف با آرمانهای امام راحل (ره) و رهبری حکیم انقلاب بود؛ نمایشی زنده از تعهد به آیندهای که با خون شهدا ترسیم شده است.
از همان ساعات اولیه، خیابانهای منتهی به مسیر اصلی راهپیمایی مملو از جمعیتی بود که با پرچمهای سهرنگ جمهوری اسلامی و پلاکاردهای پرشوری، نفرت عمیق خود را نسبت به سیاستهای خصمانه آمریکا و رژیم غاصب اسرائیل ابراز میکردند.
ایستگاههای صلواتی و نمادهای تعهد نسل جدید
یکی از زیباترین جلوههای این حماسه مردمی، فعالیت چشمگیر دانشآموزان بود. در گوشه و کنار مسیر، ایستگاههای صلواتی متعددی برپا شده بود که اداره آنها به طور کامل بر عهده دانشآموزان بود.
نوجوانانی که خود را میراثدار راه شهدا میدانستند، با شور و ادب کمنظیری به استقبال مردم میآمدند. صحنههایی که یک دانشآموز با لبخندی پر از اخلاص، سینی چای داغ را به سمت یک پیرمرد یا پیرزن حاضر در راهپیمایی تعارف میکرد، یادآور سنتهای اصیل ایرانی و اسلامی بود و نشان میداد که آرمان خدمترسانی و تکریم بزرگترها در نسل جدید زنده است.
پیام مادران تعهد به آیندهای روشن
در میان انبوه جمعیت، حضور مادرانی که کودکان خردسال خود را در آغوش داشتند، بیش از همه توجهها را جلب میکرد.
یکی از این مادران که نوزادی سهماهه در کالسکه داشت، با چشمانی متفکر و پر از امید، هدف از حضور خود را اینگونه بیان کرد: ما امروز فرزندانمان را به خیابان میآوریم تا ببینند که میراثی که برایشان باقی میماند، مبتنی بر ایستادگی و استقلال است. این نوزاد، نماد آینده روشن ماست؛ آیندهای که برای آن حاضریم هر قدمی برداریم. پیام ما به نسل آینده این است که این مسیر آزادیخواهی، مسیری است که با چشم باز و آگاهانه انتخاب شده است.
شکوه ایستادگی پیرزن و شور جوانی در مواجهه با فرمانده
در جای دیگر، پیرزنی که سالها خاطرات تلخ و شیرین انقلاب را به سینه داشته، با استقامتی مثالزدنی، پرچم بزرگ ایران را محکم در دست گرفته بود. دست دیگر او با اقتداری خاموش، به سوی آسمان اشاره میکرد، گویی با شهدای کربلا و راه انقلاب بیعت میکند. این تصویر، تجسم صلابت زن مسلمان ایرانی بود.
در نقطهای که جمعیت متراکمتر بود، شور و هیجانی وصفنشدنی به پا خاست. با ورود کاروان فرماندهان نظامی و حضور امیر دریادار حبیبالله سیّاری، معاون هماهنگکننده ارتش، دانشآموزان ردیف جلو که لباسهای فرم مدرسه بر تن داشتند، کنترل خود را از دست دادند.
شور و ذوق کودکانه و انقلابی آنها به اوج رسید؛ فریادهای شادی، پریدنهای مکرر و تلاش برای نزدیک شدن به فرمانده محبوب ارتش، تصاویری تکرارنشدنی را رقم زد.
برخی با حرارت دست بالا میبردند و عدهای با پرتاب بوسههای هوایی، ارادت خود را به مدافعان این مرز و بوم ابراز میکردند. این رفتار، نه صرفاً تشویق یک مقام، بلکه تجلیل از نماد اقتدار ملی بود.
مرور خاطرات و پیوند نسلها
در حاشیه راهپیمایی، زمزمههای بزرگترها شنیده میشد که در حال یادآوری خاطرات خود از تظاهرات دهه 50 و 57 بودند. آنها مسیر آزادیخواهی دانشآموزان امروز را ادامه همان مسیر پرفراز و نشیب میدانستند.
یکی از این افراد با اشاره به نسل جدید گفت: دهه شصت و هفتاد، ما با شعارهای سادهتر جنگیدیم، اما شور و ایمان این جوانان، همان نیروی محرکه است که در دل انقلاب 57 وجود داشت. آنها ادامهدهندگان صادق مسیر امام خمینی (ره) هستند.
مقاومت فراسرزمینی و آرزوی پیروزی برای همرزمان جبهه مقاومت
در میان دستنوشتهها، شعارهای مربوط به تحولات منطقهای بسیار پررنگ بود. تاکید بر صبوری و مقاومت مردم فلسطین و ارسال پیام صریح «ما در کنار شما هستیم»، نشان دهنده عمق ارتباط عاطفی مردم ایران با آرمان فلسطین بود.
پارچهنوشتههای بزرگی خطاب به مردم غزه و لبنان اعلام میکرد: «صبور باشید، درخت مقاومت ریشه دوانده است.» همچنین، تحلیلگران و فعالان حاضر در راهپیمایی به نفوذ «الگوی ایرانی اسلامی مقاومت» در جوامع دانشجویی اروپا و آمریکا اشاره میکردند و این حرکت مردمی را نمادی از تأثیرگذاری این الگو در سطح جهانی دانستند.
به طور نمادین، با رسیدن راهپیمایان به نقطه پایانی، پرچمهای پلید آمریکا و اسرائیل با خشم و انزجار بر زمین افتاد و به زیر پا کشیده شد تا نماد اصلی استکبارستیزی تجدید شود. همچنین، حضور پررنگ دانشآموزان با عکسهایی از رهبر معظم انقلاب، بر تأکید بر ولایتمداری این نسل جدید تأکید داشت.
صدای معلم و همسر شهید: میراثداران ارزشها
برای درک عمیقتر این حماسه، با دو تن از نمایندگان اقشار تأثیرگذار به گفتوگو نشستیم.
خانم احمدی، معلم پایه ابتدایی، با صدایی که از ته دل برمیخاست، گفت: وظیفه ما در مدرسه، صرفاً آموزش دروس نیست؛ ما میراثدار فرهنگ این انقلابیم. امروز دیدن این حجم از شور در میان دانشآموزان، بزرگترین پاداش ماست. آنها با حضورشان ثابت کردند که هجمههای رسانهای نتوانسته است هویت اصلیشان را مخدوش کند. آنها با شور و شوقی که برای فرماندهان نظامی و رهبر انقلاب نشان میدهند، نشان میدهند که ارزشهای انقلابی برایشان ملموس و دوستداشتنی است.
در فضایی آرامتر، با یکی از همسران شهدا که در راهپیمایی حضور داشت، به گفتوگو نمودم.
وی با اشاره به حضور نوجوانان و جوانان، اظهار داشت: سالهاست که به یاد همسرم در این راهپیمایی شرکت میکنم. اگر امروز این نوجوانان با این شور حضور دارند، به این دلیل است که ریشههای این درخت مقاومت با خونهایی مانند همسر من آبیاری شده است. آنها باید بدانند که آزادی و استقلال امروز، بهایی داشته است که خانوادههای شهدا هر روز آن را با یاد شهیدان خود حس میکنند. امروز شور آنها، ادای احترام به صبر خانوادههای شهداست.
راهپیمایی 13 آبان در زنجان، تصویری کامل از یک ملت بود؛ ملتی که در عین حفظ پیوند با گذشته پرافتخار خود (یادآوری خاطرات دهه 57 و احترام به شهدا)، با نگاهی رو به جلو و با آرزوی پیروزی برای جبهه مقاومت، بار دیگر اعلام کرد که زیر بار هیچ سلطهای نخواهد رفت. حضور تمام نسلها در این روز، عهد ناگسستنی با آرمانهای انقلاب اسلامی را به اثبات رساند.
انتهای پیام/